«Εγώ ακούω» δεν σημαίνει «εγώ λειτουργώ την ακοή». Σημαίνει «εγώ έχω επίγνωση της λειτουργίας της ακοής και των ήχων που γίνονται αντιληπτοί μέσω αυτής».
«Εγώ βλέπω» δεν σημαίνει «εγώ λειτουργώ την όραση». Σημαίνει «εγώ έχω επίγνωση της λειτουργίας της όρασης και των εικόνων που γίνονται αντιληπτές μέσω αυτής».
«Εγώ αγγίζω» δεν σημαίνει εγώ λειτουργώ την αφή. Σημαίνει «εγώ έχω επίγνωση της λειτουργίας της αφής και των επιφανειών που γίνονται αντιληπτές μέσω αυτής».
«Εγώ νιώθω» δεν σημαίνει «εγώ δημιουργώ μια αίσθηση στο σώμα». Σημαίνει «εγώ έχω επίγνωση της ύπαρξης μιας αίσθησης στο σώμα».
«Εγώ σκέφτομαι» δεν σημαίνει «εγώ δημιουργώ τις σκέψεις». Σημαίνει «εγώ έχω επίγνωση της ύπαρξης των σκέψεων».
Όλα τα παρατηρούμενα -είτε είναι οι πέντε αισθήσεις και τα αντικείμενά τους (ακοή-ήχοι, όραση-εικόνες, κ.τ.λ), είτε είναι οι αισθήσεις του σώματος, είτε οι σκέψεις- αναγνωρίζονται από εμάς την επίγνωση και είναι μεταβαλλόμενα και παροδικά.
Μόνο η άγνοια γι' αυτή την αλήθεια δημιουργεί την ψευδαίσθηση της προσωποποίησης των εμπειριών, δηλαδή ένα ψεύτικο εγώ που υποτίθεται ότι κάνει, λειτουργεί ή δημιουργεί την αντίληψη, τις αισθήσεις και τις σκέψεις. Αυτό το εγώ είναι χρήσιμο μόνο για πρακτικούς λόγους. Όταν εκλαμβάνεται ως υπαρκτό και μάλιστα ντύνεται με ταυτότητες και ρόλους, τότε αρχίζουν τα προβλήματα.
«Εγώ βλέπω» δεν σημαίνει «εγώ λειτουργώ την όραση». Σημαίνει «εγώ έχω επίγνωση της λειτουργίας της όρασης και των εικόνων που γίνονται αντιληπτές μέσω αυτής».
«Εγώ αγγίζω» δεν σημαίνει εγώ λειτουργώ την αφή. Σημαίνει «εγώ έχω επίγνωση της λειτουργίας της αφής και των επιφανειών που γίνονται αντιληπτές μέσω αυτής».
«Εγώ νιώθω» δεν σημαίνει «εγώ δημιουργώ μια αίσθηση στο σώμα». Σημαίνει «εγώ έχω επίγνωση της ύπαρξης μιας αίσθησης στο σώμα».
«Εγώ σκέφτομαι» δεν σημαίνει «εγώ δημιουργώ τις σκέψεις». Σημαίνει «εγώ έχω επίγνωση της ύπαρξης των σκέψεων».
Όλα τα παρατηρούμενα -είτε είναι οι πέντε αισθήσεις και τα αντικείμενά τους (ακοή-ήχοι, όραση-εικόνες, κ.τ.λ), είτε είναι οι αισθήσεις του σώματος, είτε οι σκέψεις- αναγνωρίζονται από εμάς την επίγνωση και είναι μεταβαλλόμενα και παροδικά.
Μόνο η άγνοια γι' αυτή την αλήθεια δημιουργεί την ψευδαίσθηση της προσωποποίησης των εμπειριών, δηλαδή ένα ψεύτικο εγώ που υποτίθεται ότι κάνει, λειτουργεί ή δημιουργεί την αντίληψη, τις αισθήσεις και τις σκέψεις. Αυτό το εγώ είναι χρήσιμο μόνο για πρακτικούς λόγους. Όταν εκλαμβάνεται ως υπαρκτό και μάλιστα ντύνεται με ταυτότητες και ρόλους, τότε αρχίζουν τα προβλήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου