ΑΡΧΑΪΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ - •Διθύραμβος IV - Θησεὺς ‹Ἀθηναίοις› (4.1-4.30)

ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ IV ΘΗΣΕΥΣ ‹ΑΘΗΝΑΙΟΙΣ›

‹ΧΟΡΟΣ› Βασιλεῦ τᾶν ἱερᾶν Ἀθανᾶν, [στρ. α]
τῶν ἁβροβίων ἄναξ Ἰώνων,
τί νέον ἔκλαγε χαλκοκώδων
σάλπιγξ πολεμηΐαν ἀοιδάν;
5 ἦ τις ἁμετέρας χθονὸς
δυσμενὴς ὅρι᾽ ἀμφιβάλλει
στραταγέτας ἀνήρ;
ἢ λῃσταὶ κακομάχανοι
ποιμένων ἀέκατι μήλων
10σεύοντ᾽ ἀγέλας βίᾳ;
ἢ τί τοι κραδίαν ἀμύσσει;
φθέγγευ· δοκέω γὰρ εἴ τινι βροτῶν
ἀλκίμων ἐπικουρίαν
καὶ τὶν ἔμμεναι νέων,
15 ὦ Πανδίονος υἱὲ καὶ Κρεούσας.

‹ΑΙΓΕΥΣ› Νέον ἦλθε‹ν› δολιχὰν ἀμείψας [στρ. β]
κᾶρυξ ποσὶν Ἰσθμίαν κέλευθον·
ἄφατα δ᾽ ἔργα λέγει κραταιοῦ
φωτός· τὸν ὑπέρβιόν τ᾽ ἔπεφνεν
20 Σίνιν, ὃς ἰσχύϊ φέρτατος
θνατῶν ἦν, Κρονίδα Λυταίου
σεισίχθονος τέκος·
σῦν τ᾽ ἀνδροκτόνον ἐν νάπαις
Κρεμμυῶνος ἀτάσθαλόν τε
25Σκίρωνα κατέκτανεν·
τάν τε Κερκυόνος παλαίστραν
ἔσχεν, Πολυπήμονός τε καρτερὰν
σφῦραν ἐξέβαλεν Προκό-
πτας, ἀρείονος τυχὼν
30 φωτός. ταῦτα δέδοιχ᾽ ὅπᾳ τελεῖται.

***

ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ IV ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΗΣΕΑ

―Ω, της ιερής Αθηνάς βασιλιά, [στρ. α]των αβροδίαιτων κυβερνήτη Ιώνων,τί ᾽ταν η πολεμόκραχτη φωνήπου η σάλπιγγα η χαλκόστομη, νά, τώρα δα, έχει βγάλει;Της χώρας μας τα σύνοραξένου, εχθρικού στρατού αρχηγόςμην ήρθ᾽ εδώ και τα ᾽ζωσε;Άγριοι μην πλάκωσαν ληστέςκαι βάζουν μπρος κοπάδια αρνιά10καταπονώντας τους βοσκούς;Ή την καρδιά σου τί άλλο την ταράζει;Απ᾽ τον καθένα πιότερο, θαρρώ,μπορείς εσύ, της Κρέουσας γιε και του Πανδίονα, να ᾽χειςνιους αντρειωμένους για βοηθούς·γι᾽ αυτό, μη στέκεις· έλα, μίλησέ μας.
― Μαντατοφόρος ήρθε απ᾽ τον Ισθμό, [στρ. β]πεζός τον τόσο δρόμο, και για εξαίσιαέργα μάς είπε ενός παλικαριού·20το Σίνη, χεροδύναμον όσο θνητός κανένας,γιο του Λυταίου που σειεί τη γη,τον σκότωσε· και στις λακκιέςτου Κρεμμυώνα ξέκαμετο φονικόν αγριόχοιρο·έπειτα και το Σκίρωνατον άνομο· κι ανάγκασετον Κερκυόνα να πάψει να παλεύει·μα και του Πολυπήμονα η βαριάαπ᾽ του Προκρούστη πια έπεσε, η ασήκωτη, τα χέρια·βρήκε άλλον δυνατότερο.30Τί θά ᾽βγει απ᾽ όλα αυτά; Δεν ξέρω· τρέμω.