ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Μήδεια (824-865)

ΣΤΑΣΙΜΟΝ Γ΄

ΧΟ. Ἐρεχθεΐδαι τὸ παλαιὸν ὄλβιοι [στρ. α]
825 καὶ θεῶν παῖδες μακάρων, ἱερᾶς
χώρας ἀπορθήτου τ᾽ ἄπο, φερβόμενοι
κλεινοτάταν σοφίαν, αἰεὶ διὰ λαμπροτάτου
830 βαίνοντες ἁβρῶς αἰθέρος, ἔνθα ποθ᾽ ἁγνὰς
ἐννέα Πιερίδας Μούσας λέγουσι
ξανθὰν Ἁρμονίαν φυτεῦσαι·

835 τοῦ καλλινάου τ᾽ ἐπὶ Κηφισοῦ ῥοαῖς [αντ. α]
τὰν Κύπριν κλῄζουσιν ἀφυσσαμέναν
χώρας καταπνεῦσαι μετρίους ἀνέμων
840 ἡδυπνόους αὔρας· αἰεὶ δ᾽ ἐπιβαλλομέναν
χαίταισιν εὐώδη ῥοδέων πλόκον ἀνθέων
τᾷ Σοφίᾳ παρέδρους πέμπειν Ἔρωτας,
845 παντοίας ἀρετᾶς ξυνεργούς.

πῶς οὖν ἱερῶν ποταμῶν [στρ. β]
ἢ πόλις ἢ φίλων
πόμπιμός σε χώρα
τὰ παιδολέτειραν ἕξει,
850 τὰν οὐχ ὁσίαν μέταυλον;
σκέψαι τεκέων πλαγάν,
σκέψαι φόνον οἶον αἴρῃ.
μή, πρὸς γονάτων σε πάντᾳ
πάντως ἱκετεύομεν,
855 τέκνα φονεύσῃς.

πόθεν θράσος †ἢ φρενὸς ἢ [αντ. β]
χειρὶ τέκνων σέθεν†
καρδίᾳ τε λήψῃ
δεινὰν προσάγουσα τόλμαν;
860 πῶς δ᾽ ὄμματα προσβαλοῦσα
τέκνοις ἄδακρυν μοῖραν
σχήσεις φόνου; οὐ δυνάσῃ
παίδων ἱκετᾶν πιτνόντων
τέγξαι χέρα φοινίαν
865 τλάμονι θυμῷ.

***

ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟ. Από χρόνους παλαιούς και πανάρχαιουςτου Ερεχθέα οι απόγονοι ευδαίμονες,825τέκνα των μακάρων θεών,χώρας ιερής και απόρθητης γέννημα,με σοφία τρισένδοξη τρέφονται830και αβροβάδιστοι πάντα πορεύονταιστον λαμπρότατο μέσα αιθέρα,εκεί όπου λένε πως κάποτεοι εννέα Πιέριες Μούσες, οι πάναγνες,την ξανθή Αρμονία εγέννησαν.
835Ο λόγος λέει πως η Κύπριςέλαβε νερό από τις ροέςτου καλλίρροου Κηφισούκαι πως, καθώς ανάσανε,έπνευσαν πάνω από τη χώρα840ευλογημένες αύρες ηδύπνοες.Έχοντας πάντα στην κόμηστεφάνι από ανθισμένα ρόδα που ευωδιάζουν,στέλνει, λένε, τους Έρωτεςνα καθίσουν πλάι στη Σοφία,τα δύο που όταν ενώνονται845μας χαρίζουν καθετί θαυμαστό και θεσπέσιο.
Πώς λοιπόν η πόλη των ιερών ποταμώνπώς η χώρα η φιλόξενηθα δεχθεί στα χώματά της εσένα,850την ανόσια παιδοκτόνο;Σκέψου όταν θα βυθίζεις το μαχαίρι στα παιδιά σου,σκέψου τον φόνο που πας να πράξεις.Προσπέφτοντας στα γόνατά σου σε ικετεύουμεσε όλους τους ρυθμούς και με όλους τους τρόπους:855Μη σκοτώσεις τα παιδιά σου, μη!
Πού θα βρεις το σθένος της ψυχής,πού τη δύναμη που θα σκληρύνειτο χέρι σου και την καρδιά σου,όταν θα τολμήσεις το τρομερό;860Όταν το βλέμμα σου αντικρίσει τα παιδιά σου,πώς θα πράξεις τον φόνο αδάκρυτη;Όταν τα παιδιά θα γονατίζουν ικετεύοντας,δεν θα μπορέσεις με αλύγιστη καρδιά865να βάψεις το χέρι σου με το αίμα τους.