Εδώ έγκειται η ανοησία της άμυνας. ...Λειτουργείς με την πεποίθηση ότι πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου από αυτά που συμβαίνουν γιατί αυτά φέρνουν υποτίθεται αυτό που σε απειλεί. Η αίσθηση της απειλής είναι...μια πεποίθηση ότι υπάρχει κίνδυνος που έχει τη δύναμη να σε κινητοποιήσει για να ετοιμάσεις κατάλληλη άμυνα. Ο κόσμος βασίζεται σ’ αυτή την παλαβή ιδέα. Και όλες οι δομές του, οι σκέψεις και οι αμφιβολίες του, οι ποινές του και οι βαρείς εξοπλισμοί, οι νομικοί του όροι και οι κώδικές του, τα ήθη του και οι αρχηγοί του και οι θεοί του, όλα χρησιμεύουν στη διατήρηση αυτής της αίσθησης απειλής....Η άμυνα είναι φοβιστική. Πηγάζει από φόβο και κάθε νέα άμυνα που χτίζεις, αυξάνει το φόβο. Νομίζεις ότι προσφέρει ασφάλεια. Όμως μιλά για φόβο που εσύ τον έκανες πραγματικό και για τρόμο που εσύ τον δικαιολογείς.... Όμως το σώμα από μόνο του δεν μπορεί να έχει φόβο. ..Αν υπερασπίζεσαι τη ζωή του ή του δίνεις δώρα για να το ομορφύνεις ή χτίζεις τοίχους για να το κάνεις ασφαλές, τότε απλά λες ότι είναι φθαρτό και τόσο επισφαλές που πρέπει να το φυλάς με την ίδια σου τη ζωή!...
Όμως ο δικός σου νους έδωσε στο σώμα όλες τις λειτουργίες που βλέπεις σ’ αυτό. Το σώμα θα είναι δυνατό και υγιές εάν ο νους δεν το κακοποιεί αναθέτοντάς του ρόλους που εκείνο δεν μπορεί να εκπληρώσει...Το σώμα απλώς χρειάζεται να γίνει ένα εξυπηρετικό εργαλείο, μέσω του οποίου ο νους μπορεί να λειτουργήσει ...Οι σκέψεις ότι ο νους είναι περιορισμένος, εύθραυστος, χωριστός από τους άλλους νόες, χωριστός από την Πηγή, είναι αυτές οι σκέψεις που χρειάζονται θεραπεία και όταν αυτές αντικατασταθούν με την αλήθεια, το σώμα θα ανταποκριθεί με υγεία. Αυτή είναι η μόνη αληθινή άμυνα του σώματος....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου