Στην πορεία της αυτογνωσίας, οι άνθρωποι θέλουν πάντοτε να αλλάζουν τον κόσμο και δύσκολα κατανοούν ότι το μόνο που χρειάζονται είναι η ικανότητα να κοιτάζουν. Ο ψηλότερος στόχος του ανθρώπου, είναι η απόκτηση της ικανότητας να μπορεί να κοιτάζει τα πάντα και να μάθει ότι είναι καλά, έτσι όπως είναι. Αυτή είναι η πραγματική αυτογνωσία. Όσο ο άνθρωπος ενοχλείται και θεωρεί ότι πρέπει να αλλάξει ορισμένα πράγματα, δεν έχει ακόμα φθάσει στην αυτογνωσία.
Χρειάζεται να μάθουμε να κοιτάζουμε τα πράγματα και τα τεκταινόμενα του κόσμου αυτού, χωρίς το Εγώ μας να μας εμπλέκει αμέσως στα συναισθήματα της απέχθειας ή της συμπάθειας. Να μάθουμε να παρατηρούμε ήρεμα όλα τα περίπλοκα παιχνίδια της Μάγια. ...Κάθε αξιολόγηση μας παρασύρει στον κόσμο των μορφών και μας κάνει να "κολλάμε".
Όσο παραμένουμε κολλημένοι δεν λυτρωνόμαστε από τον πόνο, παραμένουμε αλύτρωτοι, "αμαρτωλοί", άρρωστοι. Κι έτσι συνεχίζει κι η επιθυμία μας για έναν καλύτερο κόσμο και η προσπάθεια να τον αλλάξουμε. Να και πάλι ο άνθρωπος, πιασμένος στην ψευδαίσθηση του αντικατοπτρισμού, γιατί πιστεύει στην ατέλεια του κόσμου και δεν κατανοεί ότι ατελής είναι η όρασή του, που τον εμποδίζει να δει την ολότητα.
Γι αυτό χρειάζεται να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σε όλα και να εκπαιδευτούμε στην αταραξία. Που σημαίνει να αναζητήσουμε την μέση της πολικότητας, κι από κει να παρατηρούμε τον σφυγμό των πόλων.
Η αταραξία είναι η μόνη στάση που επιτρέπει να κοιτάζουμε τις μορφές εμφάνισης χωρίς να τις αξιολογούμε, χωρίς εμπαθή Ναι ή Όχι, χωρίς ταύτιση. Δεν συγχέουμε την αταραξία με την αδιαφορία, ένα μείγμα μη συμμετοχής και έλλειψης ενδιαφέροντος.....
Οι αντιθέσεις δεν ενώνονται από μόνες τους - πρέπει να τις βιώσουμε ενεργά, ώστε να γίνουν κτήμα μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου