ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΑΓΑΠΗ;

Ανοικτή επιστολή στην αγάπη

Αγαπητή Αγάπη,
Είσαι, ίσως, το βαθύτερο των συναισθημάτων. Η παρουσία και το νόημα σου κάνουν πιο έντονες τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας, είτε μέσω της χαράς ή μέσω του πόνου. Όταν αφιερώνουμε τη ζωή μας σε κείνους που αγαπούμε, όπως μέσα σε ένα γάμο, όταν γινόμαστε γονείς, ή στη λύπη, όταν χάνουμε κάποιον που αγαπάμε, είτε αυτό συμβαίνει λόγω θανάτου, ή με κάποιο αποχωρισμό. Μπορείς να μας βοηθήσεις να αποκτήσουμε σκοπό στην ζωή μας.

Οι άνθρωποι πεθαίνουν για σένα, οι άνθρωποι αμαρτούν για σένα, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το όνομα σου χωρίς λόγο. Συχνά λέγεται ότι εσύ κάνεις τον κόσμο να γυρίζει. Έτσι, ως το πιο σπουδαίο συναίσθημα, το συναίσθημα των συναισθημάτων, πρέπει να ρίξεις το βλέμμα σου σε μένα, και τους συνανθρώπους μου, άντρες και γυναίκες, και να αναρωτηθείς, να προσβληθείς, και να σοκαριστείς. Όταν δεις την παρούσα κατάσταση αυτού του κόσμου, ΠΡΕΠΕΙ να αναρωτηθείς: «Πώς έφτασαν σε αυτό το σημείο;»

Όταν βλέπεις τα φοβερά πράγματα που κάνουμε ο ένας στον άλλο, και στον πλανήτη μας, πρέπει να αισθάνεσαι ξεχασμένη. Καταλαβαίνω, συχνά ντρέπομαι, και για λογαριασμό του κόσμου, ζητώ συγνώμη. Ζητώ ειλικρινά συγνώμη. Νομίζω, επίσης, ότι μπορώ ίσως να εξηγήσω. Δεν είμαι κανένας μεγάλος σοφός, και σε καμία περίπτωση δεν είμαι τέλειος. Μπορώ ίσως να γνωρίζει μέχρι κάποιο σημείο. Κάποια από αυτά που έχουν συμβεί.

Βλέπεις, με τον καιρό, χάσαμε τον δρόμο μας. Έχουμε κάνει μεγάλα άλματα στην τεχνολογία, τα τελευταία δέκα χρόνια. Μπορούμε τώρα να κάνουμε πράγματα που κάποτε δεν θεωρούνταν μόνον αδύνατα, αλλά ειλικρινά, πολλά από τα πράγματα αυτά δεν τα είχαμε καν σκεφτεί!!

Μπορούμε να επικοινωνούμε άμεσα με αμέτρητες συσκευές – Παρ’ όλα αυτά με δυσκολία μιλάμε και σχεδόν ποτέ δεν ακούμε.

Μπορούμε να ταξιδέψουμε από το ένα άκρο του πλανήτη στο άλλο, σε χρόνο ρεκόρ. Παρ’ όλα αυτά έχουμε την τάση να προσπερνάμε ο ένας τον άλλον. Μπορούμε να ετοιμάσουμε ένα ζεστό γεύμα μέσα σε λίγα λεπτά. Παρ’ όλα αυτά δεν καθόμαστε να φάμε μαζί. Έχουμε πολλαπλές φορητές συσκευές με τις οποίες διαβάζουμε βιβλία. Παρ’ όλα αυτά, σπανίως διαβάζουμε ο ένας στον άλλο, κυρίως στα παιδιά μας.

Έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, και πού έχει καταλήξει όλο αυτό; Σε έναν κόσμο όπου η άμεση ικανοποίηση κυβερνά την ίδια μας την ύπαρξη. Η αξία του να κτίζουμε κάτι, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αξίας (οικογένεια, γάμο, σχέση με τα παιδιά μας, μια επιχείρηση η οποία προσθέτει αξία στην κοινωνία και στις ζωές των ανθρώπων της κοινωνίας) έχει εκλείψει. Αν δεν κερδίζουμε κάτι από αυτό γρήγορα, τα παρατάμε. Αν και είναι λυπηρό, δεν έχουν χαθεί όλες οι ελπίδες.

Υπάρχουν εκείνοι από εμάς, που ακόμα εκτιμούν την σκληρή εργασία, την οικογένεια, και την αμοιβή της επιτυχίας που έχουμε καταφέρει. Υπάρχουν πολλοί που ακόμα γνωρίζουν ότι η αγάπη κάνει τον κόσμο να γυρίζει και ότι σήμερα σε χρειαζόμαστε. Υπάρχουν κάποιοι από εμάς που γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα ΜΜΕ είναι πολύ πιθανότερο να αναδείξουν μια ιστορία που επικεντρώνεται στο αρνητικό, παρά σε σένα. Αλλά εξαρτάται από εμάς να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον με εσένα στην καρδιά μας, και βρίσκομαι εδώ για να σου πω ότι υπάρχουν ακόμα καλοί άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο. Γι’ αυτό μην μας εγκαταλείπεις ακόμα. Γιατί μέσα μας υπάρχει η δυνατότητα να υπάρχουμε, να δίνουμε, και να έχουμε μια υπέροχη εμπειρία!