Σταματήστε να ζητάτε συγγνώμη
Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση συνήθως απολογούνται πολύ. Σαφώς και υπάρχουν φορές που χρειάζεται και είναι σκόπιμο να απολογηθείτε (όταν έχετε άδικο, εάν κάνατε κάτι για το οποίο μετανιώσατε ή να πείτε ότι λυπάστε εάν εκφράζετε τα συλλυπητήριά σας).. Ωστόσο, αν το κάνετε συνεχώς για όχι πολύ ευδιάκριτους λόγους, η αξιοπιστία αλλά και η αυτοπεποίθησή σας θα μειωθούν. Η επιθυμία σας να απολογείστε πηγάζει από αυτόματες αρνητικές σκέψεις σας, όπως: «Είμαι γελοίος», «Το χάλασα όλο» ή «Πρέπει να ζητήσω συγγνώμη». Ενδέχεται μάλιστα να καταλήξετε να ζητάτε συγγνώμη που είστε αυτοί που είστε, να προβάλλετε δηλαδή τον εαυτό σας ως κατώτερο από αυτόν που έχετε απέναντι σας και αυτό θα εκφραστεί ως απολογητική συμπεριφορά επειδή μάλλον θα φαίνεστε αμήχανοι.
Η Άννα και η συγγνώμη
Η Άννα απολογούνταν και μείωνε τον εαυτό της συνεχώς. Είχε μια θαυμάσια δουλειά και μια σταθερή σχέση, αλλά δεν μπορούσε να διώξει το αίσθημα που είχε ότι κάπου έκανε λάθος. Νόμιζε πάντα ότι γινόταν ρεζίλι ή ότι έλεγε τα λάθος πράγματα.
Κάποιος της είχε πει κάποτε ότι μπορούσε να διαλύσει μια συζήτηση και δεν το είχε ξεχάσει ποτέ. Φοβόταν μήπως διακόψει κάποιον και γενικά μήπως γίνεται ενοχλητική. Αρνητικές σκέψεις όπως «Είσαι πολύ εκνευριστική», «Πάντα χαλάς τα ανέκδοτα» και «Όλοι νομίζουν ότι είσαι ενοχλητική» στριφογυρνούσαν ανεξέλεγκτα στο μυαλό της. Παρόλο που δεν ήθελε να νομίζουν οι άλλοι ότι απολογούνταν συνεχώς προκειμένου να αποσπά κάποια επιβεβαίωση, τελικά έκανε αυτό ακριβώς. Στο τέλος δεν συμμετείχε στις συζητήσεις, γινόταν ένα με την ταπετσαρία και δεν εξέφραζε ποτέ τη γνώμη της.
Μια φίλη της της σύστησε την επόμενη φορά που θα ήθελε να πει ότι λυπάται για κάτι, πριν ανοίξει το στόμα της, να συγκροτηθεί για λίγο και να σκεφτεί εάν χρειάζεται πραγματικά να το κάνει. Μήπως είχε κάνει κάτι άσχημο; Μήπως έδινε συλλυπητήρια; Εάν δεν συνέ-βαινε τίποτε από τα δύο, τότε να μην το έκανε!
Η Άννα ακολούθησε τη συμβουλή της και την επόμενη φορά που ήταν έτοιμη να απολογηθεί, όταν κάποιος της είπε ότι δεν θα μπορούσε να πάει στο σπίτι της για φαγητό, σταμάτησε τον εαυτό της. Δικό της λάθος ήταν που εκείνος δεν θα μπορούσε να έρθει; Όχι. Κι έτσι απάντησε: «Α, καλά, δεν πειράζει. Κρίμα, μια άλλη φορά» και αισθάνθηκε ένα βάρος ενοχών και ευθύνης να φεύγει από την πλάτη της.
Πότε να απολογείστε και πότε όχι
♦ Να απολογείστε αν έχετε κάνει κάτι άσχημο, αν έχετε πληγώσει κάποιον ή θέλετε να επανορθώσετε.
Να λέτε ότι λυπάστε αν εκφράζετε τα συλλυπητήριά σας.
♦ Να μην απολογείστε όταν έχετε δίκιο. Όταν έχετε δίκιο, είναι τελεσίδικο και δεν χρειάζεται να το απαλύνετε λέγοντας ντροπαλά «λυπάμαι». Μπο-ρείτε να δείξετε ότι σκέφτεστε τους άλλους και χωρίς να απολογείστε.
♦ Να μην απολογείστε για τη γνώμη σας. «Συγγνώμη, αλλά εγώ σκεφτόμουν ότι...» Και γιατί θα πρέπει να ζπτήσετε συγγνώμη που σκεφτόσασταν; Κανένας άλλος δεν ζητάει συγγνώμη για τπ γνώμπ του, γιατί λοιπόν πρέπει εσείς να το κάνετε; Λέγοντας συγγνώμπ, απλώς υπονομεύετε τη δική σας άποψη.
♦ Να μην απολογείστε επειδή ζητάτε βοήθεια. Όταν ζητάτε βοήθεια από κάποιον δεν του το επιβάλλετε. Όταν απολογείστε συνεχώς κάνετε αυτό που ζητάτε να φαίνεται πολύ μεγαλύτερο βάρος απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Αντίθετα, θα πρέπει να το κάνετε να φαίνεται θετικό, δπλαδή «Μήπως θα μπορούσες να με βοηθήσεις με το τάδε, γιατί εσύ το κάνεις πολύ καλά;».
