Ο Peck έλεγε πως «Η τάση να αποφεύγουμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας και τη συμφυή με αυτά συναισθηματική φόρτιση πόνου, είναι η πρωταρχική βάση όλων των ψυχικών παθήσεων».
Αυτό αποτελεί μια μεγάλη αλήθεια καθότι οι περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν τις κατάλληλες κρυψώνες για τα προβλήματα τους.
Δοκιμάζουν να παγώσουν τα προβλήματα, να τα αγνοήσουν, να τα ξεγελάσουν, να τα βάλουν στο χρονοντούλαπο αλλά αυτά είναι κει.
Είναι μέσα τους και τους τρώνε μέρα νύκτα σαν ένα «τέρας» αδηφάγο που δεν χορταίνει με τίποτα.
Και σαν αυτό το τέρας φάει και χορτάσει κάμποσο, ψάχνουν κάποιον/α να κάνει το τέρας να σωπάσει ευθύς αμέσως.
Οι άνθρωποι νομίζουν πως ο/η ψυχολόγος είναι ένας/μια κύριος/α που έχει τηλεχειριστήρια για όλα τα προβλήματα.
Υπάρχουν φορές που επισκέπτονται τον/την ψυχολόγο άνθρωποι που ξεκαπνίζουν σαν φουγάρα, άλλοι που πάνε άνθρωποι-προσωπεία και άλλοι πολλοί που πάνε για να αλλάξουν τους προβληματικούς «άλλους».
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το τέρας είναι σε εγρήγορση και δεν αρκεί κανένας διακόπτης για να σωπάσει.
Η δουλειά με τον εαυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του.
Για αυτήν την δουλειά ωστόσο χρειάζεται να ενυπάρχει η διάθεση για ψυχολογικές βουτιές που θα αγγίζουν ακόμη και το βυθό της ψυχής.
Λίγοι είναι οι άνθρωποι που έχουν την διάθεση να αλλάξουν συθέμελα το εγώ τους, να χορέψουν πλάι στον πόνο, να ξεγυμνώσουν τα βαθύτερα πάθη τους, να παλέψουν πλάι στην ανασφάλεια, να αντιμετωπίσουν το τέρας στα ίσα.
Αυτοί είναι που προχωράνε, αυτοί είναι που τους βλέπεις να «μεγαλώνουν», να ωριμάζουν, να παίρνουν την ζωή στα χέρια τους.
Αυτοί είναι που ευλογούνται με τα δώρα της ψυχοθεραπείας. Άλλοι άνθρωποι είναι στο σκοτάδι αλλά ψάχνουν να βρουν το φως, και η ψυχοθεραπεία τους δείχνει τις χαραμάδες για να ανοίξουν την πόρτα.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που χρησιμοποιούν τον ειδικό για να βρουν άλλοθι, για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους, για να απαντήσουν στο τέρας, για να απαλύνουν τις τύψεις τους.
Όποιος συμφωνήσει με την κατασκευασμένη τους αλήθεια είναι σωστός όποιος διαφωνήσει είναι λάθος.
Πόσο χάδι θέλουν τα αυτιά αυτών των ανθρώπων για να πειστούν ότι η κατασκευασμένη τους αλήθεια είναι αληθινή;
Πολύ χάιδεμα. Ποιον βοηθά το χάιδεμα και πόσο;
Το χάιδεμα σε βοηθά συναισθηματικά για να συγχωρήσεις τον εαυτό σου και να τον αγαπήσεις.
Το χάιδεμα όμως δεν σε βοηθά στο να «λύσεις» το πρόβλημα προβάλλοντάς το στους άλλους με τη βούλα του ειδικού.
Πολλές φορές το επάγγελμα του/της ψυχολόγου είναι ανθυγιεινό και βαρύ καθότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να του/της φορτώνουν τα δικά τους βάρη, στην προσπάθεια τους να ξελαφρώσουν.
Άλλοι δε για να φουσκώσουν τον ξεφούσκωτο ναρκισσισμό τους κρύβουν επιμελώς την αλήθεια τους και περιμένουν να την μαντέψει, ως νέος/α μάντης Κάλχας.
Άλλες φορές οι άνθρωποι λειτουργούν ως κλέφτες ενέργειας και αφού ρουφήξουν το μεδούλι του κου Ξερόλα, του πετάνε ένα αγκάθι στο τελευταίο πεντάλεπτο για να το χει να τρυπιέται ως την επόμενη φορά!
Είναι πικρή η αλήθεια της ψυχής, είναι δύσκολο να αποκαλύπτεσαι, να αποδομείσαι μπροστά σε έναν Ξερόλα-ειδικό.
«Πώς μπορεί να το παίζει Ξερόλας;» αναρωτιούνται κάποιοι. «Αυτός/η τα έχει λύσει όλα του τα προβλήματα; Αυτός/η τα ξέρει όλα και θα μου πει εμένα τι θα κάνω;».
Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι Εγώ-άνθρωποι.
«Καλοί μου κύριοι και κυρίες ο/ ψυχολόγος είναι άνθρωπος και βεβαίως έχει και αυτός/η τα δικά του τα οποία λύνει ή πρέπει να λύνει.
Εσύ καλέ μου άνθρωπε πήγες για ψυχοθεραπεία για να παλέψεις με το Εγώ σου όχι για να διαγωνιστείς με το Εγώ του ψυχολόγου σου.
Άστον αυτόν/αυτήν δες εσένα, δες το καλό σου, δες τον εσώτερο εαυτό σου, τόλμησέ το. Εκεί είναι η ουσία.
Θες να νιώσεις εξυπνότερος από τον ψυχολόγο σου, νιώσε!
Μα τι θα καταλάβεις μ’αυτό;
Ποιος θα χάσει και τι θα κερδίσεις άνθρωπε μου;»
Ο Θεός μπορεί να σε συγχωρέσει για τις αμαρτίες σου, το νευρικό σου σύστημα όμως όχι.
Το Εγώ δεν είναι κυρίαρχο στο ίδιο του το σπίτι, όπως έλεγε ο Freud.
Για σκέψου όμως, για κάποιους ανθρώπους για όλα φταίει αυτός ο Ξερόλας ο ψυχολόγος, αυτός που φέρνει τα πάνω κάτω όταν καταπιάνεται με το «Εγώ» προσπαθώντας να κάνει τους ανθρώπους να το δουν σαν «εμένα».
