Μπερδέψαμε την αποδοχή μιας (δύσκολης) κατάστασης με την παραίτηση και την προσαρμογή μας σε κάτι (δύσκολο πάλι) νέο και πρωτόγνωρο με την απάθεια ή και την εμπάθεια για το διαφορετικό!!.
Και ευτυχώς που την ίδια ώρα που νιώθω ότι θα με καταπιεί και μένα αυτή η μαύρη τρύπα της αδιαφορίας, της κακίας και της εμπάθειας που χαρακτηρίζει την χώρα μας, την εποχή μας και όλους εμάς, διαβάζω σκέψεις και αναλύσεις φίλων και εξαίρετων ανθρώπων, συναντώ ανθρώπους που σε κάνουν να θέλεις να μείνεις ΟΡΘΙΟΣ και παρών σ’ αυτά που γράφει η ιστορία στις σελίδες της ζωής σου, κοιτάω τα πάντα με μια πιο ανάλαφρη ματιά διανθισμένη με χιούμορ και χωρίς πολλά πρίσματα, μιλάω με άλλους (κάποιους λίγους) που η παραίτηση ΔΕΝ είναι επιλογή και παίρνω θάρρος για να συνεχίσω!!
ΝΑ συνεχίσω να παλεύω για καλύτερα πράγματα!!
Να ψάχνω για συνοδοιπόρους, να μοιραστώ, να είμαι «μαζί» με άλλους που νοιάζομαι και αγαπώ!!!
Και ψάχνω κάποια φωτεινά σημάδια στον δύσκολο και κρύο χειμώνα που έρχεται ταχέως!!
Ευτυχώς… τίποτα δεν χάθηκε ακόμα!
Και αυτό είναι που - αν και με υγρά μάτια… με κάνει να χαμογελώ… ακόμα!!!
Γιατί ποτέ δεν είναι αρκετό να απλώνεις μέχρι εκεί που φτάνεις.
Αλλιώς τι τον θέλουμε και υπάρχει ο ουρανός που έλεγε και ο ποιητής!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου