Εξαφανίστηκε ξαφνικά ο κοντινότερος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα

Ο πλησιέστερος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα, ο Alpha Centauri Bb κυριολεκτικά εξαφανίστηκε, ενώ νέες έρευνες υποστηρίζουν ότι πιθανότατα ήταν απλώς ένας πλανήτης φάντασμα στα δεδομένα της NASA.

Ο πλανήτης, που πιστεύεται ότι είχε ίδια μάζα με τη Γη, χαιρετίστηκε ως «ορόσημο», όταν ανακοινώθηκε η ανακάλυψη του το 2012 στο περιοδικό Nature.

Η ανακάλυψη ενθουσίασε τον κόσμο για την εύρεση των γειτονικών κόσμων που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή στο σύστημα Άλφα του Κενταύρου που βρίσκεται περίπου 4,3 έτη φωτός μακριά και «φιλοξενεί» ήδη χαρακτήρες ταινιών επιστημονικής φαντασίας, όπως τα Transformers και τα πλάσματα του Avatar.
Αυτό ο συγκεκριμένος εξωγήινος κόσμος όμως, δεν θα ήταν ένα καλό μέρος για να ψάξουμε για ζωή, καθώς η απόσταση από το μητρικό άστρο του είναι το 1/10 της απόστασης Ερμή-Ηλιου πράγμα που σημαίνει ότι η επιφάνεια του θα είναι στην καλύτερη καλυμμένη με καυτό μάγμα και λιωμένα πετρώματα.

Ωστόσο μία πρόσφατη έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας αναφέρει ότι ο πλανήτης όχι απλά εξαφανίστηκε, αλλά πιθανότατα δεν υπήρξε ποτέ. Οπως αναφέρει ο Χαβιέ Ντουμουσκέ από το Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ Σμιθσόνιαν, επικεφαλής της ομάδας που είχε ανακαλύψει τον πλανήτη το 2012: «Δεν είμαστε 100 τοις εκατό σίγουροι, αλλά πιθανώς ο πλανήτης δεν υπάρχει»
Δεν είναι ωστόσο η πρώτη φορά που ένας ολόκληρος πλανήτης εξαφανίζεται. Το 2005, ο Πολωνός αστρονόμος Μασιέ Κονάκι παρουσίασε στοιχεία που αποδείκνυαν ότι το HD 188753, ένα συμπαγές σύστημα τριών αστέρων, περιείχε έναν αέριο πλανήτη παρόμοιο με τον Δία. Ομως, δύο χρόνια αργότερα, οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι η ανακάλυψή του ήταν ανακριβής.

Ο Ντουμουσκέ βρήκε αρχικά τον πλανήτη στο Αλφα του Κενταύρου παρακολουθώντας το φως του άστρου Αλφα του Κενταύρου Β να μετατοπίζεται προς το μπλε άκρο του φάσματος, στη συνέχεια, το κόκκινο, σε τακτά χρονικά διαστήματα, δείχνοντας ότι κινείται προς ή μακριά από σώμα. Το αστέρι φαινόταν να κινείται εμπρός και πίσω περίπου κάθε τρεις ημέρες, σαν να επηρεάζονταν από ένα μικρό πλανήτη σε τροχιά.
Κάποιοι αμφισβήτησαν την ανακάλυψη, συμπεριλαμβανομένου του αστρονόμου Άρτι Χάτζε από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ, ο οποίος δημοσίευσε μια σκεπτικιστική ανάλυση. Φαίνεται τώρα ότι μάλλον είχε δίκιο.

Φανταστείτε κάποιον που προσπαθεί να ακούσει ένα κονσέρτο για πιάνο, αλλά ακούει μόνο λίγες νότες κάθε 10 λεπτά. Οσο έμπειρος κι αν είναι θα μπορούσε να μπερδέψει πχ τον Μπαχ με τον Μπετόβεν. Αντίστοιχα, ένας αστρονόμος που κοιτάζει ένα αστέρι μόνο λίγες φορές την εβδομάδα, όπως έκανε ο Ντουμουσκέ, μπορεί ομοίως να ξεγελαστεί.
Προς επιβεβαίωση αυτής της θεωρίας, ο Βίνες Ρατζπάουλ, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, έδειξε ότι τα λεπτά μοτίβα του φωτός, προκαλούνται από τα πράγματα που δεν έχουν απαραίτητα να κάνουν με έναν πλανήτες στην επιφάνεια του άστρου, όπως ηλεκτρονικός «θόρυβος» στον εξοπλισμό, ή έλξη άλλων άστρων, που θα μπορούσαν να μπερδέψουν έναν αστρονόμο και να τα περάσει για πλανήτες.