Σχέσεις από επιλογή ή από καρδιοχτύπι;

Ολα ξεκινούν από την επιλογή....επιλέγουμε έναν άνθρωπο...εκείνον τον άνθρωπο που πιστεύουμε ότι μπορούμε μαζί του να μοιραστούμε...εκείνον τον άνθρωπο που θέλουμε να κάνουμε μαζί του ένα ταξίδι στο άγνωστο...έναν άνθρωπο που να είναι εκεί για εμάς κ εμείς για εκείνον...έναν άνθρωπο να κάνουμε οικογένεια...Εκείνον που για εμάς μοιάζει ικανός να σταθεί μέσα στο όνειρο..μέσα στα θέλω...η μήπως όχι; Μήπως δεν επιλέγουμε; Μήπως μας προκύπτει; Μήπως χτυπά τόσο δυνατά η καρδιά μας που ακούμε τους χτύπους κ όχι τις σκέψεις ή τα θέλω; Μήπως η επαφή η σωματική είναι η επιλογή κ όχι η ψυχική;;

Κ' έπειτα...τι γίνεται; Οταν επιλέγουμε...κινδυνεύουμε να απαιτούμε...να απογοητευτούμε με το παραμικρό...να αγωνιζόμαστε για την ιδανική σχέση..για τον ιδανικό σύντροφο...για τον ιδανικό εαυτό μας....Επιλέγουμε να πετύχουμε το όνειρο..το θέλω..το κριτήριο...επιλέγουμε την επιλογή..κ' όχι τον έρωτα ή τον άνθρωπο...επιλέγουμε τον εαυτό μας κ' όχι εμάς...όχι εκείνον κ εμένα...Κ' ζούμε σε μία σχέση που μας αγχώνει..μας καθηλώνει..ενοχοποιούμε τον εαυτό μας για την αποτυχία ή την δυστυχία μας..αυτοτιμωρούμαστε...δεν υπάρχει πίσω...δεν υπάρχει εμπρός...υπάρχει αδιέξοδο...κ' κενό...ένα κενό...γιατί πάντα κάτι λείπει...λέιπει...το μοίρασμα...η επαφή...η αλήθεια...λείπει η σχέση...

Κ' όταν μας προκύπτει; Χανόμαστε χωρίς αισθήσεις..σκέψεις...όρια...αφηνόμαστε να μας παρασύρει..εκείνος....η επαφή...η ικανοποίηση...ή πράξη...ακολουθούμε...αλλά δεν ξέρουμε...δε γνωρίζουμε...δε μας νοιάζει...κ' άλλοτε τρομάζουμε με τον άγνωστο..αυτόν τον άγνωστο που μπήκε στην ζωή μας να την ταρακουνήσει...κ' άλλοτε αγωνιζόμαστε να βρούμε κάτι...ένα κοινό σημείο...μια αλήθεια..μια δική μας ιστορία...κ' τότε είναι που ξυπνάμε θυμόμαστε τι θέλαμε...κρυμμένοι τόσο καιρό πίσω από τη δήθεν άνεση κ απελευθέρωσή μας...θυμόμαστε πως θέλαμε εναν άνθρωπο να μοιραστούμε κ να ταξιδέψουμε παρέα στο άγνωστο..στο δικό μας άγνωστο...αλλά βάλαμε λάθος πιόνι στο παιχνίδι κ κινδυνεύουμε να χάσουμε την δική μας παρτίδα...τα δικά μας συναισθήματα... την δική μας επιλογή...

Κάπως έτσι εισβάλουν στην ζωή μας κ οι άλλοι...εκείνοι που περιμένουν να χειροκροτήσουν την επιλογή...εκείνοι που περιμένουν να φάμε τα μούτρα μας...κ' εκείνοι που θα μας πούνε τι ζωή θα ζήσουμε κ πως...γιατί εμείς αποτύχαμε να μοιραστούμε οι δυο μας κ' χρειαζόμαστε περισσότερους να μας δείξουν τον δρόμο για το άγνωστο...Χρειάζεται να εξηγούμε...να απολογούμαστε...να υποκρινόμαστε κ να πραγματοποιούμε τις σκέψεις κ' τα θέλω τους...γιατί τα δικά μας η τα αγνοήσαμε ή τα υπερ εκτιμήσαμε...

Στις σχέσεις δεν κάνουμε λίστα...δεν χανόμαστε στα χτυποκάρδια...δεν έχουμε στόχους κ' σκοπούς... ένας είναι ο όρος του παιχνιδιού...η αλήθεια κ ένας ο τρόπος να κερδίσουμε...το μοίρασμα...σε όλα τα άλλα θα μας οδηγήσει η διαδρομή...Μαζί θα μάθουμε..μαζί θα κερδίσουμε...μαζί θα χάσουμε...δεν θα μαστε μόνοι...ούτε πολλοί...θα μαστε δύο...εγώ..εσύ...οι σκέψεις μας...τα θέλω μας...κ' οι αλήθειες μας...