Οι μέλλοντες γονείς είναι οι αρχιτέκτονες της Κοινωνίας του αύριο.Η αρχαιοελληνική σοφία για την ευγονία
Η σύγχρονη επιστήμη θεωρεί την προγεννητική περίοδο της ζωής, από τη σύλληψη δηλαδή έως τη γέννηση, θεμελιώδους σπουδαιότητας για την υγεία, την ψυχική ισορροπία και τη νοητική ανάπτυξη του ανθρώπου σε όλες τις ηλικίες. Το πώς θα βιωθεί αυτή η πριν από τη γέννηση περίοδος (ρίζες της ζωής), αν θα βιωθεί από τη μητέρα και τον πατέρα (τα συναισθήματά του οποίου περνούν στη μητέρα) με χαρά, με υπερηφάνεια, με αγάπη, αρμονικά ή το αντίθετο, έχει άμεσες επιπτώσεις στην υγεία του παιδιού που θα γεννηθεί, αλλά και του ενηλίκου ανθρώπου, στον οποίο αυτό το παιδί θα εξελιχθεί.
Σύλληψη και κυοφορία αποτελούν την αρχή της ζωής, το θεμέλιο, αφού κατά τη διάρκειά τους γίνεται η βασική διάπλαση του ανθρώπου στις ρίζες του. Ως εκ τούτου έχουν μέγιστη σπουδαιότητα για όλα τα στάδια της ζωής. Ρώτησαν, αιώνες πριν, τον Σωκράτη: από πότε να αρχίσουμε την ανατροφή του παιδιού; Από πότε να μεριμνήσουμε για την υγεία του, τον καλό του χα-
ρακτήρα, την εξυπνάδα του, τη μάθηση των Ηθικών Αξιών της Ζωής;
«εννέα μήνες πριν από τη γέννησή του» απαντάει ο Σωκράτης, αλλά και η πρωτοπορία της σύγχρονης επιστήμης!
Μετά τη γέννηση είναι ήδη αργά! Το παιδί, με όλα του τα όργανα, είναι σχηματισμένο. Το παιδί που γεννιέται είναι ήδη εννέα μηνών! Αυτό σημαίνει ότι οι μέλλοντες γονείς, μεριμνώντας για την υγιεινή και αρμονική ζωή τους, κατά την περίοδο της αναμονής γέννησης του παιδιού τους, φροντίζουν όχι απλά για την υγεία και την ψυχοπνευματική αρμονία του μωρού που θα γεννηθεί αλλά και του αυριανού ενηλίκου ανθρώπου, αυριανού πολίτη. Έτσι προετοιμάζοντας τη σύλληψη και την κυοφορία του παιδιού τους προετοιμάζουν την κοινωνία του μέλλοντος.
Για αυτό ακριβώς οι αρχαίοι Έλληνες, φιλόσοφοι, και νομοθέτες και αναμορφωτές της κοινωνικής ζωής, οι οποίοι είχαν ως ιδανικό του ανθρώπου - πολίτη την υγεία στο σώμα και στο πνεύμα (νους υγιής εν σώματι υγιεί) και το κάλλος (ωραίος σαν Έλληνας) και την αρετή, στα πολιτειακά και νομοθετικά τους συγγράμματα περιέλαβαν σειρά κανόνων ουσιαστικών που αναφέρονται στους γάμους και την τεκνογονία: μια τεκνογονία που την εννοούσαν ως ευγονία (γέννηση ωραίων απογόνων).
Γνώριζαν οι Έλληνες από τα πιο αρχαία χρόνια ότι κατά τους εννέα μήνες της κύησης λαμβάνει χώρα ένας συνεχής πανίσχυρος εμποτισμός του εμβρύου στο φυσικοψυχικό περιβάλλον της μήτρας. Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία η φύση, η ποιότητα αυτού του περιβάλλοντος για την πρώτη διαπαιδαγώγηση του κυοφορουμένου ανθρώπου, καθοριστική για τη μετέπειτα ζωή του.
Δεν μας επιτρέπεται πια να αφήνουμε την εγκυμοσύνη χωρίς ενσυνείδητη φροντίδα. Έτσι ο Πλάτων, στους Νόμους (ΣΤ΄ βιβλίο), αφού ασχολείται με την επιλογή των αρχόντων που θα εξασφαλίσουν την ευνομία και ευδαιμονία της ιδανικής Πολιτείας του, αναφέρεται στη συνέχεια στους γάμους και την τεκνογονία. Μεγάλη σημασία έπρεπε να έχει για το ζεύγος να αποκτήσει σωστά παιδιά: «την των παίδων ομαλότητα» (ΣΤ΄ 773).
• Έπρεπε να είναι αποφασισμένοι να προσφέρουν στην πόλη τα ομορφότερα και πιο εύρωστα δυναμικά παιδιά: «ως καλλίστους και αρίστους εις δύναμιν αποδειξομένους παίδας τη πόλει» (ΣΤ΄ 783).
• «Στο διάστημα της τεκνοποιίας πρέπει τα ζεύγη να προσέχουν να μην πράττουν ούτε νοσηρά πράγματα, ούτε βιαιότητες και αδικίες, διότι αυτά εντυπώνονται στα σώματα και τις ψυχές των παιδιών».
• «Αν η αρχή γίνει σωστά, υπάρχει η εγγύηση των θεών ότι όλα θα είναι σωστά» (Νόμοι ΣΤ΄ 775 επ.).
Για αυτόν τον σκοπό άρχοντες - γυναίκες, οι «επίσκοποι επί των γάμων», θα είχαν το ζεύγος υπό την εποπτεία και καθοδήγησή τους.
Στο Ζ΄ βιβλίο των Νόμων, αναφερόμενο στην ανατροφή των παιδιών, που έπρεπε να μην έχουν φόβους και δειλία, αλλά ανδρεία, καλοσύνη και αρετή, γίνεται ρητή αναφορά στο ότι από πολύ νωρίς τίθενται οι βάσεις για το μελλοντικό χαρακτήρα και ότι προπαντός για το σκοπό αυτό «οι γυναίκες, στη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, έπρεπε ιδιαίτερα να προσέχουν, ώστε να μη δοκιμάζουν ούτε πολλές ηδονές ούτε λύπες, αλλά να ζουν στην περίοδο αυτή τιμώντας την, φροντίζοντας να είναι ήρεμες, χαρούμενες, με καλή διάθεση» (Ζ΄ 792).
«Η διάνοια της εγκύου πρέπει να είναι ήρεμη, γιατί, κατά την κύηση, τα παιδιά απορροφούν τη ζωή από τη μητέρα, όπως τα φυτά από τη γη», μας αναφέρει ο Αριστοτέλης (Πολιτικά 1335a-1335b).
Οι Αρχαίοι Έλληνες έβλεπαν τόσο στενή τη σχέση της Γαίας και αργότερα της Δήμητρας (Δημήτηρ-Γη-Μήτηρ) με την ανθρώπινη Μητέρα, ώστε στις εορτές προς τιμή της Δήμητρας, τα Θεσμοφόρια, μυούσαν τις νεαρές παντρεμένες γυναίκες στον μελλοντικό μητρικό τους ρόλο. Εκείνες, αλήθεια, είχαν την ευθύνη της διατήρησης των «θεσμών»: της διατήρησης δηλαδή του κάλλους και της αρετής της ελληνικής γενιάς. Στα «Θεσμοφόρια», όπου μετείχαν μόνον παντρεμένες γυναίκες, προβλεπόταν διαδικασία κάθαρσης (την πρώτη ημέρα) με την επαφή τους με τη γη και τέλος μύηση στην «Καλλι-γένεια» (την τέταρτη ημέρα της εορτής), τη δημιουργία δηλαδή ωραίων απογόνων.
Προπαντός όμως στην Πυθαγόρεια σκέψη βλέπουμε το γάμο και την τεκνογονία να συνδέονται άμεσα με την αρμονία, ευνομία και ειρηνική διαβίωση, η οποία προσδοκάται για την πόλη και η οποία πρέπει να επαναλαμβάνει την αρμονία του Σύμπαντος Κόσμου. Ο Πυθαγόρειος Όκελλος ο Λευκανός («Περί της του παντός φύσεως»), περιγράφοντας πρώτα τη γένεση και αρμονική διάταξη του κόσμου, συνεχίζει περί της γενέσεως των ανθρώπων, με συμβουλές «υγείας» και «σωφροσύνης» για το γάμο και την τεκνοποιία, ορίζοντας ότι: «πρέπει να γίνεται με σεβασμό των ορθών νόμων», με «σύμπραξη δηλαδή της σωφροσύνης και της οσιότητας» και ότι «αυτή είναι η αιτία της βιαιότητας πολλών ανθρώπων, ότι από τους πολλούς επιχειρείται τεκνοποιία με κτηνώδη και αλόγιστο τρόπο» (επίσης και Ιαμβλίχου, Πυθαγορικός βίος, 208 επ.).
«Δεν αρκεί να πληθαίνουν οι απόγονοι στις οικογένειες και να κατακυριεύουν τη γη, αλλά το σπουδαιότερο, πρέπει να γεννιούνται ωραίοι άνθρωποι (όχι μόνον πολλά αλλά και ωραία παιδιά πρέπει να αποκτά κάθε οίκος). Χάρη σε αυτό και οι πόλεις θα είναι ευνομούμενες και τους οίκους τους θα διοικήσουν με σύνεση και τους θεούς θα κάνουν φίλους τους».
Οι ιδέες των ανθρώπων όμως φαίνονται και στα θεατρικά έργα της εποχής τους. Στην κωμωδία του Αριστοφάνη «Θεσμοφοριάζουσες», η ευθύνη των μητέρων για τις αρετές ή τα ελαττώματα των παιδιών τους διακηρύσσεται από τις γυναίκες του χορού:
«Έπρεπε όποια γυναίκα έχει γεννήσει
άνδρα χρήσιμο για την πόλη,
στρατηγό ή ταξίαρχο, να της δίνουν τιμητική θέση στις γιορτές
κι αν έχει κάνει δειλό, τριήραρχο πονηρό
ή κυβερνήτη ανίκανο,
να κάθεται πίσω από την πρώτη κουρεμένη
και τα λεφτά της δεν θάπρεπε
να δίνουν τόκο.
Δεν αξίζει να γεννούν τόκο τα λεφτά σου
αφού έχεις γεννήσει τέτοιο γιο»!
Σύγχρονος Αγγλος βιολόγος, ο Sir F.T. King, βεβαιώνει τους πολιτικούς της πατρίδας του: «αν θέλετε να βελτιώσετε την υγεία του λαού ασχοληθείτε με τους εννέα μήνες της κύησης». Ας αποφασίσουν οι γονείς με μεγάλη αγάπη, εκτίμηση, τρυφερότητα και θαυμασμό ο ένας για τον άλλον, να ζήσουν, ’νδρας και Γυναίκα, την ένωσή τους, προετοιμάζοντας τη σύλληψη του παιδιού τους.
Για όλα τα επαγγέλματα προετοιμάζουμε τους νέους. Ας αποφασίσουμε να τους προετοιμάσουμε για το πιο σπουδαίο έργο τους: έργο της δημιουργίας της Νέας Ζωής, της δημιουργίας μιας Υγιούς, Ευγενούς και Ειρηνικής Κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου