Ω, ναι, όλα είναι μουσική. Το μακρινό τραίνο που παίζει σιδερένιες νότες στις γραμμές. Γρύλλοι. Μπαλάντα με ξεκούρδιστη κιθάρα και φάλτσα παιδική φωνή. Τα πλήκτρα στη γραφομηχανή. Η βρύση που στάζει. Το τικ-τακ του ρολογιού. Ο άνεμος στις χαραμάδες. Η μουσική των σφαιρών στο άγνωστο διάστημα. Τα κύμματα των αυτοκινήτων στη λεωφόρο. Οι ανάσες. Τα τηλέφωνα. Τα γέλια των παιδιών στο πάρκο.Οι καρέκλες που τρίζουν. Τα νυχτοπούλια. Κάτι απόμακρα σκυλιά. Και κάτι μακρινές καμπάνες. Τα παράσιτα στο ραδιόφωνο. Η ανάμνηση μιας φυσαρμόνικας. Εκείνο το βούισμα στ’ αυτιά. Οι φωτογραφίες, με τον τρόπο τους. Ένα κορίτσι που μαθαίνει πιάνο στον τρίτο όροφο. Το ασανσέρ. Το ξεφύλλισμα των βιβλίων. Οι μεθυσμένοι που τραγουδούν στον δρόμο τη νύχτα. Οι νάυλον σακούλες. Τα ποιήματα. Ένα σπίρτο που ανάβει.
Το νερό που βράζει στην κουζίνα. Το κροτάλισμα των δοντιών. Ο Hank Williams. Αεροπλάνα από χώρες μακρινές. Το κλάμα των μωρών. Φαξ. Τα μονότονα blues των ψυγείων. Οι μικροσκοπικοί εξωφρενικοί ήχοι των εντόμων σε πτήση. Οι μελωδίες των μυστηρίων…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου