Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ

Πολλές φορές θα πρέπει να σας έχει συμβεί τούτο. Να κυττάτε προς το μέλλον και να προσπαθείτε να φανταστείτε τις μελλοντικές γενιές. Εκατομμύρια ανθρώπων θα είναι τόσο διαφορετικοί στα ήθη τους, στο ντύσιμό τους, στον τρόπο ζωής τους. Από εδώ βγαίνει μια πολύ φυσική ερώτηση: Όλα αυτά τα άτομα που βρίσκονται τώρα; από που θα βγουν; Που είναι η πλούσια εκείνη λαγόνα του μηδενός που εγκυμονεί τον κόσμο και που αυτή τώρα τη στιγμή κρύβει τις μελλοντικές γενιές;

Αλλά σ' αυτή την τόσο μπερδεμένη ερώτηση μπορούμε κάλλιστα να απαντήσουμε χαμογελώντας. «Αυτή η πλούσια λαγόνα που αλλού θα μπορούσε να είναι παρά εκεί που ήτανε πάντα, δηλαδή μέσα στο ίδιο το παρόν που ζούμε, και μας περιέχει ολοκληρωτικά, επομένως βρίσκεται μέσα σε μας τους ίδιους, τους μωρούς, που ξεχνάμε την ουσία μας και μοιάζουμε, σαν το δένδρινο φύλλο που τα πρώτα αεράκια του φθινοπώρου το ρίχνουν και καθώς είναι κιτρινισμένο σκέφτεται πως σε λίγο θα πέσει κάτω και θα πατηθεί και δεν παρηγοριέται με την ιδέα ότι καινούργια φύλλα θα στολίσουν την άνοιξη το όμορφο δένδρο παρά οδύρεται πιστεύοντας πως θα είναι άλλα φύλλα, ανόμοια προς αυτό από άλλη ουσία».

 Άμυαλο φύλλο, ψάξε να βρεις από που βγήκες. Ψάξε να βρεις την άβυσσο του μηδενός που τόσο φοβάσαι πως θα πέσεις μέσα. Και τότε σίγουρα θα βρεις τον εαυτό σου και όλα τα άλλα φύλλα μέσα στην κρυφή, την ενδόμυχη δύναμη του δένδρου που η ενέργειά του καθόλου δεν πειράχτηκε ούτε από τη γέννηση ούτε από το θάνατο. Μήπως με των ανθρώπων τις γενιές δεν συμβαίνει το ίδιο, ότι γίνεται και σ' αυτές των φύλλων;

«Οίη περ φύλλων γενεή, τοιήδε και ανδρών»

Arthur Schopenhauer