Κανένας νόμος δεν ισχύει αν τον έχουμε ξεπεράσει. Οι συμπαντικοί νόμοι υπάρχουν για καθοδήγηση. Οι νόμοι του κάθε επιπέδου της συνείδησης καταργούνται στο επόμενο επίπεδο. Όμως ο νους αντιλαμβάνεται κενό και χάος, που δεν υπάρχουν πραγματικά, απλά βρίσκεται η πραγματικότητα έξω /πέρα από το επίπεδο αντίληψής του.
Πρέπει να εμπιστεύεσαι τη δική σου αλήθεια. Όχι επειδή είναι η μοναδική αλλά επειδή εκεί βρίσκεσαι εσύ. Οι υποστηρικτές και τα βάθρα σε βοηθούν απλά να τη διατηρείς. Όταν αποκτήσεις αρκετή δύναμη, θα γκρεμίσεις τα βάθρα, θα εγκαταλείψεις την ανάγκη για υποστηρικτές, θα αμφισβητήσεις ο ίδιος την αλήθεια σου για να γνωρίσεις ξανά τον εαυτό σου και να διερευνήσεις, δημιουργώντας κι άλλα επίπεδα γνώσης.
Δεν μπορεί κανείς να σου χαρίσει αυτή τη δύναμη. Πρέπει να αφοσιωθείς, να πειθαρχήσεις και να παραμένεις κάθε στιγμή πιστός στον εαυτό σου. Πρέπει να ταπεινωθείς, να επιστρέψεις στην παραδοχή της άγνοιας και να αδειάσεις για να σταματήσει ο νους σου τον εσωτερικό μονόλογο που σου δηλώνει την αλήθεια, εμποδίζοντάς σε να δεις.
Οι λέξεις παραμορφωμένες και η ζωή μας βασανιστικά μοναχική, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε τίποτα άλλο παρά να συνεχίζουμε την ίδια πορεία που χαράξαμε, νομίζοντας πως μετακινούμαστε, ουσιαστικά όμως παραμένοντας πνευματικά και ενεργειακά στάσιμοι.
Ιδέες χορεύουν μπροστά στην αντίληψή μας κι εμείς, ως εφηβικοί εραστές, ερωτοτροπούμε με τις πιο ελκυστικές, θεωρώντας ότι το κασέ των κατακτήσεων μας εμπλουτίζεται, προσφέροντας ουσία στην αξία μας. Πουθενά δεν μαρτυρείται η απατηλότητα της δράσης μας αφού όλες οι δυνάμεις, από όσους τις κατέχουν, χρησιμοποιούνται προς ίδιον όφελος, ενισχύοντας τη συνεχιζόμενη, επιλεκτική μας ύπνωση.
Όσα κι αν διαβάζεις, ακούς, κατακτάς, θέλεις ακόμα περισσότερα. Εύκολα παρασύρεσαι από αυτούς που σου προσφέρουν απλόχερα ο, τι ζήτησες. Ενόσω εσύ νομίζεις πως παίρνεις (και μάλιστα δωρεάν ή με το ελάχιστο αντίτιμο... ποιος μπορεί να αντισταθεί όταν οι ίδιες οι πεποιθήσεις υπαγορεύουν πειστικά το σωστό και αληθινό;) δεν αντιλαμβάνεσαι πως χαρίζεις απλόχερα και οικειοθελώς τη δύναμη της βούλησης σου, επιτρέποντας τον έλεγχο της από άλλους /άλλα, πέρα από Εσένα τον ίδιο.
Δεν υπάρχουν "δυνάμεις του σκότους" που λειτουργούν πέρα από τη δική σου βούληση. Δεν υπάρχει κρυμμένη αλήθεια, πέρα από αυτήν που εσύ θέλεις να αποκρύπτεις από την αντίληψή σου. Δεν υπάρχει τίποτα και κανείς που μπορεί να σου στερήσει ή να εμποδίσει τη δύναμή σου, πέρα από σένα. Χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, είσαι ο χειρότερος εχθρός σου. Όμως συνεχίζεις - όπως πειθήνια και αυτόβουλα έμαθες - να τον διατηρείς και να τον θρέφεις μέσα σου, ακόμα πιο δυναμικά και εφηβικά πεισματικά: "μόνος μου, εγώ θα το κάνω μόνος μου. Και θα το κάνω με τον πιο ανώδυνο, αξόδευτο και γρήγορο τρόπο".
Και ο τροχός γυρίζει. Ο σκύλος συνεχίζει να κυνηγάει την ουρά του. Οι κόσμοι που δημιουργείς εξακολουθούν να σε παρασύρουν, μη γνωρίζοντας τη δική σου δημιουργία τους. Η ατομικότητα όμως είναι άλλο πράγμα, δεν την μαθαίνουμε σε γνώριμα σχολεία, σε υπαρκτές μεθόδους, σε μακροσκελείς αναλύσεις. Αφορά ταπεινότητα, την θέληση της επιστροφής στην αγνότητα, την προθυμία να ξεκινήσεις στο πρώτο σκαλοπάτι, τη θέληση να αναλάβεις τη ευθύνη που ασυνείδητα μέχρι τώρα χαρίζεις, νομίζοντας πως επιτελείς έργο.
Και επειδή ούτε να φανταστείς δεν μπορείς, πόσο η σκέψη σου είναι διαμορφωμένη από τα πολλά μάτριξ που έχεις δημιουργήσει στην πορεία, ο ίδιος πειρασμός παραμένει: "μόνος μου, θα το κάνω μόνος μου". Είναι η πρώτη παγίδα του εγώ, στην οποία πέφτουν οι περισσότεροι, υπό την μακρινή παραμορφωμένη ενθύμηση της ατομικότητας της ύπαρξης. Και εκεί μένουν σε βασανιστική στασιμότητα, που φαίνεται ως κίνηση.
Θα προσγειωθώ στη δική σου πραγματικότητα για όσο χρειάζεται. Μέχρι να μπορείς να την παρατηρείς και να την ελέγχεις εσύ ο ίδιος απ’ έξω, αμέτοχος, γαλήνιος, κυρίαρχος της βούλησής σου. Και τότε, θα συναντηθούμε στο άπειρο, στην αιωνιότητα
Το πέταγμα του πολεμιστή στον αέρα. Η τέλεια αιώρηση/ακύρωση του χρόνου/χώρου. Η τέλεια προσγείωση, την κατάλληλη στιγμή, ακριβώς στο σωστό χώρο, για λίγο, για ένα σκοπό, μέχρι να εκτοξευθεί ξανά, αλώβητος, ανίκητος, άπιαστος στο πέταγμά του.
Όλες οι σκέψεις είναι διασυνδέσεις: με πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, χρόνο. Όταν ο νους συνδέεται, υπάρχει ανταλλαγή ενέργειας, στο βαθμό που οι σκέψεις, οι εικόνες και τα συναισθήματα είναι κρυστάλλινα. Και έπειτα, αντιλαμβάνεσαι πως μπορείς να διαχειριστείς όλη αυτή την ενέργεια, μπορείς να την κατευθύνεις. Όμως, για ποιο λόγο και προς ποιο σκοπό; Και εκεί αρχίζει άλλη μια πρόκληση εστίασης της προσοχής σου. Επειδή μπορείς. Επειδή αντιλαμβάνεσαι περισσότερα. Μπορείς, εφόσον το θέλεις, να δημιουργήσεις ακόμα περισσότερα μάτριξ, που μοιάζουν σαν λύτρωση, που μοιάζουν αλήθεια και γνώση, παίρνοντας τα σκήπτρα της δύναμης, που η παρόρμηση της αποκάλυψης σε σπρώχνει να κάνεις.
Η αποκάλυψη της πληροφορίας είναι πάντα πρόκληση μετακίνησης του Είναι σου. Πέρα από σύμβολα, ερμηνείες, εικόνες, μεθόδους, τεχνικές, που έμαθες να εμπιστεύεσαι και κάθε προηγούμενη "γνώση", εκεί, βρίσκεσαι ΕΣΥ! Και όλα βρίσκονται "στα πόδια σου", περιμένοντας τη δική σου εστιασμένη προσοχή και δράση, σε κλάσματα του γραμμικού χρόνου, που θα αλλάξουν τα πάντα. Γιατί, δεν έχεις ξανα-υπάρξει, ξανα-βιώσει αυτήν την μοναδική, παντοδύναμη στιγμή. Δημιουργείσαι, "από μέσα προς τα έξω", από το αιώνιο στο συγκεκριμένο, τώρα, έχοντας όλα τα προηγούμενα και τα επόμενα μέσα σου, μα δεν είσαι τίποτα απ' όλα αυτά.
Πλέον, η κάθε επιλογή σου αγγίζει και επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα. Η ευθύνη σου τεράστια, και το γνωρίζεις. Η διάκριση της απόφασης καθορίζει την ποιότητα του Είναι σου. Μπορείς να είσαι άρχοντας της γης και της εικονικότητας, ή να τα απαρνηθείς όλα για να παραμείνεις αιώνιος, κάτοχος της δύναμης που ενώ μπορείς, δεν έχεις λόγο να καταχραστείς.
Αυτά τα γράφω για σένα... που μπορείς να κατανοήσεις τα νοήματα των λέξεων και των εννοιών, που γνωρίζεις πως η κάθε σκέψη σου περιλαμβάνει δύναμη διασύνδεσης, πως η κάθε πρόθεσή σου μετακινεί βουνά, πως η εξάσκηση της βούλησής σου είναι η ίδια η πρόκλησή σου... πέρα από κάθε και όλους τους λαβυρίνθους και τους προγραμματισμούς. Η πηγή, ο σπόρος της ίδιας της ύπαρξής σου σε καλεί να δημιουργηθείς και να δημιουργήσεις. Πέρα από το θέλω σου... εκεί που το "θέλω" και το "πρέπει" συναντιούνται και αυτο-ακυρώνονται καθώς συνεχίζεις το χορό της ζωής με τέλεια πετάγματα, κίνηση και ισορροπία, ενιαίος.
Γιατί οι αιωρήσεις, οι "πτώσεις" δεν είναι πλέον προς τα "κάτω", με την παρόρμηση της έλξης που πολλές φορές δοκίμασες και έλεγξες στο παρελθόν. Τώρα είναι αιωρήσεις και "πτώσεις" προς τα "πάνω" και "έξω", πέρα από οτιδήποτε μπορεί να σου δώσει την ασφάλεια του γνώριμου, την επιβεβαίωση του αποδεχτού, την εστίαση στο συγκεκριμένο. Δεν υπάρχει πλέον η "μια κατεύθυνση", ο "ένας δρόμος". Δεν υπάρχουν σκοτεινά σημεία και παραμορφωμένες πραγματικότητες που η συνηθισμένη νοημοσύνη ορίζει ως οδηγούς.
Όπου η πραγματικότητα και η φαντασία γίνονται ένα και όλα τα είδωλα γκρεμίζονται και όλες οι σκιές εξαφανίζονται. Μένεις μόνος, ακάλυπτος και παντοδύναμος. Μπορείς να έχεις, να είσαι, τα πάντα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκλησή σου. Μπορείς να αλλάξεις τα πάντα, από εκεί που βρίσκεσαι, χωρίς να κουνήσεις το σώμα σου και ταυτόχρονα διαλύοντας και δημιουργώντας το κάθε στιγμή. Αρχικά τρομάζεις, αναγνωρίζοντας τη δύναμη πέρα από το ορατό και συλληπτό. Και είσαι εδώ, χωρίς αντίπαλο, χωρίς εχθρό, παρά μόνο όσους γνωρίζουν και εξασκούν ισότιμη δύναμη με τη δική σου, τους οποίους μπορείς να δεις, όπως εκείνοι εσένα.
Μέχρι να αντιληφθείς, πως δεν είναι αντίπαλοι, πως ποτέ δεν ήταν...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου