Εμείς υπάρχουμε.
Ο χρόνος δεν περνάει.
Εμείς περνάμε.
Και δεν αφήνουμε τίποτε περισσότερο
από γέλιο και δάκρυ.
Με όσα είπαμε, με όσα κάναμε,
αφήσαμε το αποτύπωμά μας
στις ζωές των άλλων.
Πολλοί εισέπραξαν από την παρουσία μας σε αυτή τη ζωή
περίσσιο γέλιο
και συνήθως ήταν οι μακρινοί μας.
Λίγοι εισέπραξαν περίσσιο δάκρυ
και ήταν όσοι αγαπήσαμε περισσότερο.
Ζύγι, σε αυτό μας το μέτρημα, δεν υπάρχει.
Υπάρχει μόνο η αίσθηση, καθώς σκέφτομαι τα πρόσωπα,
και είναι ίδια με αυτή του χρόνου.
Μόνο που τον χρόνο το κλείσαμε
σε λεπτά, ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια, αιώνες.
Το γέλιο και το δάκρυ,
φως και σκοτάδι
στον χάρακα του χρόνου.
Φως και σκοτάδι στην ψυχή μας.
Και πάντα μπορούμε με Ερεβοκτόνο φως να σβήσουμε το σκοτάδι.
Το νου μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου