Παρατηρώ τον τρόπο που σχετίζονται ερωτικά αρκετοί άνθρωποι σήμερα.Το παρατηρείς μέσα από πολλούς τρόπους, ακόμα και μέσα από την σημερινή ελληνική εμπορική μουσική. Τα τραγούδια αναφέρουν για τρελό έρωτα, αγάπη, «καψούρα» θυσία, αλλά και για εγκατάλειψη, προδοσία, αδιαφορία, πόνο, θυματοποίηση, εξάρτηση.
Χωρίς να αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη του εαυτού του και το μερίδιο ευθύνης της σχέσης του. Αδικήθηκα, προδόθηκα, όλα τα συναισθήματα στην παθητική φωνή. Τίποτα στην ενεργητική. Δεν υπάρχουν άντρες, δεν υπάρχουν γυναίκες, δεν υπάρχουν σχέσεις, είναι αυτό που ακούγεται σχεδόν από όλους και παντού.
Και πάντα αυτή η λάθος πεποίθηση, το έτερον ήμισυ! Αυτό το άλλο μισό του, που ψάχνει ο καθένας στο ταίρι του για να νιώσει ολοκληρωμένος, ευτυχισμένος.
Και έτσι όλοι μιλούν για έρωτα αλλά αληθινός έρωτας δεν υπάρχει! Γιατί αυτό που ερωτεύονται είναι το αντικείμενο, είναι το άτομο που θα τους σώσει, θα τους δώσει όσα του λείπουν. Θα καλύψει τις ανάγκες τους, τις ανασφάλειές τους. Πώς να ευτυχίσουν δύο άνθρωποι που είναι μισοί; Πώς να έρθει η αγάπη μέσα από την έλλειψη; Κι έτσι όταν περάσει λίγος καιρός και οι προσδοκίες τους δεν εκπληρώνονται χωρίζουν απογοητευμένοι ο ένας από τον άλλον.
Ψάχνουν να βρουν ένα άλλο σύντροφο που θα τους δώσει όσα προσδοκούσαν από το προηγούμενο και δεν τα πήραν και αναλώνονται σε έρωτες χωρίς ουσία και χωρίς συνειδητότητα. Νιώθω ότι ως μικρά παιδιά, όση αγάπη και ασφάλεια δεν πήραν από τους γονείς τους την αναζητούν στους εκάστοτε συντρόφους τους. Ο έρωτας για αυτούς είναι μια κατανάλωση! Αλλάζουν από τον ένα στον άλλο και πολλές φορές είναι τόσος ο φόβος τους που ανάμεσα στις σχέσεις τους δεν κάνουν μια παύση, να μείνουν μόνοι τους, είναι τόσος ο φόβος να μείνουν με τον εαυτό τους και να αντιμετωπίσουν όλα όσα τους φοβίζουν.
Πόσο υποβιβάζεται ο έρωτας και η αγάπη σε ανάγκη!
Και δεν καταλαβαίνουν ότι το θέμα δεν είναι να ερωτευτείς τον άλλον, αλλά να είσαι ερωτευμένος με την ίδια τη ζωή!
Είμαστε ολόκληροι άνθρωποι! Δεν είμαστε μισοί, δικαιούμαστε την ολότητα στη ζωή μας και σαν ολότητα να επιλέξουμε τον σύντροφο μας.
Όταν έχεις μια ισορροπία με τον εαυτό σου, όταν έχεις μια ωριμότητα τότε μπορείς να σχετιστείς αλλιώς, αληθινά και ουσιαστικά , με αγάπη και με πίστη γιατί εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και είσαι μαζί με τον σύντροφο σου για αυτό που πραγματικά είναι. Ελεύθερα χωρίς έλεγχο γιατί δεν υπάρχει φόβος, ζήλεια, ανασφάλεια γιατί είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου, για το πώς λειτουργείς και τι προσφέρεις στη σχέση σου.
Μπορείς να είσαι με τον ίδιο άνθρωπο για πολλά χρόνια και όχι από συνήθεια, αλλά γιατί αυτός ο άνθρωπος κάθε μέρα στα μάτια σου είναι διαφορετικός όπως και διαφορετικός είναι ο εαυτός μας μέρα με τη μέρα και ακόμα και η μέρα που περνά είναι διαφορετική μέσα στη ροή της ζωής.
Ο ερωτευμένος άνθρωπος με τη ζωή, ανακαλύπτει κάθε μέρα κάτι καινούριο κάτι όμορφο παντού! Βλέπει τη θετική και όμορφη πλευρά στο κάθε τι.
Έτσι ανανεώνεται και η σχέση με τον σύντροφο του καθώς κυλούν τα χρόνια. Όσο για το γάμο πιστεύω ότι δεν σκοτώνει τον έρωτα, τον αληθινό έρωτα και όχι την επιδίωξη των ανθρώπων να παντρευτούν για να νιώσουν ασφαλείς. Ο γάμος δεν είναι δεσμά με την έννοια της φυλάκισης και της κτητικότητας, αλλά είναι δεσμός- δέσμευση, ευθύνη, αγάπη, ελευθερία.
Πόσες διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις έχουμε σχετικά με το τι είναι αγάπη και πόσο χρειάζεται να τις αλλάξουμε!
Για τις σχέσεις θα μπορούσα να γράφω ώρες! Και δεν το κάνω με κριτική αλλά με παρατηρητικότητα και ένα απολογισμό ας το πούμε κι έτσι, για τον τρόπο που σχετιζόμουν κι εγώ κάποτε, αλλαγές που έχω κάνει και αλλαγές που θέλω να κάνω για να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου