Η συναισθηματική ανωριμότητα είναι "κολλητική"...

Δεν νομίζω να έχει κανείς συνειδητά συναισθήματα, αν ο συναισθηματικός του τομέας είναι ανεπεξέργαστος...

Συνειδητά συναισθήματα μπορεί να είναι η θλίψη και η χαρά, αλλά κανείς δεν αναγνωρίζει εύκολα αυτήν την εσωτερική "δυσαρέσκεια" που νιώθει, χωρίς εμφανή και συγκεκριμένο λόγο...

Το λένε άλλωστε οι άνθρωποι "είμαι ψυχολογικά κάτω"...Γιατί? Αν ρωτήσεις, ποτέ δεν θα πάρεις συγκεκριμένη απάντηση...

Οι διαθέσεις των ανθρώπων αλλάζουν από την μία στιγμή στην άλλη, χωρίς εμφανή λόγο... Άρα σημαίνει ότι περισσότερο ζουν ασυνείδητα, γιατί αν ζούσαν συνειδητά δεν θα είχαν καμία ανάγκη την ταυτοποίηση... Θα ήταν απλά ο Εαυτός τους, ανεξάρτητα από το πως θα ήταν οι άλλοι...

Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων γίνονται μόνο ασυνείδητα... Αν γίνονταν συνειδητά, δεν θα μιλάγαμε για αλληλεπιδράσεις, αλλά για ενσυνάισθηση...

Γιατί άλλο είναι να σε νιώθω, και άλλο είναι να επιδράς με την δική σου συναισθηματική σύγχυση, στον δικό μου κόσμο, χωρίς να το καταλαβαίνω...

Η συναισθηματική ανωριμότητα είναι "κολλητική" μόνο και μόνο γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν συναισθηματική νοημοσύνη και δεν μπορούν να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματά τους, ώστε να πάρουν τις πληροφορίες για τις καταστάσεις που τους συμβαίνουν.

Τα μάτια μας είναι "έξω", γιατί έτσι μάθαμε να ζούμε... Και όταν τα μάτια μας είναι "έξω", τότε το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να ταυτιστούμε, αφήνοντας τον άλλον να μας καθρεφτίσει ότι δεν μπορούμε να νιώσουμε εμείς μέσα μας.

Είναι πολύ εύκολο στην κατάσταση συναισθηματικής ανωριμότητας, να επιδράσουν οι άλλοι στην Θέλησή μας, χωρίς να το πάρουμε είδηση…

Να προσέχουμε πολύ αυτούς που διαβάλουν, γιατί οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν τίποτα όμορφο…

Και όταν δεν μπορούν να εκτιμήσουν τίποτα όμορφο μέσα τους, δεν θα μπορέσουν να εκτιμήσουν τίποτα όμορφο και στον άλλον...

Υπάρχουν πολλά και όμορφα στοιχεία μέσα σε έναν άνθρωπο... Αλλά για να τα βρει κανείς, χρειάζεται να αποφύγει όλους όσοι τα διαβάλουν... Όποιοι κι αν είναι…

Διάκριση… συμβαίνει πάντα όταν επιτρέπουμε στον Εαυτό μας να ωριμάσει πνευματικά, νοητικά και συναισθηματικά, παίρνοντας όλες τις εσωτερικές πληροφορίες που εκείνο το αυθεντικό μας μέρος μας δίνει απλόχερα, στην καρδιά μας…