ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

 

Εκεί που περπατάω  αποφασίζω μια στιγμή να σταθώ  και να δώ..

Να δω τι έζησα, τι ζω και τι όνειρα κάνω…
Πού οδεύω και γιατί…
Είναι δικές μου επιλογές ή άλλων?
Νιώθω καλά εδώ που είμαι ή μήπως κάτι με ενοχλεί…
 
Και εκεί που σκέφτoμαι…
Εκεί που όλα περνούν εικόνες από μπροστά μου…
Ξαφνικά μένω να κοιτάω…
Βλέπω πως όντως ήταν επιλογές μου όλα τα σημαντικά γεγονότα που έζησα…
Βλέπεις πως ακόμα και οι στιγμές μοναξιάς ήταν δικές σου επιλογές…
Κανείς άλλος δεν έφταιγε, παρά μόνο εγω.
Βλέπω πως έχω ζήσει την μεγαλύτερη των ειδών αγάπη ...των παδιών μου....
Βλέπω πως έχω στεναχωρεθεί πολύ…
Αλλά σ’αυτή την περίπτωση δεν γινόταν αλλιώς…
Κανελις δεν φταίει...
Μου έκανε όμως καλό…
Έμαθα να προσφέρω χωρίς να ζητάω…
Έμαθα να αγαπάω χωρίς να περιμένεις…
Έμαθα να πονάω για να ευχαριστώ…
Έμαθα να θέτω στόχους και να κάνω τα πάντα για να τους εκπληρώσω…
Έμαθα να χτυπάω, να αιμοραγώ και να μην μιλάω…
Τελευταία ..έμαθα να λέω όχι ...και να το στηρίζω...
Τι να πεις?
Κανείς δεν φταίει!
Έμαθα να ελπίζω εκεί όπου η ελπίδα χάνεται…
Έμαθα να χαμογελάω εκεί που άλλοι κλαίνε…
Έμαθα να λεω ευχαριστώ για όλα αυτά που έμαθα…
Κι ας πόνεσα…
Κι ας έχασα αίμα…
Κι ας μην ήθελα να το ζήσω…
Έμαθα
Κι αυτό το χρωστάω
 
Κι όμως δεν είσαι πονεμένη…
Ποτέ δεν παραδέχτηκα ότι αιμοραγώ…
Ποτέ δεν παραιτήθηκα...(η λέξη διαγράφτηκε από το λεξιλόγιό μου)
Έγινα δυνατή?.....δεν ξέρω....μάλλον όχι....
Αντιστάθηκα...με όλες μου τις δυνάμεις...
 
Αλλά δεν νιώθω μόνη…
Έχω το καταφύγιό μου…
Ξέρω..  έχω την επίγνωση!

Τα μεγάλα-μικρά της ζωής σε βρίσκουν μόνα τους…
Εσύ απλά πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά…
Να τα δεις…
Να μην τα φοβηθείς…
Να τα αγκαλιάσεις…
Έρχονται γιατί πρέπει να γίνεις αυτό για το οποίο ήρθες…
Θα έρθουν ακόμα κι αν τα διώξεις…
αν δεν τα καταλάβεις...ή τα προσπεράσεις...
 
Μαρία Ιωσηφίδου