Τα αρνητικά συναισθήματα είναι το ίδιο πολύτιμα με τα θετικά!

 Συναισθήματα θετικά και αρνητικά...

 

 Στην Δυτικοευρωπαική κουλτούρα μας έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε με τρόπους που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Το αποτέλεσμα είναι να παίρνουμε λάθος αποφάσεις και δρόμο στην ζωή. Ένα μεγάλο γνωστικό λάθος που κάνουμε και πάρα πολύ συνηθισμένο είναι ότι διαχωρίζουμε στην ζωή μας τα πράγματα και τις καταστάσεις σε δυο διαστάσεις, τα καλά και τα κακά, ως έννοιες σε ένα συνεχές ή σαν δυο διαφορετικές έννοιες και μάλιστα αντίθετες. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα συναισθήματα. Θεωρούμε το να αισθανόμαστε χαρά ως κάτι καλό, ενώ το να αισθανόμαστε λύπη ως κάτι κακό. Στην ζωή όμως αν επιχειρήσουμε να στοχεύσουμε στο να αισθανόμαστε μόνο θετικά συναισθήματα, τότε θα αποτύχουμε παταγωδώς… Τα περισσότερα επιτεύγματα στην ζωή ενός ανθρώπου επιτυγχάνονται με πολλούς κόπους και σωρεία αρνητικών συναισθημάτων. Αν ο στόχος μας είναι να νιώσουμε καλά τότε ουσιαστικά δεν θα επιτύχουμε τίποτα.

 

Τα αρνητικά συναισθήματα είναι το ίδιο πολύτιμα με τα θετικά. Κάθε αρνητικό συναίσθημα είναι ένας φάρος…είναι δηλαδή ένα σημάδι για το προς τα που δεν πρέπει να πλεύσουμε, ή αλλιώς ένα κίνητρο για να φύγουμε από το σημείο στο οποίο είμαστε.  Τα αρνητικά συναισθήματα λειτουργούν όπως και ο σωματικός πόνος, του οποίου η λειτουργικότητα είναι η επιβίωσή μας. Όταν νοιώθουμε πόνο είναι μια προειδοποίηση ότι κάτι πρέπει να κάνουμε, κάποια δράση πρέπει να πάρουμε αλλιώς τα χειρότερα θα ακολουθήσουν. Ο ψυχικός πόνος είναι λοιπόν, κι αυτός ένα σημάδι το ότι για ότι πρέπει να ακολουθήσει κάποια αλλαγή για να γίνουν τα πράγματα στην ζωή μας καλύτερα. Το συναίσθημα της θλίψης μας καθοδηγεί στο να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, ξεκινώντας από αλλαγές στον τρόπο που σκεφτόμαστε. Υπό αυτήν την έννοια τα αρνητικά συναισθήματα είναι πολύτιμα. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν τα αγνοήσουμε για να μην δημιουργήσουμε αλλαγές στις οποίες θα χρειαστεί ακολούθως να προσαρμοστούμε και επειδή α αλλαγή σημαίνει άγνωστο και το άγνωστο φέρνει φόβο ή μας ξεβολεύει ενδίδουμε στον πόνο. Ένα καλό παράδειγμα είναι η αναποφασιστικότητά μας να χωρίσουμε από μια κακής ποιότητας σχέση, όπου οι προσδοκούμενες αλλαγές δεν έχουν επιτευχθεί παρά τις προσπάθειές μας. Φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι, άρα μένουμε δυσαρεστημένοι ή και δυστυχισμένοι. Ουσιαστικά και στις δυο περιπτώσεις τα συναισθήματα μας είναι αρνητικά. Στην περίπτωση όμως που χωρίσουμε το συναίσθημα της απώλειας μας δίνει την ευκαιρία να νιώσουμε καλύτερα στο μέλλον. Αντίθετα, αν μείνουμε, το συναίσθημα της.

 

Εδώ λοιπόν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το γεγονός ότι κάποια αρνητικά συναισθήματα τα ακολουθούμε και κάποια όχι.. Ποια από αυτά ακολουθούμε? Είναι απλό, ενδίδουμε σε αρνητικά συναισθήματα που έχουν κάποια επενδυτική αξία, αυτά δηλαδή που θα μας δώσουν την ευκαιρία στο μέλλον να ακολουθήσουν θετικά συναισθήματα. Συνεπώς τα συναισθήματα δεν είναι σωστό να χωρίζονται σε θετικά και αρνητικά, αλλά σε συναισθήματα στείρα και σε συναισθήματα γόνιμα.

 

Για να το αποδείξουμε περεταίρω αυτό, ας δούμε το εξής παράδειγμα σχετικά με την «θετικότητα» των ευχάριστων συναισθημάτων. Ας υποθέσουμε ότι γνωρίζουμε κάποιον/α στην ζωή μας που μας κάνει πολύ εντύπωση και στην συνέχεια τον ερωτευόμαστε. Το άτομο όπως είναι φυσικό βιώνει πολλά κατακλυσμιαία «θετικά» συναισθήματα τα οποία τον καθιστούν φυσικά αισιόδοξο και βάσει αυτού παίρνει αποφάσεις. Η συνεχής σκέψη μας για τον καινούριο μας σύντροφο μας διασπάει την προσοχή, μας μειώνει την μνήμη, μας ταλαιπωρεί με ψυχαναγκαστικές και επαναλαμβανόμενες σκέψεις που καταντούν πιεστικές και κουραστικές. Επίσης, το άτομο, μπορεί μεταξύ άλλων να πάρει βιαστικές αποφάσεις, βασισμένες στην αισιοδοξία του που αργότερα θα μετανιώσει…βρίσκεται εν ολίγοις σε κίνδυνο.

 

Συμπερασματικά, καταλήγουμε ότι όταν βιώνουμε έντονα συναισθήματα, ανεξάρτητα του πρόσημου τους, καλό θα είναι να μην παίρνουμε αποφάσεις και να προσπαθούμε να εκτιθέμεθα σε εναλλασσόμενα συναισθηματικά τοπία και όχι σε στείρα σταθερά και μόνιμα συναισθήματα.