Γιατί είμαστε τόσο μόνοι, τόσο απογοητευμένοι;
Επειδή δεν έχουμε κοιτάξει ποτέ βαθιά μέσα στον εαυτό μας για να τον κατανοήσουμε.
Ποτέ δεν παραδεχόμαστε μέσα μας ότι αυτή η ζωή είναι το μόνο που ξέρουμε κι ότι θα πρέπει, επομένως, να κατανοηθεί σε όλο της το μήκος και βάθος”.
“Προτιμάμε να δραπετεύουμε από τον εαυτό μας και γι αυτό αναζητάμε το σκοπό της ζωής μας μακριά από τις σχέσεις μας.
Αν πραγματικά αρχίσουμε να κατανοούμε τις πράξεις μας, που είναι οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, με την ιδιοκτησία, με τις πίστεις και με τις ιδέες, τότε θα ανακαλύψουμε ότι αυτές οι ίδιες οι σχέσεις προσφέρουν τη δική τους ανταμοιβή”.
“Δεν χρειάζεται να ψάξεις.
Είναι σαν να ψάχνεις την αγάπη.
Μπορείς να βρεις την αγάπη ψάχνοντάς την;
Η αγάπη δεν μπορεί να καλλιεργηθεί. Θα βρεις την αγάπη μόνο μέσα στις σχέσεις και όχι έξω απ’ αυτές κι επειδή δεν έχουμε αγάπη μέσα μας, θέλουμε ένα σκοπό στη ζωή μας.
Όταν υπάρχει αγάπη, που είναι η ίδια από μόνη της αιωνιότητα, τότε δεν υπάρχει αναζήτηση του Θεού, γιατί η αγάπη είναι ο Θεός”.
“Επειδή ο νους μας είναι γεμάτος από τεχνολογικές γνώσεις και από μουρμουρητά προλήψεων, γι αυτό η ζωή μας είναι τόσο άδεια και γι αυτό αναζητάμε ένα σκοπό πέρα από τον εαυτό μας.
Για να βρούμε το σκοπό της ζωής, πρέπει να περάσουμε από την πόρτα του αυτού μας”.
“Συνειδητά ή ασυνείδητα, αποφεύγουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τα πράγματα έτσι όπως είναι και θέλουμε ν’ ανοίξει άλλος για εμάς μια πόρτα που οδηγεί πέρα απ΄αυτά.
Αυτή η ερώτηση για το νόημα, για το σκοπό της ζωής, μπορεί να γίνει μόνο από εκείνους που δεν αγαπάνε.
Η αγάπη μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα στη δράση που φέρνουν οι σχέσεις”.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου