δεν εξαρτάται από "εξωτερικούς" παράγοντες.
Είναι καθαρά εσωτερική,πνευματική και ψυχική υπόθεση.
Το εσωτερικό μονοπάτι που ακολουθεί το "μέσα".
Είναι το μονοπάτι που έχει ταμπέλες,σήματα και βέλη, τα λεγόμενα σημάδια.
Κάποια στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι η πορεία προς την Αλήθεια είναι σωστή,
είναι το συναίσθημα της σιγουριάς,αλλά παράλληλα της ανυπομονησίας,
της κούρασης, της αυτοταπείνωσης, του θυμού,της απάρνησης, της μελαγχολίας,του φόβου.
Όλα αυτά τα σημάδια δείχνουν μια σωστή πορεία.
Όταν μάλιστα ένας νιώθει ότι το τέλος είναι κοντά,είναι όντως έτσι.
Μπορεί οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ φωτισμένων ανθρώπων να βοηθούν
στην πορεία της κάθε ψυχής ξεχωριστά προς την αλήθεια,
αλλά δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητη και η συνεργασία τους.
Όταν κάποιος έχει μπει στο μονοπάτι της Αλήθειας και έχει πραγματικά ανάγκη να το μοιραστεί, βαθειά μέσα του ξέρει με σιγουριά ότι θα τα καταφέρει.
Αυτοί οι οποίοι αποδέχονται την αλήθεια εξ'αρχής και συνεχίζουν το μονοπάτι,
χωρίς όμως να έχουν τόσο την ανάγκη να το μοιραστούν,είναι οι καθαρά
φωτισμένες ψυχές που έχουν φτάσει "νωρίτερα" στο τέλος του κύκλου.
Έχουν δει την αλήθεια, την έχουν αποδεχτεί και σχεδόν ζουν παθητικά με αυτήν βαθειά μέσα τους.
Υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι θέλουν να συναντήσουν την Αλήθεια αλλά απλά
την ακολουθούν.
Δεν την έχουν δει και ίσως δεν την δουν ποτέ.
Πάντα θα είναι ένα "βήμα πίσω" γιατί πολύ απλά έχουν μάθει να ακολουθούν
και όχι να ηγούνται του δρόμου για την Αλήθεια.
Μπορεί λοιπόν να υπάρχουν αυτές οι τρεις πιο σημαντικές κατηγορίες.
Είναι, αυτές που υπάρχουν.
Η μάχη μεταξύ του καλού και του κακού είναι απαραίτητη για την εξέλιξη
της κάθε ψυχής και για το πόσο"γρήγορα" θα φτάσει στην πηγή.
Ποτέ μα καμία ψυχή δεν έφτασε στην Πηγή χωρίς την μάχη αυτών των δύο. Η προσφορά λοιπόν σε αυτούς που έχουν δει ήδη την Αλήθεια είναι η απόδειξη,
ότι η ψυχή έχει ήδη προκαθορίσει την πορεία της.
Είναι μυστήριο γιατί κάποιοι δεν αποφασίζουν να φτάσουν στη πηγή.
Ίσως είναι μια "αποτυχία" από την πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης.
Οι 'αποτυγχάνοντες' απλά ζουν χωρίς να καταλαβαίνουν που είναι η πηγή,
τι είναι και γιατί πρέπει να την αποδεχτούν.
Η άγνοια λοιπόν είναι η απόδειξη της αποτυχίας μιάς ψυχής.
Ο Άνθρωπος μπορεί να αποτύχει.
Αγνοεί την ύπαρξη της ψυχής του με αποτέλεσμα να οδηγείται στην ανυπαρξία.
Αυτό είναι το σύμπαν. Ο κόσμος.
Δημιουργήθηκε μόνος του.
Και ξαναδημιουργείται ξανά και ξανά. Για να αποδεικνύει ξανά και ξανά την ύπαρξή του.
Όταν όμως μια ψυχή οδηγείται στην ανυπαρξία η ισορροπία στο σύμπαν χάνεται.
Γιατί χάνει την ολοκλήρωση της αναδημιουργίας του.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό "πλήγμα" για την ιστορία του σύμπαντος.
Είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια?
Που ίσως οδηγήσει ξανά στην πλήρη ανυπαρξία? Τι μένει για να χαθεί?
Τι χάθηκε για να ξανάρθει?
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου