ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ

«Μη φοβάστε μελλοθάνατοι. Σκεφτείτε πως είστε μελλοθάνατοι απ΄ τη στιγμή που γεννηθήκατε.»
 Βασίλης Ραφαηλίδης

Κατά τη μουσουλμανική παράδοση ο Αρχάγγελος Γαβριήλ δεν ε­νήργησε τα δέοντα μόνο επί της Παρθένου Μαρίας, αλλά και επί της Αμινάχ, ή Αμινέ, ή Εμινέ. Φυσικά, δεν της προσέφερε κρίνο, αυτό δα έλειπε ν” αρχίσει να μοιράζει κρίνα ο Αρχάγγελος δώθε κείθε. Της είπε μόνο στ” αφτί πως θα γεννήσει το μεγαλύτερο προφήτη από υπάρξεως προφητείας στον κόσμο. Πάντως δεν της είπε τίπο­τα για τα δέκα εγγονάκια που θα της χαρίσει ο παραγωγικότατος γιος της, ο Μωάμεθ, που με τη βοήθεια του Θεού τα κατάφερε καλά με τις εννιά νόμιμες συζύγους του.

Όταν, λοιπόν, γεννήθηκε ο Μωάμεθ συνέβησαν πράματα και θά­ματα, ανάλογα μ” αυτά που έγιναν κατά τη γέννηση του Χριστού.

Οι Αρχάγγελοι Γαβριήλ, Μιχαήλ, Αζραήλ και Ισραφήλ μάζεψαν όλους τους αγγέλους του ουρανού και τους έβαλαν να υμνούν εν χορώ το νιογέννητο Προφήτη με φωνή τόσο δυνατή, που να πέσουν στη γη και να τσακιστούν όλα τα είδωλα που υπήρχαν στον κόσμο ολόκληρο. Όταν ο Μωάμεθ βγάλει μουστάκια, και θα τα βγάλει πολύ γρήγορα γιατί όταν ήταν μικρός ήταν καλό παιδί και έτρωγε όλο του το γαλατάκι, θα φανούν τα πρώτα σημάδια της επίδρασης του Γαβριήλ πάνω του.

Πριν καν γράψει το Κοράνι καθ” υπαγόρευσιν του Θεού και με μεσάζοντα τον Γαβριήλ, αυτόν που είχε γνωρίσει και η μάνα του, θα βάλει να του διαβάσουν, γιατί ο ίδιος δεν ήξερε να διαβάζει, όλα τα εβραϊκά ιερά κείμενα καθώς και τα τέσσερα Ευαγγέλια. Κι αφού γράψει το Κοράνι, που του το απάγ­γειλε ο Θεός διά στόματος Γαβριήλ (η λέξη παράγεται από το αραβικό ρήμα κονράνπον σημαίνει απαγγέλλω) θα αποφασίσει πως προφητικά βιβλία είναι επίσης από μεν την Παλαιά Διαθήκη μόνο η Πεντάτευχος (που ασχολείται με τη ζωή και τη δράση του Μωϋσή) από δε την Καινή μόνο τα τέσσερα Ευαγγέλια.

Την Πεντάτευχο και τα Ευαγγέλια οι μουσουλμάνοι μπορούν να τα διαβάζουν άνετα και χωρίς λογοκριτικά προβλήματα. Εντού­τοις, δεν τα διαβάζουν. Διότι το Κοράνι λέει πως τα Ευαγγέλια δεν είναι εντελώς γνήσια. Διάφοροι τσαρλατάνοι μέχρι τον τέταρ­το αιώνα που ηρέμησαν τα πράγματα, έκοβαν και έραβαν κεφά­λαια και παραγράφους κατά πώς τους βόλευε εκάστοτε. Ωστόσο, τα ίδια και χειρότερα θα πάθει και το Κοράνι, που πήρε την τελι­κή, τη σημερινή του μορφή το 750, δηλαδή 118 ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατο του Προφήτη το 632, σε ηλικία 62 ετών. (Σημειώ­στε πως τα Ευαγγέλια θα πάρουν την οριστική, τη σημερινή τους μορφή, 400 χρόνια μετά το θάνατο του Χριστού.)

Η αντίληψη που έχουν οι μουσουλμάνοι για τους οπαδούς των άλ­λων θρησκειών φαίνεται πεντακάθαρα από τη διαστρωμάτωση της επταωρόφου μουσουλμανικής κολάσεως.


Στο πρώτο πάτωμα, αυτό που βρίσκεται πιο κοντά στο μηχανοστάσιο με τα καζάνια, κατοικούν και βογγούν οι δεδηλωμένα άθεοι.

Στο δεύτερο πάτω­μα κατοικούν οι ειδωλολάτρες.

Στο τρίτο οι ινδουιστές.

Στο τέταρ­το οι Εβραίοι.

Στο πέμπτο οι χριστιανοί.

Στο έκτο οι οπαδοί του Ζωροάστρη.

Και στο έβδομο οι κακοί μουσουλμάνοι.

Ακόμα και στην κόλαση ο μουσουλμάνος έχει προνόμια. Κατοικεί στο πιο ευάερο πάτωμα, δυο πατώματα πάνω από τους χριστιανούς και τρία πάνω από τους Ιουδαίους.

Προσέξτε τα προνόμια που έχουν οι οπαδοί του Πέρση Ζωροάστρη (Ζαρατούστρα), που κατοικούν κάτω ακρι­βώς από τους κολασμένους μουσουλμάνους. Τα απόχτησαν γιατί οι Πέρσες ήταν οι πρώτοι μη Άραβες που έγιναν μουσουλμάνοι. Η κλιμάκωση δείχνει επίσης και την ευκολία ή τη δυσκολία που έχουν οι οπαδοί των άλλων θρησκειών να γίνουν μουσουλμάνοι. Τη μεγα­λύτερη ευκολία την έχουν οι πυρολάτρες οπαδοί του Ζωροάστρη, και τη μεγαλύτερη δυσκολία εκείνοι οι στούρνοι, οι άθεοι, που δεν έχουν το Θεό τους οι κερατάδες, και γι” αυτό τους κυνηγούν όλοι οι Θεοί όλων των θρησκειών.

Η Ουνέσκο λέει πως γνησίως άθεοι είναι μόνο το 5% των κα­τοίκων της γης. Μου αρέσει να ανήκω στις μειοψηφίες. Είναι ένας τρόπος να δοκιμάζω την αντοχή μου στην πίεση της ανθρώπινης α­γέλης. Σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελα να είμαι αγελαίος. Αν και κομουνιστής, δεν ήμουν ποτέ μέλος του ΚΚΕ, ούτε κάποιου άλλου κόμματος. Άλλωστε, άλλο κομουνιστής και άλλο κομματικός. Οι κομματικοί κομουνιστές μπορεί και να μην είναι κομουνιστές, αλλά σκέτοι αριβίστες που κάνουν τη θητεία τους στα ΚΚ για να αποχτήσουν πείρα στην πειθαρχία και να ασκηθούν στη διοίκη­ση. Άρχεσθαι μαθών, άρχειν επιστήσει. Κι έτσι φεύγοντας κάποτε από το ΚΚ θα γίνουν είτε καλοί άρχοντες, είτε καλοί αρχόμενοι. Ω­στόσο, μπαινοβγαίνω σε αριστερά κόμματα και σχηματισμούς, α­νάλογα με το πού μπορώ να προσφέρω εκάστοτε τις καλύτερες υ­πηρεσίες μου. Δεν αρνούμαι τη στράτευση, αρκεί να μη με επιστρα­τεύουν και να με αφήνουν να αυτοστρατεύομαι. Είναι θέμα αξιο­πρέπειας. Όπως και να “ναι, δεν θα ήθελα να ζω σε ισλαμικό κα­θεστώς. Η αθεΐα εκεί είναι ποινικό αδίκημα. Στο χριστιανισμό δεν είναι πλέον, αν και πολλοί χριστιανοί θα ήθελαν πολύ να είναι. Και γι” αυτό φέρονται σα να είναι. Κάποιος αρχιπαπάς ίσως τους πει κάποτε το καλά κρυμμένο μυστικό. Πως φοβούνται τους άθεους όχι γιατί είναι επικίνδυνοι, άλλωστε είναι μια ασήμαντη μειοψη­φία, αλλά διότι η πλειονότητα των πιστών δεν έχει καλά εδραιω­μένη την πίστη της. Όντας ανισόρροποι κατά την πίστη οι μισεροί πιστοί τρέμουν στο παραμικρό σκούντημα. Ξέρουν πως ο άθεος είναι ένας γενναίος άνθρωπος που δεν φοβάται το θάνατο και βλέποντάς τον νιώθουν μειονεκτικά που εκείνοι τον φοβούνται. Και τον χτυ­πούν γι” αυτό και μόνο, τα ανθρωπάκια.

Οι Αρχάγγελοι στο μουσουλμανισμό είναι τέσσερις, όπως και στον ιουδαϊσμό. Ο χριστιανισμός τους περιορίζει σε δύο, τον Μιχαήλ, που όπως και στις δυο άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες είναι ο προϊστά­μενος των φυσικών φαινομένων και το δεξί χέρι του Θεού, και τον Γαβριήλ, που είναι ο αγγελιοφόρος του Θεού, αλλά μόνο για τα καλά νέα. Ο Αζραήλ του ιουδαϊσμού και του μουσουλμανισμού εί­ναι ο κακός αγγελιοφόρος του Θεού, που η κύρια δουλειά του εί­ναι να χωρίζει την ψυχή απ” το σώμα όταν αυτή δεν ξεκολλάει εύκολα. Ο Ισραφήλ είναι αυτός που τοποθετεί την ψυχή στο σώμα. Διότι στους μουσουλμάνους η ψυχή δεν μπαίνει στο σώμα αυτόμα­τα τη στιγμή της σύλληψης, μπαίνει την 120ή μέρα της κυοφορίας, τον τέταρτο μήνα. Γι” αυτό και η έκτρωση επιτρέπεται στους μου­σουλμάνους τους τέσσερις πρώτους μήνες της κυήσεως, όταν το έμβρυο είναι ακόμα άψυχο.

Φυσικά, η αντισύλληψη απαγορεύεται αυστηρά. Αλλά κι εδώ οι πάντα πραχτικοί μουσουλμάνοι βρήκαν την εύκολη λύση. Το α­ντισυλληπτικό σεξ με τη σύζυγο, από οπή άγονη εκ κατασκευής, όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά και επιβάλλεται τις γόνιμες μέρες του κύ­κλου. Το περίφημο «μουσουλμανικό δίκαιο» αφορά κυρίως τις γυναίκες. Αλλά και τους ομοφυλόφιλους άνδρες. Ο καλός μουσουλ­μάνος δεν επιτρέπεται να είναι ομοφυλόφιλος, επιτρέπεται όμως να «περιποιείται» μη μουσουλμάνους ομοφυλόφιλους. Καταλάβατε τώ­ρα γιατί ταξιδεύουν συχνά σε μουσουλμανικές χώρες οι ευρωπαίοι ο­μοφυλόφιλοι; Έτσι βγήκε το πουστρόνομα στους Εγγλέζους. Από στατιστικής απόψεως η Αγγλία έχει το ίδιο ποσοστό ομοφυ­λοφίλων με τα άλλα κράτη. Επειδή όμως σαν αποικιοκράτες οι Αγγλοι έζησαν πολλά χρόνια ανάμεσα σε πρόθυμους μουσουλμά­νους, απόχτησαν κι αυτοί μουσουλμανικές κωλοσυνήθειες, που τις εφάρμοσαν πρώτα στις γυναίκες τους για τους κλασικούς λόγους. Από τις γυναίκες τις μετέφεραν και στους άνδρες, εγκαινιάζοντας έτσι τις αμφισεξουαλικές σχέσεις. Το δίκαιο του ισχυροτέρου είναι ένα δίκαιο του κώλου.

Έτσι και τα καταφέρεις και μπεις στο Αλ Τζανάτ, τον παρά­δεισο των μουσουλμάνων, τη βόλεψεςγια τα καλά απ” όλες τις α­πόψεις εκτός απ” την ερωτική.
Ο μουσουλμανικός παράδεισος Αλ Τζανάτ

Ο κάθε μακάριος μουσουλμάνος που μπήκε στην αιωνιότητα έχει κοντά του στον αιώνα τον άπα­ντα 72 γοητευτικές και πανέμορφες παρθένες, που λέγονται ουρί (houri). Τα ουρί του παραδείσου τα κάνουν όλα εκτός απ” το βα­σικό. Στον παράδεισο μπορείς να τρως και να πίνεις όσο θέλεις, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις έρωτα. Δεν είναι νοητή η διαιώ­νιση του είδους εντός του παραδείσου. Πάντως τα ουρί μπορούν να σου κάνουν πράγματα που υποκαθιστούν πολύ αποτελεσματικά το σεξ. Άλλωστε ηδονή δεν δίνει μόνο το σεξ, δίνει και το χάδι.

Στο μουσουλμανισμό η ύλη και το πνεύμα δεν χωρίζουν πο­τέ. Είναι τόσο απόλυτος αλλά και τόσο τεχνητός ο μουσουλμανι­κός μονισμός, που για να μην υποχρεωθούν οι μουσουλμάνοι να χωρίσουν το πνεύμα από την ύλη στην άλλη ζωή, μετέφεραν την ύλη και στην περιοχή του άυλου. Το αλ Τζανάτ, που στα αραβικά σημαίνει κήπος, είναι γεμάτος από υλικά αγαθά. Όποιος κατα­λάβει πώς τα πνεύματα κολλούν πάνω σ” αυτά τα υλικά αγαθά μέσα στο μουσουλμανικό παράδεισο, δεν μπορεί παρά να είναι είτε σοφός είτε τρελός είτε μουσουλμάνος. Πάντως είναι πιο λογικός ο μουσουλμανικός παράδεισος απ” τον άλλο, το δικό μας, όπου τα πνεύματα ναι μεν δεν χάνουν τη σωματική τους μορφή, όμως δεν έχουν ανάγκη από τίποτα το υλικό, ούτε καν από καρέκλες για να ακουμπάει κάπου κάπου η μορφή, ώστε ν” αλλάζει σχήμα, έτσι για αισθητική ποικιλία.

Μιλάμε βέβαια για τη λαϊκή εκδοχή του παραδείσου και της κολάσεως. Γιατί στη σοβαρή θεολογική άποψη, τόσο ο μουσουλμανι­κός όσο και ο χριστιανικός παράδεισος είναι ακριβώς ίδιοι, αφού δεν έχουν καμιά σχέση με την ύλη, αλλά ούτε με χονδροειδείς μορ­φές ενέργειας σαν τη μηχανική και σαν τη θερμική. Και στις δυο θρη­σκείες, καθώς και στη μητρική τους, τον ιουδαϊσμό, ο παράδεισος είναι «άκτιστο φως» και η κόλαση «άκτιστο σκότος». Πρόκειται για φως και σκοτάδι που δεν φανερώθηκαν ακόμα στην περιοχή του κτιστού κόσμου, αυτού δηλαδή που έχτισε ο Θεός.Klεπειδή το σκοτάδι, ακόμα κι αν φανερωθεί, θα παραμείνει σκοτάδι και συνεπώς κανείς δεν θα το δει, αυτό που θα γίνει αντιληπτό στη «Δευτέρα Παρουσία», που υπάρχει και στο μουσουλμανισμό, είναι οι μορφές «των δικαίων», οι μορφοποιημένες διά του φωτός ψυ­χές, που δεν θα έχουν τίποτα το υλικό πάνω τους. Αντε όμως να πεις στον αγράμματο και φοβισμένο πιστό πως ο παράδεισος και η κόλα­ση είναι άκτιστο φως και άκτιστο σκότος αντιστοίχως, και να μην την κοπανήσει. Η λαϊκή εκδοχή του παραδείσου και της κολάσεως εί­ναι ένας χυδαίος υλισμός ενδεδυμένος με ψευδέστατη πνευματικό­τητα. Αλλά οι θεολόγοι δεν τολμούν να το πουν στους πιστούς. Καλά καλά δεν τολμούν να το πουν ούτε στους εαυτούς τους. Βλέπεις, θέλουν κι αυτοί σώνει και καλά να ζήσουν αιωνίως, αν είναι δυνα­τό με τρόπους όσο γίνεται πλησιέστερους σ” αυτούς που γνωρίζουν. Η αιώνια ζωή με τη μορφή φωτός δεν τους κάνει. Βλέπεις, αν γί­νεις φως, θα μπλέξεις με τα φώτα των άλλων μακαρίων, ενώ όλα μαζί τα φώτα του ακτίστου κόσμου θα μπλέξουν με το Υπέρτατο Θείον Φως, κι αυτό δεν συμφέρει καθόλου στο μίζερο, που θέλει να νιώθει «ο εαυτός του» στον αιώνα των αιώνων.

Οι χριστιανοί θεολόγοι βρίσκονται σε δεινά μειονεκτική θέση έ­ναντι των ιουδαίων και των μουσουλμάνων θεολόγων όοον αφορά ένα πάρα πολύ λεπτό, από θεολογικής απόψεως, θέμα, στο οποίο οφείλουν να δώσουν μια απάντηση: γιατί ο Θεός δεν θα μπορούσε να κάνει ακριβώς αυτά που έκανε ο Υιός του, ο Χριστός, χωρίς να είναι ανάγκη να γεννηθεί από άνθρωπο; Είναι δυνατό ένας άνθρω­πος, έστω και πανάγιος, να γεννά το Θεό, που είναι το πιο καθα­ρό απ” τα καθαρά πνεύματα που θα μπορούσαν να υπάρξουν; Αν το πνεύμα προκύπτει απ” την ύλη, απ” το ανθρώπινο σώμα, ακόμα και στην περίπτωση που αυτό είναι πανάγιο, τότε το πνεύμα εί­ναι δημιούργημα της ύλης. Αλλά αυτό ακριβώς λέει και ο φιλοσοφικός υλισμός, πως το πνεύμα είναι δημιούργημα της ύλης και πως είναι αδύνατο να υπάρξει χωρίς αυτήν.

Η Μαριολογία είναι ο πιο δύσκολος κλάδος της χριστιανικής θεο­λογίας. Τα περισσότερα και τα μεγαλύτερης αξίας θεολογικά ντοκτορά τα παίρνουν οι χριστιανοί θεολόγοι που βρίσκουν τα πιο σωστά από θεολογικής απόψεως επιχειρήματα για να τεκμηριώσουν την άποψη πως μια γυναίκα, η Παναγία (αγία στον υπέρτατο βαθμό, μέχρι το μη παρέκει που λέμε), γεννάει έναν Θεό, παρόλο που αυτός θα μπορούσε, έτσι απλά, να πηδήξει χωρίς αλεξίπτωτο στη γη και να σώσει τον κόσμο ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που θα τον ξανασώσει, αυτή τη φορά οριστικά, κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Θαύμα, λεν οι χριστιανοί θεολόγοι. Εντάξει, θαύμα. Το θαύμα που γίνεται κι από μόνο του είναι μια παράβαση κάποιου νόμου της φύσης. Και η φύση καμιά φορά παραβαίνει τους νόμους της, με την ίδια περίπου έννοια που η γραμματική παραβαίνει τους κανόνες της και δημιουργεί εξαιρέσεις. Αλλά γιατί ο Θεός να κάνει με τόσο περιπε­πλεγμένο τρόπο το μεγαλύτερο απ” τα θαύματά Του, τη γέννησή Του από άνθρωπο, ενώ θα μπορούσε να πετύχει τα ίδια με τη με­γαλύτερη θεϊκή οικονομία; Αυτά λεν οι μουσουλμάνοι θεολόγοι στους χριστιανούς θεολόγους και τους βγάζουν απ” τα ρούχα τους, ή τα ράσα τους. Όσο για μας, καθόμαστε και κοιτάμε τους θεολογικούς καβγάδες. Και περιμένουμε ήρεμα τον χωρίς ανάσταση θάνατο μας. Μη φοβάστε, μελλοθάνατοι. Σκεφτείτε πως είστε μελλοθάνατοι απ” τη στιγμή που γεννηθήκατε.

Βασίλης Ραφαηλίδης