Μετά το ποδόσφαιρο, η μεγαλύτερη εθνική εμμονή της Βραζιλίας είναι το νυστέρι και το κυνήγι της ψεύτικης ομορφιάς.
Δίπλα στη Βραζιλία του Νεϊμάρ υπάρχει η Βραζιλία του «φιλοσόφου της πλαστικής χειρουργικής» Ιβο Πιτανγκί (οι άλλες Βραζιλίες, του χουλιγκανισμού, της αστυνομικής βίας, της φαβέλας, της ενδοοικογενειακής βίας, του ακρωτηριασμένου κοινωνικού κράτους, των βαρόνων λευκόχροων ουσιών, των «Ανώνυμων» του Ρίο που διαμαρτύρονται για την κατασπατάληση χρημάτων για το Μουντιάλ και των Ολυμπιακών του 2016 κ.ο.κ. αφήνουν τον πλανήτη παντελώς αδιάφορο). Μάλιστα, ο 88χρονος σήμερα Ιβο Πιτανγκί μοιάζει να λατρεύεται στη μεγαλύτερη χώρα της Νότιας Αμερικής περισσότερο και από τον 22χρονο Νεϊμάρ.
«Οταν ζούσα το 1999 στο Ρίο ντε Τζανέιρο είδα κάτι που πραγματικά τράβηξε την προσοχή μου» έγραφε προ ετών στους «New York Times» ο Αλεξάντερ Εντμοντς, συγγραφέας του βιβλίου «Pretty Modern: Beauty, Sex and Plastic Surgery in Brazil» (Duke University Press). «Μια τηλεοπτική εκπομπή παρουσίαζε μια καρναβαλική παρέλαση που απέτινε φόρο τιμής σε έναν πλαστικό χειρουργό, τον δόκτορα Πιτανγκί. Ο δόκτωρ ηγείτο της πομπής, περιτριγυρισμένος από χορεύτριες της σάμπα με φτερά και μπικίνι. Με φόντο την αναρχική στριγκλιά της cuíca (σ.σ.: το περίφημο βραζιλιάνικο τύμπανο), η τραγουδίστρια της παρέλασης εξυμνούσε τον Πιτανγκί διότι «αφύπνισε την αυτοεκτίμηση σε κάθε εγώ» με «ένα νυστέρι καθοδηγούμενο από τον ουρανό».
Η Βραζιλία ζει για το ποδόσφαιρο και για το μπικίνι. Και ο Ιβο Πιτανγκί (με εκατομμύρια πελάτισσες και από τη βραζιλιάνικη ελίτ και από τις φαβέλες) ήταν εκείνος που εκδημοκράτισε την ομορφιά, ο πρώτος που κατέστησε την πλαστική χειρουργική μια «αναγκαία ματαιοδοξία» για όλες. Σημειωτέον, ο βραζιλιάνος δόκτωρ θήτευσε τη δεκαετία του 1940 δίπλα σε κορυφαία ονόματα της πλαστικής χειρουργικής στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (ανάμεσα στους μέντορές του ο βρετανός σερ Χάρολντ Γκίνις, ο οποίος εγκαινίασε πρωτοποριακές μεθόδους, χάρη στις ατελείωτες πλαστικές επεμβάσεις που κλήθηκε να κάνει σε βετεράνους του A΄ Παγκοσμίου Πολέμου).
Τις τελευταίες έξι δεκαετίες ο Πιτανγκί εκπαίδευσε πάνω από 500 νέους χειρουργούς που ανέλαβαν να συνεχίσουν το έργο του και τη φιλοσοφία του για την πολυπόθητη «autoestima» (αυτοεκτίμηση), όπως βαπτίστηκε αυτό το εναγώνιο σπριντ για τέλειες αναλογίες. Δεν αρκέστηκε, όμως, μόνο στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και στους celebrity πελάτες του (ανάμεσά τους η Ζα Ζα Γκαμπόρ, ο Φρανσουά Μιτεράν και η μάλλον αποτυχημένη ως αποτέλεσμα Μπριζίτ Μπαρντό). Εγκαινίασε τις «φιλανθρωπικές πλαστικές» για τις μη προνομιούχες: οικιακές βοηθοί, σερβιτόρες, ρεσεψιονίστ, νοσοκόμες κ.ά. μπορούσαν πλέον να κάνουν εντελώς δωρεάν το «makeover» της αρεσκείας τους και να αρχίσουν μια καινούργια ζωή.
Οι κλινικές πλαστικής χειρουργικής είναι σήμερα περισσότερες και από τα κομμωτήρια στη Βραζιλία. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να αφήνουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της. Η Ζιζέλ Μπούντχεν δεν είναι πλέον το τέλειο κορίτσι στο πόστερ που προκαλεί φθόνο και διατροφικές διαταραχές. Χάρη στον περιώνυμο doutor (δικαίως ο Πιτανγκί φέρει τον τίτλο του δεύτερου πιο διάσημου Βραζιλιάνου μετά τον Πελέ), ακόμη και ένα νεαρό κορίτσι από τη Λα Ροσίνια, τη μεγαλύτερη παραγκούπολη του Ρίο, μπορεί πλέον χωρίς ενοχές να πει: «Αν ένα κορίτσι από την Ιπανέμα μπορεί να μεγαλώσει το στήθος του με 5.000 ρεάλ (περίπου 1.600 ευρώ), γιατί όχι και εγώ;».
Τελικά, η Δύση δεν χρειάζεται να νιώθει και τόσο δέος ή φθόνο μπροστά στο κάλλος της América Latina. Πίσω από τις «γαζέλες» της Κοπακαμπάνα ελλοχεύει η εθνική νεύρωση μιας «Νip/Τuck» τελειότητας (στη Βραζιλία πραγματοποιούνται 11,5 εκατομμύρια πλαστικές επεμβάσεις ετησίως, ενώ το περιοδικό «Plástica & Beleza» πουλιέται δίπλα στο «Marie Claire»). Στην Κολομβία εγκαινιάστηκε πριν από περίπου δύο χρόνια η «faja», ένας εξειδικευμένος κορσές που σου χαρίζει τον σωματότυπο como una botella de Coca-Cola (σαν μπουκάλι κόκα-κόλα).
Στη Βενεζουέλα, πάλι, είναι πολύ σύνηθες να σου κάνουν δώρο μια προσθετική στήθους για τα 15α γενέθλιά σου, ενώ τα νεαρά κορίτσια ακολουθούν εσχάτως τη δίαιτα-μεσαιωνικό βασανιστήριο με το «tongue patch» (κάλυμμα γλώσσας): ένας ειδικός, πλαστικός, σε μέγεθος γραμματοσήμου «επίδεσμος» που στερεοποιείται με έξι ράμματα επάνω στη γλώσσα, καθιστώντας εξαιρετικά επώδυνη την κατάποση στερεάς τροφής.
Ο doutor Πιτανγκί χάρισε στη Βραζιλία με το νυστέρι του ό,τι περίπου και ο Νεϊμάρ με τα γκολ του. Μια σαθρή autoestima.
«Οταν ζούσα το 1999 στο Ρίο ντε Τζανέιρο είδα κάτι που πραγματικά τράβηξε την προσοχή μου» έγραφε προ ετών στους «New York Times» ο Αλεξάντερ Εντμοντς, συγγραφέας του βιβλίου «Pretty Modern: Beauty, Sex and Plastic Surgery in Brazil» (Duke University Press). «Μια τηλεοπτική εκπομπή παρουσίαζε μια καρναβαλική παρέλαση που απέτινε φόρο τιμής σε έναν πλαστικό χειρουργό, τον δόκτορα Πιτανγκί. Ο δόκτωρ ηγείτο της πομπής, περιτριγυρισμένος από χορεύτριες της σάμπα με φτερά και μπικίνι. Με φόντο την αναρχική στριγκλιά της cuíca (σ.σ.: το περίφημο βραζιλιάνικο τύμπανο), η τραγουδίστρια της παρέλασης εξυμνούσε τον Πιτανγκί διότι «αφύπνισε την αυτοεκτίμηση σε κάθε εγώ» με «ένα νυστέρι καθοδηγούμενο από τον ουρανό».
Η Βραζιλία ζει για το ποδόσφαιρο και για το μπικίνι. Και ο Ιβο Πιτανγκί (με εκατομμύρια πελάτισσες και από τη βραζιλιάνικη ελίτ και από τις φαβέλες) ήταν εκείνος που εκδημοκράτισε την ομορφιά, ο πρώτος που κατέστησε την πλαστική χειρουργική μια «αναγκαία ματαιοδοξία» για όλες. Σημειωτέον, ο βραζιλιάνος δόκτωρ θήτευσε τη δεκαετία του 1940 δίπλα σε κορυφαία ονόματα της πλαστικής χειρουργικής στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (ανάμεσα στους μέντορές του ο βρετανός σερ Χάρολντ Γκίνις, ο οποίος εγκαινίασε πρωτοποριακές μεθόδους, χάρη στις ατελείωτες πλαστικές επεμβάσεις που κλήθηκε να κάνει σε βετεράνους του A΄ Παγκοσμίου Πολέμου).
Τις τελευταίες έξι δεκαετίες ο Πιτανγκί εκπαίδευσε πάνω από 500 νέους χειρουργούς που ανέλαβαν να συνεχίσουν το έργο του και τη φιλοσοφία του για την πολυπόθητη «autoestima» (αυτοεκτίμηση), όπως βαπτίστηκε αυτό το εναγώνιο σπριντ για τέλειες αναλογίες. Δεν αρκέστηκε, όμως, μόνο στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και στους celebrity πελάτες του (ανάμεσά τους η Ζα Ζα Γκαμπόρ, ο Φρανσουά Μιτεράν και η μάλλον αποτυχημένη ως αποτέλεσμα Μπριζίτ Μπαρντό). Εγκαινίασε τις «φιλανθρωπικές πλαστικές» για τις μη προνομιούχες: οικιακές βοηθοί, σερβιτόρες, ρεσεψιονίστ, νοσοκόμες κ.ά. μπορούσαν πλέον να κάνουν εντελώς δωρεάν το «makeover» της αρεσκείας τους και να αρχίσουν μια καινούργια ζωή.
Οι κλινικές πλαστικής χειρουργικής είναι σήμερα περισσότερες και από τα κομμωτήρια στη Βραζιλία. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να αφήνουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της. Η Ζιζέλ Μπούντχεν δεν είναι πλέον το τέλειο κορίτσι στο πόστερ που προκαλεί φθόνο και διατροφικές διαταραχές. Χάρη στον περιώνυμο doutor (δικαίως ο Πιτανγκί φέρει τον τίτλο του δεύτερου πιο διάσημου Βραζιλιάνου μετά τον Πελέ), ακόμη και ένα νεαρό κορίτσι από τη Λα Ροσίνια, τη μεγαλύτερη παραγκούπολη του Ρίο, μπορεί πλέον χωρίς ενοχές να πει: «Αν ένα κορίτσι από την Ιπανέμα μπορεί να μεγαλώσει το στήθος του με 5.000 ρεάλ (περίπου 1.600 ευρώ), γιατί όχι και εγώ;».
Τελικά, η Δύση δεν χρειάζεται να νιώθει και τόσο δέος ή φθόνο μπροστά στο κάλλος της América Latina. Πίσω από τις «γαζέλες» της Κοπακαμπάνα ελλοχεύει η εθνική νεύρωση μιας «Νip/Τuck» τελειότητας (στη Βραζιλία πραγματοποιούνται 11,5 εκατομμύρια πλαστικές επεμβάσεις ετησίως, ενώ το περιοδικό «Plástica & Beleza» πουλιέται δίπλα στο «Marie Claire»). Στην Κολομβία εγκαινιάστηκε πριν από περίπου δύο χρόνια η «faja», ένας εξειδικευμένος κορσές που σου χαρίζει τον σωματότυπο como una botella de Coca-Cola (σαν μπουκάλι κόκα-κόλα).
Στη Βενεζουέλα, πάλι, είναι πολύ σύνηθες να σου κάνουν δώρο μια προσθετική στήθους για τα 15α γενέθλιά σου, ενώ τα νεαρά κορίτσια ακολουθούν εσχάτως τη δίαιτα-μεσαιωνικό βασανιστήριο με το «tongue patch» (κάλυμμα γλώσσας): ένας ειδικός, πλαστικός, σε μέγεθος γραμματοσήμου «επίδεσμος» που στερεοποιείται με έξι ράμματα επάνω στη γλώσσα, καθιστώντας εξαιρετικά επώδυνη την κατάποση στερεάς τροφής.
Ο doutor Πιτανγκί χάρισε στη Βραζιλία με το νυστέρι του ό,τι περίπου και ο Νεϊμάρ με τα γκολ του. Μια σαθρή autoestima.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου