3.000 Νόμους
20.000 Προεδρικά Διατάγματα
110.000 Υπουργικές Αποφάσεις
25.000 Αποφάσεις Περιφερειών
10.000 Αποφάσεις Νομαρχιών
Μία χώρα όπου 98 από τις 100 διατάξεις που ρυθμίζουν τη ζωή σας ήταν ένα είδος παρανομοθεσίας – και προβλεπόταν από το Σύνταγμα της χώρας αυτής μόνο σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Η Βουλή παρήγε, νομοθέτησε, τις υπόλοιπες 2. [Όταν συνεδριάζει η Βουλή κινδυνεύει η ζωή και η περιουσία μας - νόμος του Μέρφι]
Φανταστείτε να πληρώνατε φόρους σε μία χώρα όπου ο νόμος φορολογίας εισοδήματος (2238/1994) τροποποιήθηκε 250 φορές τα τελευταία 20 χρόνια, μέσω 80 διαφορετικών νόμων – τους οποίους ακολουθούσαν εκατοντάδες, χιλιάδες ερμηνευτικές εγκύκλιοι και τροποποιήσεις. Νόμος που την κάθε του αλλαγή τη συνόδευαν δεκάδες σεμινάρια – αλλά ποτέ, μα ποτέ, η κωδικοποίησή του, με την πλήρη επαναδιατύπωση κάθε τροποποιούμενου άρθρου. Θα ζούσατε σε μία χώρα όπου και να θέλατε να είστε σύννομοι, δεν θα μπορούσατε.
Τέλος, φανταστείτε ότι σε αυτή τη χώρα, όπου κάπως, κάποιοι φόροι μαζευόντουσαν, η Διοίκηση να κάλυπτε με τους φόρους αυτούς, μεταξύ άλλων, και τα έξοδα (πρόεδρο, συμβούλιο, γραφεία, μισθούς, επιδόματα, έξοδα κίνησης, αναλώσιμα) των παρακάτω Δημοσίων Νομικών Προσώπων:
69 για την εκπαίδευση και κατάρτιση
54 για την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση
19 για χωροταξικό σχεδιασμό και έλεγχο δόμησης
56 για την έρευνα και την ανάπτυξη
209 για τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία
Μπορείτε να φανταστείτε σε ποια χώρα θα τα παθαίνατε όλα αυτά; Σε αυτήν που η εξαίρεση έγινε κανόνας, το εξαιρετικό έλιωσε σε τετριμμένο και ο λόγος, από επίκαιρος, έγινε εφήμερος.
Σε αυτήν που ζούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου