Είσαι καλά; λέει το μυαλό...
Ξέρεις πως δεν είμαι παρόλα αυτά με ξανά ρωτάς, απαντάει η καρδιά...
Μα γιατί το λες αυτό; Πέρασε τόσος καιρός.
Σου εξήγησα πολλές φορές όμως αρνείσαι να δεις με τα δικά μου μάτια γιατί θεωρείς τα δικά σου ανώτερα και πιο έξυπνα όμως, όμως χάνεις την ουσία.
Και ποια είναι αυτή;
Έχεις καταστρέψει τον κόσμο με την ηλίθια λογική σου. Μολύνεις το σπίτι των παιδιών μου. Χωρίζεις ψυχές και τυραννιούνται άδικα στο άπειρο, σκοτώνεις αθώους και φτωχούς ανθρώπους είτε νοητικά είτε χρηματικά, επικροτείς τους πλούσιους και τους θεωρείς ανώτερους επειδή ΕΣΥ ηλίθιο κατασκεύασμα τους έκανες να πιστέψουν πως όσα πιο πολλά λεφτά έχει κάποιος όλοι οι υπόλοιποι είναι αναλώσιμοι και κατώτεροι χωρίς να υπολογίζουν ότι στο τέλος όλοι θα καταλήξουμε σε έναν λάκκο στο χώμα 2 x 1 και εκεί είναι που θα κριθεί ότι πιο πολύτιμο κουβαλάω εγώ, και όχι εσύ.
Και ποιο είναι αυτό;
Tην τελειότητα της ύπαρξής μας, μόλις 0,01 γραμμάρια τελειότητας που εσύ ηλίθιο και αναγκαίο όργανο δεν έχεις ιδέα πως υπάρχει.
Kαι πώς ονομάζεται;
Ψυχή, ψυχή ονομάζεται και δεν εκπαιδεύεται όπως εσύ ανάλογα με το τι θα δει ή τι θα ακούσει από κάθε διαολοκούτι και από άκαρδους σαν και εσένα τύπος, δούλους του πλούτου, ψεύτικους, σάπιους υποκριτές και συμβιβασμένους. Συμφεροντολόγους που εσύ τους έμαθες. Αγενείς τύπους που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους και με μερικά χρήματα παραπάνω πιστεύουν πως θα κατακτήσουν τον κόσμο.
Ξέρεις πως αυτά που λες δεν έχουν λογική έτσι;
Μα φυσικά το ξέρω, έτσι και εγώ από την καλοσύνη μου κάθε φορά που με ρωτάς αν είμαι καλά, θα σου απαντάω γιατί δεν θα σταματήσω ποτέ μέχρι να σταματήσω να χτυπάω, να προσπαθώ να φτιάξω έναν κόσμο που εσύ καταστρέφεις, καλύτερο.
Μα!!!!
Ξέρεις τι είπε κάποτε ένας σοφός;
Σε ακούω.
Αν το απαίσιο γύρω σου δεν σου προκαλεί απέχθεια, τότε έχεις γίνει και εσύ μέρος του απαίσιου.. Άλλωστε εγώ δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο. Θα αγαπάω και θα ερωτεύομαι μέχρι το τέρμα και ίσως κάποια στιγμή ο κόσμος να γίνει καλύτερος. Ίσως όταν πάψει να σε εμπιστεύεται και δει καθαρά με τα δικά μου μάτια και όχι με την θολούρα των δικών σου ματιών. Για αυτό λοιπόν εγώ μένω εκεί που αδειάζει το μυαλό μου και γεμίζει η ψυχή μου...
Ξέρεις πως δεν είμαι παρόλα αυτά με ξανά ρωτάς, απαντάει η καρδιά...
Μα γιατί το λες αυτό; Πέρασε τόσος καιρός.
Σου εξήγησα πολλές φορές όμως αρνείσαι να δεις με τα δικά μου μάτια γιατί θεωρείς τα δικά σου ανώτερα και πιο έξυπνα όμως, όμως χάνεις την ουσία.
Και ποια είναι αυτή;
Έχεις καταστρέψει τον κόσμο με την ηλίθια λογική σου. Μολύνεις το σπίτι των παιδιών μου. Χωρίζεις ψυχές και τυραννιούνται άδικα στο άπειρο, σκοτώνεις αθώους και φτωχούς ανθρώπους είτε νοητικά είτε χρηματικά, επικροτείς τους πλούσιους και τους θεωρείς ανώτερους επειδή ΕΣΥ ηλίθιο κατασκεύασμα τους έκανες να πιστέψουν πως όσα πιο πολλά λεφτά έχει κάποιος όλοι οι υπόλοιποι είναι αναλώσιμοι και κατώτεροι χωρίς να υπολογίζουν ότι στο τέλος όλοι θα καταλήξουμε σε έναν λάκκο στο χώμα 2 x 1 και εκεί είναι που θα κριθεί ότι πιο πολύτιμο κουβαλάω εγώ, και όχι εσύ.
Και ποιο είναι αυτό;
Tην τελειότητα της ύπαρξής μας, μόλις 0,01 γραμμάρια τελειότητας που εσύ ηλίθιο και αναγκαίο όργανο δεν έχεις ιδέα πως υπάρχει.
Kαι πώς ονομάζεται;
Ψυχή, ψυχή ονομάζεται και δεν εκπαιδεύεται όπως εσύ ανάλογα με το τι θα δει ή τι θα ακούσει από κάθε διαολοκούτι και από άκαρδους σαν και εσένα τύπος, δούλους του πλούτου, ψεύτικους, σάπιους υποκριτές και συμβιβασμένους. Συμφεροντολόγους που εσύ τους έμαθες. Αγενείς τύπους που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους και με μερικά χρήματα παραπάνω πιστεύουν πως θα κατακτήσουν τον κόσμο.
Ξέρεις πως αυτά που λες δεν έχουν λογική έτσι;
Μα φυσικά το ξέρω, έτσι και εγώ από την καλοσύνη μου κάθε φορά που με ρωτάς αν είμαι καλά, θα σου απαντάω γιατί δεν θα σταματήσω ποτέ μέχρι να σταματήσω να χτυπάω, να προσπαθώ να φτιάξω έναν κόσμο που εσύ καταστρέφεις, καλύτερο.
Μα!!!!
Ξέρεις τι είπε κάποτε ένας σοφός;
Σε ακούω.
Αν το απαίσιο γύρω σου δεν σου προκαλεί απέχθεια, τότε έχεις γίνει και εσύ μέρος του απαίσιου.. Άλλωστε εγώ δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο. Θα αγαπάω και θα ερωτεύομαι μέχρι το τέρμα και ίσως κάποια στιγμή ο κόσμος να γίνει καλύτερος. Ίσως όταν πάψει να σε εμπιστεύεται και δει καθαρά με τα δικά μου μάτια και όχι με την θολούρα των δικών σου ματιών. Για αυτό λοιπόν εγώ μένω εκεί που αδειάζει το μυαλό μου και γεμίζει η ψυχή μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου