Από το υπάρχω στο ζω… μια ζωή δρόμος

Από το σκέφτομαι στο κάνω, από το θέλω στο μπορώ και από το υπάρχω στο ζω, ο δρόμος μακρύς και γεμάτος ανηφόρες αλλά και κατηφόρες.

Κάποιοι δεν φτάνουν ποτέ.
Τα παρατάνε ή βολεύονται ή δειλιάζουν ή και χάνονται για πάντα στη διαδρομή.
Πρέπει ο εγκέφαλος να κάνει αυτό το κλικ, να ενεργοποιήσει το θάρρος και την τρέλα, το κουράγιο και την τόλμη.

Και πρέπει να υπάρχει κίνητρο. Δυνατό κίνητρο.
Και η επιβράβευση να αξίζει. Πάντα αξίζει. Αξίζει όσο και η διαδρομή.


Κάποτε διάβαζα, τώρα γράφω εγώ.
Κάποτε ερωτευόμουν, τώρα ζω τον αμοιβαίο έρωτα.
Κάποτε σιωπούσα, τώρα διεκδικώ.

Κάποτε έκανα αυτά που έπρεπε, τώρα κάνω περισσότερο αυτά που θέλω.
Κάποτε ήθελα να αγοράζω τα αγαπημένα μου πράγματα, τώρα μπορώ να τις αγοράζω.
Κάποτε ανησυχούσα για το παρελθόν και το μέλλον, τώρα ζω τη στιγμή.

Έφτασα πολύ μακριά από τότε που ξεκίνησα. Κι όπως κανένας μας, έτσι κι εγώ δεν είχα χάρτη για τη ζωή. Δεν είχα οδηγίες. Έκανα λάθη. Φοβερά λάθη. Κάπου έχασα το δρόμο μου και τον εαυτό μου, κάπου πήγα να τα παρατήσω, όμως, ξανασηκώθηκα. Κανείς δεν μπορεί μόνος να βαδίζει στη ζωή. Κι αυτοί που η περηφάνια τους τους λέει ότι τα έκαναν όλοι μόνοι και δεν χρειάζονται κανέναν, χρειάζονται περισσότερη ψυχολογική στήριξη από τον καθένα. Η μοναξιά δεν είναι φίλη. Είναι ο μεγαλύτερος έχθρος που θα συναντήσεις. Καλύτερα μόνος θα πεις και θα χαθείς. Καλύτερα να μη νιώθω θα πεις, να μην αγαπώ κανέναν για να είμαι δυνατός και μέσα σου είσαι πιο αδύναμος από ποτέ. Σαν ένα σπασμένο μαχαιρί που απειλεί να κόψει όποιον τον αγγίξει, όμως, είναι για να κρύψει το ότι δεν έχει τη δύναμη να κόψει τελικά κανέναν.

Γιατί οι πραγματικά δυνατοί δεν έχουν ανάγκη να φωνάξουν ούτε να απειλήσουν. Δεν έχουν καμία αδυναμία να κρύψουν.
Όσο πιο μεγάλα είναι τα όνειρα, όσο πιο μεγαλοπρεπείς οι σκέψεις, τόσο πιο μακριά θα φτάσεις.

Εσύ όρισε τους στόχους και πάρε μαζί σου κι αυτούς που αγαπάς, αυτούς που σ’ αγαπούν. Και μετά με τη σειρά σου μπες κι εσύ στο δικό τους δρόμο. Στις ερήμους να γίνεται ο ένας όαση για τον άλλο. Αν πας με τους λάθος ανθρώπους θα χαθείς μαζί τους. Αν μείνεις μόνος σου και δεν αφήσεις κανέναν πραγματικά κοντά σου δε θα πας ποτέ μακριά και αν συμμαχήσεις με τους σωστούς, θα πας όσο πιο μακριά γινεται.

Πολλά τα εμπόδια και πολλοί οι φόβοι καθόλη τη διαδρομή. Τα περισσότερα ειναι στο μυαλό σου, γι’αυτο κάποιος πρέπει να είναι εκεί να σε ταρακουνεί να μην παίρνεις τις λάθος αποφάσεις. Κάποιος που θέλει το δικό σου καλό πρώτα και όχι να σε κρατήσει πάσα θυσία στη ζωή του.

Και σκέψου… ο έρωτας, οι όμορφες στιγμές, η πραγματική αγαπή, να νιώθεις γεμάτος μέσα σου, αυτές είναι οι ανταμοιβές σου και δεν είναι μόνο στο τέρμα. Είναι κάθε στιγμή που αποφασίζεις να περάσεις από τη σκέψη στην πράξη. Κάθε στιγμή που αφήνεις τον εαυτό σου να νιώσει. Κάθε στιγμή που ρισκάρεις, που διασκεδάζεις, που δουλεύεις σκληρά για το στόχο σου.

Από το υπάρχω στο ζω… μια ζωή δρόμος!