§13.21. Κατά την μετατροπή του ευθέος λόγου σε πλάγιο (και αντίστροφα) είναι αναγκαίες πολύ συχνά κάποιες τροποποιήσεις όχι μόνο στα πρόσωπα του ρήματος, αλλά και στις αντωνυμίες, κατά βάση σε αυτές που δηλώνουν πρόσωπο: προσωπικές (συνυπολογίζεται και η επαναληπτική που χρησιμοποιείται στη θέση της προσωπικής αντωνυμίας του τρίτου προσώπου), αυτοπαθείς και κτητικές. Αυτές οι τροποποιήσιες μόνο με βάση τα συμφραζόμενα μπορούν να αποφασιστούν.
ΞΕΝ ΚΑναβ 1.2.2 τοὺς φυγάδας ἐκέλευσε σὺν αὐτῷ στρατεύεσθαι, ὑποσχόμενος αὐτοῖς, εἰ καλῶς καταπράξειεν ἐφ’ ἃ ἐστρατεύετο, μὴ πρόσθεν παύεσθαι πρὶν αὐτοὺς καταγάγοι οἴκαδε || τους εξόριστους τους κάλεσε να εκστρατεύσουν μαζί του, δίνοντάς τους την υπόσχεση πως, αν κατόρθωνε να πετύχει αυτά για τα οποία έκανε την εκστρατεία, δεν θα σταματούσε τον πόλεμο πριν τους οδηγήσει πίσω στην πατρίδα τους. [ευθύς λόγος: ἐὰν καταπράξω, ἐφ’ ἃ στρατεύομαι, οὐ πρόσθεν παύσομαι, πρὶν ἂν ἡμᾶς καταγάγω.]
§13.22. Ενίοτε, κατά την τροπή του πλάγιου λόγου σε ευθύ, είναι απαραίτητη και η προσθήκη κάποιον αντωνυμιών.
ΞΕΝ ΚΑναβ 5.6.34 [οἱ στρατιῶται] ἠπείλουν αὐτῷ ὅτι εἰ λήψονται ἀποδιδράσκοντα, τὴν δίκην ἐπιθήσοιεν || οι στρατιώτες τον απειλούσαν πως αν τον πιάσουν να δραπετεύει, θα τον τιμωρήσουν. [ευθύς λόγος: εἰ ληψόμεθά σε ἀποδιδράσκοντα, τὴν δίκην ἐπιθήσομεν.]
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου