Υπερφαγία – Αφαγία: η σχέση μας με την τροφή

Πολλές φορές η ανάγκη να αποκτήσουμε τον έλεγχο στη ζωή μας εκφράζεται μέσω της προσπάθειας για μείωση βάρους μέσα από τον περιορισμό της τροφής μας ή αντίθετα της προσπάθειας για αύξηση του βάρους μας. Είναι πολύ πιο εύκολο να κυνηγούμε με μανία και επιμονή το «ξεφόρτωμα» ή την προσθήκη των κιλών αντί να σκεφτούμε τη σχέση μας με τη διατροφή, τον εαυτό μας και την ίδια τη ζωή.

H πείνα και η τεράστια ανάγκη για τροφή αντικατοπτρίζει συχνά την πείνα μας για αγάπη, αποδοχή και αναγνώριση που πιθανόν έχουμε στερηθεί. Μπορεί να καθρεφτίζει επίσης την έλλειψη χαράς και απολαύσεων στη ζωή μας. Ο ψυχαναγκαστικός έλεγχος της τροφής από την άλλη και η διαρκής προσπάθεια να διατηρήσουμε μια συγκεκριμένη σιλουέτα υπο δηλώνει την καταπίεση και τον έλεγχο μέσα στον οποίο έχουμε μάθει να ζούμε και την αντίστοιχη καταπίεση και έλεγχο που ασκούμε στα συναισθήματα μας και πιθανόν και στους άλλους. Σε ακραίες περιπτώσεις αυτός ο έλεγχος φτάνει στα όρια κακοποίησης του εαυτού μας και στο φαινόμενο της νευρικής ανορεξίας.

Η σχέση μας με το φαγητό, μας καλεί να διερευνήσουμε τη σχέση με τον εαυτό μας, τη σχέση μας με την απόλαυση, τις ενοχές, τον έλεγχο, την ανάγκη μας να αρέσουμε στους άλλους και να μας εγκρίνουν, ως προϋπόθεση αποδοχής του εαυτού μας.

ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΕΙΣ ΒΑΘΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ, ΑΠΛΑ ΟΛΑ ΡΕΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΕΣΕΙΣ.

Συχνά πίσω από την κακή σχέση μας με την τροφή κρύβεται κάποιο τραυματικό βίωμα κι ένας γονιός ή καποιο άλλο πρόσωπο που επίσης δεν είχε καθόλου καλή σχέση με το φαγητό και τον εαυτό του. Που ήταν τελειομανής, που παρατηρούσε διαρκώς το σώμα μας, που μας επέκρινε, που μας πίεζε να φάμε ή να μην φάμε. ‘Η μπορεί να κρύβεται κάποιο αυτοτιμωρητικό μοντέλο σκέψης που εδράζεται κι αυτό σε κάποιο τραύμα.

Σε πολλές περιπτώσεις για να πετύχουμε το επιθυμητό βάρος και κυρίως για να τρώμε υγιεινά, χρειάζεται επεξεργασία αυτών των βιωμάτων και επανορθωτικές εμπειρίες με τη συνοδεία του θεραπευτή προκειμένου να αποκαταστήσουμε μια σχέση αγάπης με την Τροφή και τον Εαυτό μας. Γιατί η σχέση μας με το φαγητό είναι ένα ζήτημα σχέσης με τα κρυμμένα συναισθήματα, τις ανικανοποίητες ανάγκες μας και τις πεποιθήσεις που έχουμε διαμορφώσει μέσα από την οικογένεια, τα Mέσα μαζικής ενημέρωσης και τα προβαλλόμενα πρότυπα της εποχής. Είναι όμως και μια σχέση που σχετίζεται άμεσα με το πώς ζούμε, ποια φιλοσοφία έχουμε για τη ζωή, πόσο σεβόμαστε το σώμα μας και γενικότερα εμάς. Και είναι μια σχέση που αξίζει να της αφιερώσουμε χρόνο για να γίνει καλύτερη, όπως όλες οι σχέσεις εξάλλου.

Σημασία έχει να τρώμε υγιεινά, να μην έχουμε προβλήματα υγείας και να αρέσουμε κυρίως σε μας. Δουλεύοντας θεραπευτικά μπορούμε με μεγαλύτερη ευκολία και συνέπεια να ακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα υγιούς διατροφής χωρίς να στερούμαστε την απόλαυση και τη γεύση. Γιατί αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα στη ρίζα του κι όχι μόνο την εκδήλωσή του. Όταν καταφέρουμε να γνωρίσουμε εις βάθος τον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε, απλά όλα ρέουν χωρίς καταναγκασμούς και πιέσεις. Γιατί απλώς δεν έχουμε πια την επιθυμία να μας τιμωρούμε ή να μας βλάπτουμε. Γιατί απλώς επιθυμούμε την απόλαυση του φαγητού δίπλα στις άλλες απολαύσεις της ζωής και δεν την καθιστούμε κυρίαρχη και μοναδική απόλαυση.