– Σαν να έχει ανθίσει το παράλογο.
– Ο κόσμος κάνει όσα δεν πρέπει ή δεν κάνει τίποτα..
– Σαν να μας δοκιμάζουν!
– Μα είναι σαν το όνειρο... όπου αρχίζουν οι εξετάσεις και συ δεν βρίσκεις τα μολύβια σου... τα χάνεις... Μην φοβάσαι
– Ό,τι απειλεί τη φυσική τάξη είναι εκ προοιμίου τερατώδες, ακόμα κι αν είναι «όμορφο» ακόμα κι αν είναι για το «καλό μας».
– Υπάρχει μόνο χάος; Βαναυσότητα;
– Έχουμε όλοι έναν κοινό εχθρό. Κάποιος, κάποια ομάδα ξαναγράφει τους κανόνες της πραγματικότητας. Αν δεν το ελέγξεις.
– Υπάρχει πρόγραμμα, υπάρχει δουλειά που πληρώνει πολύ καλά γι’ αυτό.
– Έχουμε μείνει πίσω. Αντιδράμε αντί να Δράσουμε
– Είναι προφανές ότι τελικά αν είναι να σωθείς από το χάος πρέπει να δεις το χάος κατάματα ...μην φοβηθείς.
– Από την άλλη η συγχώρεση... θέλω να πω, υπάρχει ακόμα η συγχώρεση στον κόσμο σωστά;
– Η καλοσύνη ήταν απλά μια αρρώστια όλον αυτό τον καιρό; Ή βρήκαμε την θεραπεία;
– Θυμάμαι να πιστεύω. Ακόμα πιστεύω ότι είμαι στον κόσμο.
– Έστω και μόνο ένας να θυμάται κι οι υπόλοιποι να ξεχνούν, υπάρχει θεραπεία.
– Αλλά ένας, ένας ακόμα θυμάται. Είμαι στον κόσμο. Είμαι κομμάτι της φύσης του όλου και δεν πιστεύω ότι θέλει να οπισθοδρομήσουμε και να καταστραφούμε για πλάκα.
Με κυρίεψε αυτός ο φόβος, αυτός ο θυμός, αυτή η τρέλα κάτι έσπασε μέσα μου. Ράγισε σαν πλευρό και με πονάει. Δεν θα ζήσω με την σκέψη ότι αγνόησα αυτό το σημάδι.
Ένα κομμάτι σπάει η σωπαίνει για πάντα …Όταν απλά το επιτρέπουμε.
– Το μέλλον του κόσμου βρίσκεται σ αυτό που κάνεις. Το μέλλον του κόσμου εξαρτάται από το παρόν, γι’ αυτό δεν βρίσκεσαι εδώ;
– Δεν ξέρω γιατί βρίσκομαι εδώ, δεν ξέρω πως έφτασα ως εδώ η τι θα κάνω όταν φύγω. Ξέρω τι δεν θα κάνω όμως. Δεν θα παρερμηνεύσω τον πόνο μου δεν θα τον αφήσω να με παρασύρει στο σκοτάδι.
– Είναι το πρώτο βήμα στο να μάθουμε γιατί είμαστε εδώ και τι πρέπει να κάνουμε
– Όλοι έχουμε κρυμμένη καλοσύνη, ανεξάρτητα από την κακία που βγάζει ο καθένας. Δεν είμαστε εδώ για να σφαγιαζόμαστε για φιγούρα και επίδειξη δύναμης.
Είμαι στο Ερεβοκτόνο φως, είμαι το φως και συ το ίδιο!
Κάποιος μου μιλούσε σε κάποιον απαντούσα.
Όταν μιλούσα άκουγα την φωνή μου, όταν μου μιλούσε έβλεπα την μορφή μου…
δεν βγάζεις άκρη στα όνειρα της Κυριακής!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου