Δεν μπορώ να χωρίσω, μου λες συχνά. Φοβάμαι...
Τι φοβάσαι; σε ρωτάω κοιτώντας σε στα μάτια.
Και εκεί συχνά κατεβάζεις τα μάτια σου... γιατί στην πράξη φοβάσαι τον εαυτό σου... και νιώθεις άβολα να το σκεφτείς, να το παραδεχτείς.
Μην φοβάσαι.
Μην φοβάσαι να το παραδεχτείς.
Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσουμε ένα φόβο μας είναι να τον παραδεχτούμε και να αρχίσουμε να τον απομυθοποιούμε.
Τον έχεις βάλει εκεί ψηλά στο βάθρο και τον κοιτάζεις.
Τον κοιτάζεις και σου φαίνεται τεράστιος, γιατί τον καλλιεργείς και τον τρέφεις με σκέψεις, που σε μουδιάζουν.
Και όσο τον κοιτάζεις, τόσο το βάθρο μεγαλώνει, τόσο το κενό ανάμεσά σας μεγαλώνει... και τόσο εσύ γίνεσαι ολοένα και πιο μικρός, πιο μικρή... γιατί νιώθεις ανασφάλεια, νιώθεις άγχος, νιώθεις ανεπάρκεια.
Νιώθεις ένα μούδιασμα σε όλο σου το σώμα.
Μα, να σου πω κάτι, ο φόβος ένα συναίσθημα είναι... όπως όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα.
Και μπορείς να σκεφτείς ότι είναι ένα υγιές συναίσθημα και αυτό, όπως και όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα, γιατί θεωρητικά υπάρχει για να μας προστατεύει, αρκεί να μην γίνεται εμμονή μας.
Εσύ όμως τον κάνεις πιο δυνατό αποφεύγοντάς τον.
Κοίταξέ τον επιτέλους στα μάτια... και ακόμα και αν μουδιάζεις, ακόμα και αν παγώνεις ολόκληρη, ολόκληρος κοίταξέ τον στα μάτια.
Γιατί με αυτό τον τρόπο δίνεις στον εαυτό σου μία ευκαιρία... μία ευκαιρία να παλέψεις, μία ευκαιρία να αντισταθείς, μία ευκαιρία να νικήσεις.
Κοίταξέ τον και συμπορεύσου μαζί του, μην τον κοιτάζεις απλά για να τον αντιμετωπίζεις και να δίνεις μία καθημερινή μάχη μαζί του, γιατί θα εξαντλείσαι κάθε μέρα και περισσότερο.
Κοίταξέ τον και αγκάλιασέ τον... Κοίταξέ τον και περπάτησε μαζί του... Κοίταξε τον και χάιδεψέ τον, γιατί με αυτό τον τρόπο χαϊδεύεις εσένα.
Κοίταξέ τον και πες του ότι δεν πειράζει ακόμα και αν φοβάσαι, γιατί με αυτό τον τρόπο του δείχνεις ότι δεν πειράζει να υπάρχει στη ζωή σου.
Συχνά μου λες ότι φοβάσαι να βγεις ένα πρώτο ραντεβού με κάποιον.
Ίσως γιατί φοβάσαι ότι θα πληγωθείς, ίσως γιατί φοβάσαι ότι θα σε κοροϊδέψει, ίσως γιατί φοβάσαι ότι θα φοβηθεί, ίσως γιατί ακούς παντού ότι είναι όλοι ακατάλληλοι, ίσως γιατί νιώθεις περισσότερο μεγάλη από όσο θα ήθελες, όχι τόσο λεπτή όσο θα ήθελες, όχι τόσο άνετη όσο θα ήθελες.
Είπαμε όμως... δεν συγκρίνουμε, δεν εστιάζουμε σε τι λένε οι άλλοι, εμπιστευόμαστε εμάς και την κρίση μας.
Πλησιάζει λοιπόν η ώρα του ραντεβού.
Και πριν βγεις, έχεις αδειάσει όλη τη ντουλάπα, έχεις φορέσει όλα σου τα ρούχα και δεν σου αρέσει κανένα, δεν σου αρέσουν τα μαλλιά σου, δεν σου αρέσει το σώμα σου, παρατηρείς την κυτταρίτιδα και τις ρυτίδες σου, ρουφάς την κοιλιά σου, σκέφτεσαι ότι δεν νιώθεις αυτοπεποίθηση και θέλεις να κάνεις ακόμα και εμετό από το άγχος σου.
Οι σκέψεις σου;
Θα με κρίνει... δεν θα του αρέσω, δεν θα της αρέσω... θα με κοιτάζουν όλοι στο μαγαζί... υπάρχουν πολύ πιο όμορφες γυναίκες. . υπάρχουν πολύ πιο όμορφοι άντρες ή πιο επιτυχημένοι, ή πιο έξυπνες.
Και αναρωτιέσαι : γιατί βγήκε μαζί μου; μάλλον γιατί θέλει να με κοροϊδέψει ή μήπως γιατί με λυπάται; Μήπως δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει; Μήπως ήθελε απλά να περάσει το χρόνο του; Μήπως απλά βαριόταν; Μήπως ταυτόχρονα με εμένα βγαίνει και με άλλες, με άλλους; Μήπως απλά για να κάνει σεξ;
Και αν δεν τα σκέφτεσαι όλα αυτά τα σενάρια, μέσα σου λες... «ευτυχώς υπάρχουν και χειρότερες σκέψεις από αυτές που κάνω εγώ».
Και αν τα σκέφτεσαι όλα ταυτόχρονα σκέφτεσαι... «χάλια είμαι, ποτέ δεν θα βελτιωθεί η κατάστασή μου...»
Να σου πω όμως κάτι;
Δεν είσαι η μόνη που σκέφτεσαι έτσι... Δεν είσαι ο μόνος.
Δεν είσαι η μόνη που φοβάται τον καθρέφτη της... Δεν είσαι ο μόνος.
Δεν είσαι η μόνη που κάνεις αυτά τα σενάρια... Δεν είσαι ο μόνος.
Μπορείς όμως να γίνεις αυτή, αυτός που θα θελήσει να δώσει μία ευκαιρία στον εαυτό της, στον εαυτό του και να απολαύσει μία ωραία βραδιά.
Και ακόμα και αν δεν προχωρήσει η σχέση σας, η επικοινωνία σας, ακόμα και αν δεν συνεχίσετε, να θυμάσαι πάντα ότι ποτέ δεν μπορούμε να κρίνουμε το αποτέλεσμα εκ προοιμίου και ότι όλοι δικαιούμαστε μία ευκαιρία να ανθίσουμε και να προσπαθήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου