Μην ξορκίζεις τις μνήμες σου. Άστες να σε επισκεφτούν, πριν τις αποχαιρετήσεις

Το πέρασμα κάποιων ανθρώπων από την ζωή μας είναι μοναδικό. Δεν συμβαίνει με όλους ούτε ισχύει για όλες τις σχέσεις μας.

Μερικοί έρχονται και φεύγουν έτσι απλά. Άοσμα και άγευστα. Χωρίς να αφήσουν τίποτα μέσα μας παρά μόνο μια ανάμνηση αδιάφορη, ίσως και παγερή.

Κάποια αλλά περάσματα είναι πιο έντονα, με μεγαλύτερο στίγμα και αφήνουν στο μυαλό περισσότερες θύμησες, στιγμές, λόγια, συναισθήματα.

Είναι όμως και κάποιες συναντήσεις που μπορείς να τις χαρακτηρίσεις μοναδικές . Σχέσεις ξεχωριστές, δυνατές, που σε έχουν κατακλύσει με χιλιάδες συναισθήματα που πολλά τα βίωσες και τα έζησες με τόση ένταση και ορμή που αναρωτιόσουν αν είναι δυνατόν να σου συμβαίνει αυτό.

Αυτές οι ξεχωριστές σχέσεις δεν είναι πολλές στον αριθμό. Έχουν όμως τόση δύναμη που χαραγμένες μένουν για πάντα στο μυαλό και την καρδιά.

Και όταν λέμε για πάντα, το εννοούμε. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει από το πέρας τις λήξεις τους, όταν κάποιες στιγμές ανατρέχεις με την θύμηση του μυαλού σε αυτές, διαπιστώνεις πως όλο και κάποιο παλιό γνώριμο συναίσθημα βγαλμένο από το χρονοντούλαπο της μνήμης θα ξεπεταχτεί.

Μπορεί να χαμογελάσεις με πίκρα, με νοσταλγία, με ενοχή, μπορεί πάλι το βλέμμα να φωτίσει ή να σκοτεινιάσει, μπορεί φευγαλέα μέχρι και τον ήχο της φωνής του/της να ακούσεις, όμως όλα γίνονται τόσο αστραπιαία και κρατούν τόσο λίγο που μένεις στο τέλος να μονολογείς, άστο καλό τι έπαθα έτσι ξαφνικά, πως μου ήρθε και σε θυμήθηκα πάλι.

Μπορεί να μην το επιδιώκεις συνειδητά, όμως η καρδιά και το μυαλό ξέρουν και νιώθουν τα πάντα. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό έστω κι αν έχεις προχωρήσει στη ζωή σου κι έχεις δημιουργήσει πολλά και όμορφα πράγματα.

Γιατί βλέπεις και αυτές οι αναμνήσεις είναι δικές σου και σου ανήκουν. Είναι ένα κομμάτι από εσένα και σίγουρα έχουν συμβάλει με τον δικό τους τρόπο για να φτάσεις εδώ που είσαι.

Για αυτό μην νιώθεις ενοχές όταν σου έρχονται και μην προσπαθείς να τις ξορκίσεις, ούτε και να τις ξεφορτωθείς βιαστικά. Μείνε λίγο μαζί τους, χάρισε τους τον χρόνο σου κι άφησέ τες να σε ταξιδέψουν εκεί που θέλουν. Άλλωστε περαστικές είναι και το ξέρουν. Ήρθαν να σε δουν και θα γυρίσουν πάλι πίσω, εκεί που ανήκουν. Στο παρελθόν. Στο δικό σου παρελθόν!