Το ανέφικτο γίνεται πραγματικότητα μόνο όταν ζεις.

Είναι εύκολο να θρηνούμε για τις ζωές που δε ζούμε. Εύκολο να ευχόμαστε να είχαμε αναπτύξει άλλα ταλέντα, να είχαμε πει ναι σε διαφορετικές προτάσεις. Εύκολο να ευχόμαστε να είχαμε δουλέψει πιο σκληρά, να είχαμε αγαπήσει καλύτερα, να είχαμε διαχειριστεί τα οικονομικά μας πιο έξυπνα, να ήμασταν πιο δημοφιλείς, να είχαμε πάει στην Αυστραλία, να είχαμε πει ναι στο καφέ ή να είχαμε κάνει πιο πολλή αναθεματισμένη γιόγκα!

Δε χρειάζεται προσπάθεια να νοσταλγήσουμε τους φίλους που δεν αποκτήσαμε και τη δουλειά που δε κάναμε, και τους ανθρώπους που δε παντρευτήκαμε, και τα παιδιά που δεν αποκτήσαμε. Δεν είναι δύσκολο να δεις τον εαυτό σου μέσα από τον φακό των άλλων ανθρώπων και να ευχηθείς να ήσουν όλες οι διαφορετικές καλειδοσκοπικές εκδοχές του εαυτού σου που εκείνοι είχαν θελήσει να είσαι. Είναι εύκολο να μετανιώνεις και να εξακολουθείς να μετανιώνεις, στο άπειρο, ώσπου να σωθεί ολότελα ο χρόνος σου.

Όμως το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οι ζωές που μετανιώνουμε γιατί δε τις ζήσαμε. Είναι το ίδιο το μετάνιωμα. Είναι το μετάνιωμα που μας κάνει να ζαρώνουμε και να μαραζώνουμε και να νιώθουμε ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μας και των άλλων.

Δε μπορούμε να ξέρουμε αν οποιαδήποτε από εκείνες τις άλλες εκδοχές θα ήταν καλύτερη ή χειρότερή. Εκείνες οι ζωές συμβαίνουν, είναι αλήθεια, όμως συμβαίνεις και συ, και σε ΑΥΤΟ το συγκεκριμένο που συμβαίνει πρέπει να εστιάσουμε. Φυσικά, δε μπορούμε να επισκεφτούμε όλα τα μέρη Ή να γνωρίσουμε όλα τα πράγματα Ή να κάνουμε όλες τις δουλειές, κι όμως τα περισσότερα απ’ όσα θα νιώθαμε σε οποιαδήποτε ζωή είναι ακόμη διαθέσιμα. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να παίξουμε όλα τα παιχνίδια για να γνωρίσουμε το συναίσθημα της νίκης. Δεν είναι ανάγκη να ακούσουμε όλα τα μουσικά κομμάτια στο κόσμο για να απολαύσουμε τη μουσική. Αγάπη και γέλιο, φόβος και πόνος είναι οικουμενικές νομισματικές μονάδες.

Απλώς πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας και ν' απολαύσουμε τη γεύση του ποτού που έχουμε μπροστά μας και ν ‘ακούσουμε το τραγούδι την ώρα που παίζει. Είμαστε τόσο απόλυτα και ολοκληρωτικά ζωντανοί, όπως είμαστε και σε οποιαδήποτε άλλη ζωή, και έχουμε πρόσβαση στο ίδιο συναισθηματικό φάσμα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε μια οντότητα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βιώσουμε μια ύπαρξη, μια ζωή.

Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε τα πάντα ώστε να είμαστε τα πάντα, γιατί ήδη είμαστε απεριόριστοι. Όσο είμαστε ζωντανοί, περιέχουμε πάντα ένα μέλλον πολυσχιδών δυνατοτήτων.

Γι’ αυτό ας είμαστε καλοί με τους ανθρώπους της δικής μας ζωής. Ας κοιτάζουμε περιστασιακά ψηλά από το σημείο όπου βρισκόμαστε, γιατί οπουδήποτε τύχει να στεκόμαστε, ο ουρανός από πάνω μας συνεχίζεται στο άπειρο.

ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ και κάνω ό,τι εγώ μπορώ.
Το ανέφικτο γίνεται πραγματικότητα μόνο όταν ζεις.

Αρκετό;
Θα πω ναι!