Το παρελθόν ΔΕΝ ισούται με το μέλλον

Λένε ότι ωριμάζουμε όταν σταματήσουμε να παραπονιόμαστε και να κατηγορούμε άλλους για την κατάστασή μας κι όταν αναλάβουμε τις ευθύνες για τα αποτελέσματα των πράξεών μας. Αυτό, όμως, μπορεί να πάρει πολύ χρόνο. Υπάρχουν άνεργοι, αδικημένοι από τη ζωή, νεαρά άτομα αλλά και συνταξιούχοι οι οποίοι περνούν την ημέρα τους στο καφενείο ή στην καφετερία, κατηγορώντας το σύστημα ή τις συνθήκες γι' αυτά που τους συμβαίνουν.

Το παρελθόν: Δεν είχα όμορφα παιδικά χρόνια

Η πεποίθηση ότι τα παιδικά χρόνια παίζουν σημαντικό ρόλο και ευθύνονται για πολλά από τα σημερινά μας προβλήματα, υποστηρίζεται από πολλούς θεραπευτές, κυρίως της ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης και γίνεται αποδεκτή από πολλούς ασθενείς. Ο Δρ. Γουέιν Ντάιερ λέει ότι, εκατοντάδες από τους ασθενείς που τον επισκέπτονται, του εκμυστηρεύονται ότι η αιτία των ψυχολογικών τους αλλά και των άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα είναι τα παιδικά τους χρόνια.

"Δε φταίω εγώ”, λένε οι πελάτες του, ”η μητέρα μου αγαπούσε την αδελφή μου περισσότερο. Αυτή είχε όλη την προσοχή των γονέων μου: Της φερόταν ωραία, της αγόραζαν δώρα, κούκλες, την έβγαζαν φωτογραφίες... Εμένα; Τίποτα".

Το ακούω κάθε μέρα, λέει ο Ντάιερ, θα πρέπει να είναι αλήθεια. Ξέρω βέβαια, μερικοί από σας τους αναγνώστες δεν είχατε αδελφή. Δεν έχει σημασία. Σας βεβαιώνω ότι η μητέρα σας ήθελε μία - και αν είχε μία θα την αγαπούσε περισσότερο! …Γι' αυτό σας φερόταν έτσι!

Είναι βέβαιο ότι τα παιδικά μας χρόνια επηρεάζουν σημαντικά την προσωπικότητα και τη ζωή μας. Πώς γίνεται, όμως, αδέρφια τα οποία μοιράζονται έναν σημαντικό αριθμό γονίδιων και μεγαλώνουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες να ακολουθούν τελείως διαφορετικούς δρόμους; Πώς γίνεται κάποια άτομα που μεγαλώνουν σε ιδανικές συνθήκες να αποτυχαίνουν παντελώς, σε αντίθεση με άλλα άτομα τα οποία ξεκινούν από το μηδέν και χαράζουν πορείες άξιες για μίμηση και ζουν ζωές γεμάτες χαρά και επιτυχία;

Το παρελθόν δεν αλλάζει

Στην ταινία του Ντίσνεϊ ”Ο βασιλιάς των ζώων”, ο σοφός πίθηκος στα καλά καθούμενα χτυπάει το λιονταράκι Σίμπα με το μπαστούνι του. Ο Σίμπα αναφωνεί:

”Άουτς. Γιατί το έκανες αυτό;”

”Δεν έχει σημασία,” απαντάει ο πίθηκος, ”τώρα πια είναι παρελθόν”.

”Ναι, αλλά ακόμα πονάει”, λέει το λιονταράκι

”Και τι μπορείς να κάνεις για να μη πονάει; Μπορείς να το αλλάξεις;”

Το παρελθόν πονάει, δεν αλλάζει και ξεχνιέται δύσκολα. Όμως το να συγκεντρώνεις την προσοχή σου σε αυτό δε βοηθάει σε τίποτα σήμερα. Τώρα τι θα κάνεις;

Πιθανόν το παρελθόν μας να είχε σημαντική επίδραση στη σημερινή μας πορεία. Aν, όμως, συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι το παρελθόν μας καθορίζει το ποιοι είμαστε σήμερα, αφού το παρελθόν δεν αλλάζει, τότε είμαστε καταδικασμένοι να συνεχίσουμε τη ζωή μας όπως είμαστε, σωστά; Συμφωνώ ότι οι προηγούμενες εμπειρίες μας επηρεάζουν την τωρινή μας απόδοση, αλλά όχι τόσο όσο το πως βλέπουμε σήμερα το μέλλον. Γιατί, το όραμα για το μέλλον μας έχει πιο δραματική επίδραση στην παρούσα και τη μελλοντική απόδοση μας απ' ό,τι το παρελθόν μας.