Ο ψεύτης ζει με τον φόβο ότι θα χάσει τον έλεγχο των πραγμάτων

Ο ψεύτης ζει με τον φόβο ότι θα χάσει τον έλεγχο των πραγμάτων. Δεν θέλει ούτε και μπορεί να έχει μια προσωπική σχέση χωρίς να τη χειραγωγεί, καθώς το να είναι τρωτός απέναντι σε ένα άλλο πρόσωπο ισοδυναμεί για τον ίδιο με απώλεια του ελέγχου.

Ο ψεύτης έχει πολλούς φίλους, ζει όμως μια ζωή μεγάλης μοναξιάς. Συχνά υποφέρει από αμνησία. Η αμνησία είναι η σιωπή του υποσυνείδητου. Το να ψεύδεται κανείς σταθερά, έχοντάς το ως έναν τρόπο ζωής, σημαίνει ότι χάνει κάθε επαφή με το υποσυνείδητο. Είναι σα να παίρνει υπνωτικά χάπια, που βέβαια φέρνουν ύπνο αλλά εξαλείφουν τη ζωή.

Το υποσυνείδητο θέλει αλήθεια και σταματάει να μιλάει σε όσους θέλουν κάτι άλλο πιο πολύ από την αλήθεια.

Δεν υπάρχει τίποτε απλό ή εύκολο σχετικά με αυτή την ιδέα. Δεν υπάρχει «η αλήθεια», «μια αλήθεια: η αλήθεια δεν είναι ένα πράγμα ή ένα σύστημα. Είναι μία αυξανόμενη πολυπλοκότητα.

Το μοτίβο ενός χαλιού είναι μια επιφάνεια. Αν κοιτάξουμε όμως προσεκτικά, ή όταν μάθουμε να υφαίνουμε, μαθαίνουμε να διακρίνουμε τις μέχρι εκείνη τη στιγμή αόρατες μικροσκοπικές μπλεγμένες κλωστές στο συνολικό μοτίβο, τους κόμπους στην κάτω πλευρά του χαλιού. Να γιατί η προσπάθεια να μιλάει κανείς με ειλικρίνεια είναι τόσο σημαντική.

Τα ψέματα συνήθως είναι προσπάθειες που αποσκοπούν να κάνουν το καθετί απλούστερο -για τον ψεύτη- απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα ή θα έπρεπε να είναι.

Το υποσυνείδητο θέλει αλήθεια, όπως και το σώμα. Η πολυπλοκότητα και ο πλούτος των ονείρων προέρχονται από την πολυπλοκότητα και τον πλούτο του υποσυνείδητου που αγωνίζεται να πραγματοποιήσει αυτή την επιθυμία.

Οι δυνατότητες που υπάρχουν ανάμεσα σε δύο ανθρώπους ή μεταξύ μιας ομάδας ανθρώπων, είναι ένα είδος αλχημείας. Είναι, οι δυνατότητες αυτές, το πιο ενδιαφέρον πράγμα στη ζωή. Ο ψεύτης είναι κάποιος που χάνει συνεχώς από τα μάτια του αυτές τις δυνατότητες. Όταν οι σχέσεις καθορίζονται από τη χειραγώγηση, από την ανάγκη για έλεγχο, μπορεί να έχουν ένα θλιβερό στοιχείο δράματος με συχνούς διαπληκτισμούς, όμως παύουν να έχουν ενδιαφέρον. Είναι μονότονα επαναλαμβανόμενες, καθώς το σοκ των ανθρώπινων δυνατοτήτων έχει πάψει να αντηχεί μέσα από αυτές.

Το ψέμα είναι ο συντομότερος δρόμος στην προσωπικότητα του άλλου. Αντίθετα, η ειλικρίνεια δεν είναι κάτι που πηγάζει λάμποντας από μόνο του, πρέπει να δημιουργηθεί με προσπάθεια μεταξύ των ανθρώπων.

Η ειλικρίνεια, παντού και πάντοτε, σημαίνει αυξημένη πολυπλοκότητα. Όμως είναι μια κίνηση σε εξέλιξη.