Η αμηχανία στο άγγιγμα είναι το πιο τρανό δείγμα φυγής

«Ώρα να φεύγω» σκέφτεσαι και κάπου σαν να κοιτάς την έξοδο κινδύνου, μα δεν το παίρνεις απόφαση να φύγεις. «Λίγο ακόμα» σκέφτεσαι. Λίγο ακόμα. Ένα χάδι ακόμα. Παίρνεις μια ανάσα για ν’ απολαύσεις λίγες στιγμές. Μεγάλο παυσίπονο η ηδονή. Πότε όμως είναι η σωστή στιγμή να αποχωρήσεις από το κρεβάτι, υπάρχει άραγε σωστό τάιμινγκ για να διακόψεις τη στιγμή και να αποχωρήσεις; Δυστυχώς δεν έχω καλά νέα να σου πω: δεν υπάρχει μαγική συνταγή να εξαφανιστείς χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι. Αν δεν είναι κοινή απόφαση, θα παραμείνει άβολο.

Όσο αμήχανο βέβαια κι αν είναι αυτό το, φευγιό είναι πολύ καλύτερο από το προσποιείσαι μια οικειότητα και μια άνεση που δεν υφίσταται. Μα ας τα πάρουμε λιγάκι από την αρχή γιατί όπως οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί, έτσι λοιπόν κι οι σχέσεις μας διαφέρουν κάθε φορά. Η ερωτική επαφή λοιπόν είναι μια τόσο ιδιωτική στιγμή που αφορά δύο -ή και παραπάνω- ανθρώπους, που δε συμπεριλαμβάνει θεατές και μάσκες. Το μόνο που ζητάς είναι η απόλαυση, η ευχαρίστηση, η επικοινωνία και μέσα από αυτή να καταφέρεις να γίνεις λίγο πιο εκδηλωτικός.

Όμως τι γίνεται μετά, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Οι στιγμές που ακολουθούν τη μαστούρα της έκστασης είναι που θα σου δηλώσουν την πραγματική υπόσταση της σχέσης που έχεις χτίσει στο μυαλό σου. Όσο καλή κι αν είναι η ερωτική πράξη, ακόμα κι αν τη βαθμολογούσες με 5 αστεράκια, μην μπερδεύεσαι και το μετατρέπεις αυτομάτως σε συναίσθημα ή σε απουσία αυτού, γιατί δεν είσαι μόνος. Το βασικό δείγμα σου είναι η ύπαρξη ή μη αμηχανίας στην ύπαρξη τρυφερότητας μετά. Όταν αρχίσεις και νιώθεις άβολα και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να βρεις βιαστικά τα ρούχα σου να ντύσεις τη γύμνια σου, τότε ξέρεις πως αυτό που έχετε είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και μέχρι εκεί φτάνει. Αν αισθάνεσαι άβολα και θες να φύγεις, μην κάθεσαι να φανείς ο καλός της υπόθεσης. Δεν υπάρχει καλός και κακός εδώ. Υπάρχουν άνθρωποι που είτε νιώθουν το ίδιο, είτε όχι.

Το να περνάμε κοινές στιγμές ερωτικές στο κρεβάτι δε σημαίνει απαραίτητα πως θέλουμε και να περάσουμε και κοινές στιγμές στην υπόλοιπή μας ζωή. Ίσως να μη θες να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό, ίσως ναι το μόνο που έψαχνες είναι κάποια λεπτά κορύφωσης. Και δε χρειάζεται να τα ντύσεις με κάτι παραπάνω. Όλο το ερωτικό παιχνίδι είναι τόσο υπέροχο, σκανταλιάρικο, συναρπαστικό, που όλοι μας του παραδινόμαστε. Μα όταν αντί για ένα χάδι, γυρνάς την πλάτη σου να κοιμηθείς, όταν αντί για ένα φιλί αμέσως ανάβεις τσιγάρο, όταν έχεις ανάγκη να είσαι μόνος σου αντί μ’ εκείνον που πριν 10 δεύτερα κρατούσες στα χέρια σου, τότε η φυγή είναι η μόνη επιλογή.

Το κορμί δε λέει ποτέ ψέμματα. Η γλώσσα του σώματος λέει πολλά περισσότερα από τις λέξεις που έχουμε επινοήσει για να ντύνουμε τις δικαιολογίες μας. Όταν το κορμί σου λέει να φύγεις, είναι καιρός να φεύγεις έτσι απλά, χωρίς φασαρίες κι υποσχέσεις. Τώρα αν θα ξαναβρείς την ίδια πόρτα ανοιχτή δεν είναι σίγουρο, μα αν το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάς το ταβάνι, τότε ίσως να μη σε νοιάζει και πολύ, οπότε ας γίνει έτσι.

Αν λοιπόν έχεις να μοιράσεις χάδια, αγκαλιές, σκέψεις κάτι, μαζί μ’ εκείνο το κορμί που σπαρταρούσατε, χαλάρωσε κι απόλαυσε τις στιγμές αυτές- είναι μοναδικές. Αν πάλι όχι, δεν είναι κακό, δεν είναι επιλήψιμο. Ανώφελο να παίζεις το ζευγάρι σαν κακός ηθοποιός ενώ ξέρεις πως η παράσταση έχει τελειώσει ώρα τώρα. Όταν δεν έχεις να δώσεις κάτι, ή ανάγκη να πάρεις κάτι, καιρός να μαζέψεις τα ρούχα από το πάτωμα και να φεύγεις. Τόσο απλά.