ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε·
«κέκλυτέ μευ, Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδ᾽ ἐπίκουροι,
ὄφρ᾽ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.
370 νῦν μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ πτόλιν, ὡς τὸ πάρος περ,
καὶ φυλακῆς μνήσασθε καὶ ἐγρήγορθε ἕκαστος·
ἠῶθεν δ᾽ Ἰδαῖος ἴτω κοίλας ἐπὶ νῆας
εἰπέμεν Ἀτρεΐδῃς, Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ,
μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὄρωρε·
375 καὶ δὲ τόδ᾽ εἰπέμεναι πυκινὸν ἔπος, αἴ κ᾽ ἐθέλωσι
παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέος, εἰς ὅ κε νεκροὺς
κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ᾽, εἰς ὅ κε δαίμων
ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ᾽ ἑτέροισί γε νίκην.»
Ὣς ἔφαθ᾽, οἱ δ᾽ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ᾽ ἐπίθοντο,
380 δόρπον ἔπειθ᾽ εἵλοντο κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσιν·
ἠῶθεν δ᾽ Ἰδαῖος ἔβη κοίλας ἐπὶ νῆας·
τοὺς δ᾽ εὗρ᾽ εἰν ἀγορῇ Δαναοὺς θεράποντας Ἄρηος
νηῒ πάρα πρύμνῃ Ἀγαμέμνονος· αὐτὰρ ὁ τοῖσι
στὰς ἐν μέσσοισιν μετεφώνεεν ἠπύτα κῆρυξ·
385 «Ἀτρεΐδη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Παναχαιῶν,
ἠνώγει Πρίαμός τε καὶ ἄλλοι Τρῶες ἀγαυοὶ
εἰπεῖν, αἴ κέ περ ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο,
μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὄρωρε·
κτήματα μὲν ὅσ᾽ Ἀλέξανδρος κοίλῃς ἐνὶ νηυσὶν
390 ἠγάγετο Τροίηνδ᾽ —ὡς πρὶν ὤφελλ᾽ ἀπολέσθαι—
πάντ᾽ ἐθέλει δόμεναι καὶ ἔτ᾽ οἴκοθεν ἄλλ᾽ ἐπιθεῖναι·
κουριδίην δ᾽ ἄλοχον Μενελάου κυδαλίμοιο
οὔ φησιν δώσειν· ἦ μὴν Τρῶές γε κέλονται.
καὶ δὲ τόδ᾽ ἠνώγεον εἰπεῖν ἔπος, αἴ κ᾽ ἐθέλητε
395 παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέος, εἰς ὅ κε νεκροὺς
κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθ᾽, εἰς ὅ κε δαίμων
ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ᾽ ἑτέροισί γε νίκην.»
Ὣς ἔφαθ᾽, οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
400 «μήτ᾽ ἄρ τις νῦν κτήματ᾽ Ἀλεξάνδροιο δεχέσθω
μήθ᾽ Ἑλένην· γνωτὸν δὲ καὶ ὃς μάλα νήπιός ἐστιν,
ὡς ἤδη Τρώεσσιν ὀλέθρου πείρατ᾽ ἐφῆπται.»
Ὣς ἔφαθ᾽, οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἐπίαχον υἷες Ἀχαιῶν,
μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο·
405 καὶ τότ᾽ ἄρ᾽ Ἰδαῖον προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
«Ἰδαῖ᾽, ἤτοι μῦθον Ἀχαιῶν αὐτὸς ἀκούεις,
ὥς τοι ὑποκρίνονται· ἐμοὶ δ᾽ ἐπιανδάνει οὕτως.
ἀμφὶ δὲ νεκροῖσιν κατακαιέμεν οὔ τι μεγαίρω·
οὐ γάρ τις φειδὼ νεκύων κατατεθνηώτων
410 γίγνετ᾽, ἐπεί κε θάνωσι, πυρὸς μειλισσέμεν ὦκα.
ὅρκια δὲ Ζεὺς ἴστω, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης.»
Ὣς εἰπὼν τὸ σκῆπτρον ἀνέσχεθε πᾶσι θεοῖσιν,
ἄψορρον δ᾽ Ἰδαῖος ἔβη προτὶ Ἴλιον ἱρήν.
οἱ δ᾽ ἕατ᾽ εἰν ἀγορῇ Τρῶες καὶ Δαρδανίωνες,
415 πάντες ὁμηγερέες, ποτιδέγμενοι ὁππότ᾽ ἄρ᾽ ἔλθοι
Ἰδαῖος· ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἦλθε καὶ ἀγγελίην ἀπέειπε
στὰς ἐν μέσσοισιν· τοὶ δ᾽ ὁπλίζοντο μάλ᾽ ὦκα,
ἀμφότερον, νέκυάς τ᾽ ἀγέμεν, ἕτεροι δὲ μεθ᾽ ὕλην·
Ἀργεῖοι δ᾽ ἑτέρωθεν ἐϋσσέλμων ἀπὸ νηῶν
420 ὀτρύνοντο νέκυς τ᾽ ἀγέμεν, ἕτεροι δὲ μεθ᾽ ὕλην
***
Είπεν αυτά κι εκάθισε κι εμπρός τους εσηκώθηο Δαρδανίδης Πρίαμος ισόθεος στην γνώσιν,
και προς αυτούς ομίλησε με καλήν γνώμην κι είπε:
«Ακούτε, Τρώες, Δάρδανοι κι όσ᾽ είσθε βοηθοί μας,
ό,τι στα στήθη μου η ψυχή να ειπώ παρακινεί με.
370 Και τώρα, καθώς γίνεται, δειπνήσετε στην πόλιν,
και όλοι μείνετ᾽, άγρυπνοι στην νυκτοφυλακήν σας·
και άμα χαράξει ας πορευθεί στα γρήγορα καράβια
ο Ιδαίος του Αγαμέμνονος να ειπεί και Μενελάου,
ο Αλέξανδρος που ᾽ναι αφορμή της έχθρας, τι προβάλλει·
375 και λόγον να προσθέσει ορθόν, ο πόλεμος αν θέλουν
να παύσει ο επικατάρατος, ωσότου τους νεκρούς μας
να καύσομε· μετέπειτα θα κτυπηθούμε πάλι
ώσπου να δώσει ένας θεός την νίκην σ᾽ όποιον θέλει».
Είπε κι όλοι τον άκουσαν κι εστέρξαν εις τον λόγον·
380 και στον στρατόν εδείπνησε στην τάξιν του καθένας,
και άμ᾽ έφεξε στα βαθουλά καράβια πήγε ο Ιδαίος
και στου Αγαμέμνονος σιμά στην πρύμνην ήβρεν όλους
τους Δαναούς θεράποντες του Άρη συναγμένους·
και ο κήρυκας γλυκόφωνος στην μέση εστάθη κι είπε:
385 «Ατρείδη, των Παναχαιών σεις άλλοι πολεμάρχοι,
ο Πρίαμος και οι σεβαστοί με πρόσταξαν οι Τρώες
να σας ειπώ ν᾽ ακούσετε, και αν αρεστά σας είναι,
ο Αλέξανδρος που ᾽ναι αφορμή της έχθρας τι προβάλλει·
όλα τα πλούτη όπ᾽ έφερεν ο Αλέξανδρος στην Τροίαν
390 στα βαθουλά καράβια του —που να ᾽χε χαθεί πρώτα—
να τ᾽ αποδώσ᾽ είν᾽ έτομος και άλλα πολλά δικά του·
πλην την γυναίκα νυμφευτήν του ενδόξου Μενελάου
να δώσει αρνείται, αν και πολύ τούτο απαιτούν οι Τρώες.
Και άλλο να ειπώ μ᾽ επρόσταξαν, ο πόλεμος να παύσει,
395 αν θέλετε, ο κατάρατος, ωσότου τους νεκρούς μας
να καύσομε· μετέπειτα θα κτυπηθούμε πάλι
ώσπου να δώσει ένας θεός την νίκην σ᾽ όποιον θέλει».
Έπαυσε και όλοι εσίγησαν, άφωνοι εμείναν όλοι·
τέλος σ᾽ αυτούς ομίλησεν ο ανίκητος Διομήδης:
400 «Τα πλούτη απ᾽ τον Αλέξανδρον και μήτε την Ελένην
δεν θα δεχθούμε· φανερά κι ένα μωρό το βλέπει,
πως ήδη κρέμετ᾽ όλεθρος στην κεφαλήν των Τρώων».
Είπε, κι οι Αχαιόπαιδες μ᾽ αλαλαγμούς τον στέρξαν,
ως του Τυδείδη εθαύμασαν τον λόγον του ιπποδάμου.
405 Και στον Ιδαίον έλεγεν ο μέγας Αγαμέμνων:
«Τον λόγον συ των Αχαιών τώρ᾽ άκουσες, Ιδαίε,
πώς σου αποκρίνονται· κι εγώ την ίδιαν έχω γνώμην.
Και ως προς την καύσιν των νεκρών δεν θα την στερηθείτε·
και ποιος φιλαργυρεύεται προς τους απεθαμένους
410 παρηγοριά με την πυράν στο πνεύμα τους να δώσει;
Στον όρκον έχω μάρτυρα τον ύψιστον Κρονίδην».
Είπε και εις όλους τους θεούς ύψωσε αυτός το σκήπτρον.
Ο Ιδαίος πάλι ανέβηκε στην Ίλιον την αγίαν,
και οι Τρώες τότε εις σύνοδον ομού και οι Δαρδανίδες
415 εκάθονταν κι επρόσμεναν ο κήρυκας να φθάσει·
ήλθεν αυτός, εστάθηκε στο μέσον και τους είπε
το μήνυμα των Αχαιών· κι εκείνοι ετοιμαζόνταν
άλλοι να φέρουν τους νεκρούς και άλλοι κορμούς να κόψουν.
Και απ᾽ τ᾽ άλλο μέρος οι Αχαιοί σπουδάζαν απ᾽ τα πλοία
420 άλλοι να φέρουν τους νεκρούς και να ξυλεύσουν άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου