Το έτος 63 απεσύρθη της ενεργού πολιτικής, αηδιασμένος από τις ανηθικότητες του Νέρωνος, κατεδικάσθη ωστόσο το έτος 66 εις θάνατον από την φοβισμένη Σύγκλητο και παρά το βέτο που επεχείρησαν κάποιοι δημοκρατικοί και στωϊκοί συγκλητικοί, με επικεφαλής τον Κόϊντο Ιούνιο Αρουληνό Ρουστικό. Η καταδίκη του εμεθοδεύθη υπό του Νέρωνος, εξαιτίας της μεγάλης επιρροής που εξακολουθούσε να ασκεί στον ρωμαϊκό λαό, λόγω της απλότητος και τιμιότητος της ζωής του, συσπειρώνοντας έτσι άθελά του γύρω από το πρόσωπό του, όλη την δημοκρατική αντιπολίτευση («οι στωϊκοί προβάλλουν τον θαυμασμό τους προς τους αρχαίους Ρωμαίους, αλλά και την φιλοσοφική τους αλαζονία που υποκινεί την ανταρσία και τη συνομωσία..» γράφει ο σύμβουλος του Νέρωνος Tigellinus), καθώς επίσης και εξαιτίας της αρνήσεώς του να τιμήσει το genius του αυτοκράτορος και να αναγνωρίσει την.. «θειότητα» της Ποππαίας, παρά το ότι συμμετείχε σε ειδικό ιερατικό σωματείο.
Όταν του ανηγγέλθη η ποινή, ο Θρασέας προσεκάλεσε στον κήπο του τους καλυτέρους φίλους και συνεργάτες του και μετά από μία ολιγόωρη φιλοσοφική συζήτηση περί της αθανασίας της ψυχής, άνοιξε τις αρτηρίες του λέγοντας με ήρεμη φωνή «σπονδή χύνουμε στον Δία τον Ελευθερωτή (Iuppiter Liberator)». Η αφοσιωμένη Αρρία, άξια της σπουδαίας μητρός της, θέλησε να αυτοκτονήσει μαζί του, αλλά υπήκουσε στην αντίθετο διαταγή του συζύγου της, εξωρίσθη ωστόσο εν συνεχεία από τον τύραννο, μαζί με όλη την οικογένειά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου