Γκρίζα διαζύγια: Όταν τα ενήλικα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με το χωρισμό των γονιών τους

Αν οι γονείς σας χωρίσουν όταν είστε ενήλικας, είναι πιθανό να αντιμετωπίσετε αρκετές προκλήσεις που πολλοί άλλοι δεν κατανοούν. Φίλοι ή μέλη της οικογένειας μπορεί να σας πουν: «Δεν χαίρεσαι που δεν χώρισαν όταν ήσουν έξι ετών;» ή «Έλα τώρα, είσαι ενήλικας. Μπορείς να το αντιμετωπίσεις, σωστά;» Η προσδοκία είναι ότι δεν θα έπρεπε να μας επηρεάσει τόσο πολύ ο χωρισμός των γονιών μας, επειδή δεν είμαστε πια παιδιά.

Φυσικά, αυτό δεν ισχύει καθόλου. Τα ενήλικα παιδιά χωρισμένων γονέων αναφέρουν ότι αισθάνονται φόβο, θυμό, ανησυχία, σύγχυση και θλίψη αφού μάθουν για το χωρισμό των γονέων τους. Αμφισβητούν τα ίδια τα θεμέλια της ταυτότητάς τους, και αν οι γονείς τους περίμεναν να χωρίσουν μόνο μέχρι να φύγουν από το σπίτι, πολλοί αναρωτιούνται αν ολόκληρη η ζωή τους βασίστηκε σε ένα ψέμα.

Δυστυχώς, οι γονείς υποτιμούν επίσης τον αντίκτυπο που έχει το διαζύγιό τους στα ενήλικα παιδιά τους. Πολλοί μπορεί να περίμεναν μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, ώστε ο χωρισμός να είναι «ευκολότερος» για εκείνα. Αλλά, όταν οι διαζευγμένοι γονείς ενήλικων παιδιών σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, αγνοούν εντελώς το πώς αισθάνονται τα παιδιά τους, γεγονός που με τη σειρά του δημιουργεί ακόμη περισσότερο άγχος.

Πώς να αντιμετωπίσουμε το διαζύγιο των γονιών όταν αυτό συμβεί στην ενήλικη ζωή μας

1. Να ξέρετε ότι δεν είστε μόνοι

Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ μόνο, 300.000 παντρεμένα ζευγάρια άνω των 50 ετών υποβάλλουν αίτηση διαζυγίου – και έχουν κατά μέσο όρο δύο παιδιά. Έρευνες διαπιστώνουν ότι περίπου τα μισά από τα ενήλικα παιδιά των γκρίζων διαζυγίων αναφέρουν αρνητικά συναισθήματα και εμπειρίες και περίπου τα μισά απομακρύνονται από τους γονείς τους λόγω συγκρουσιακών συναισθημάτων. Τα καλά νέα είναι ότι μέσα σε περίπου πέντε χρόνια, η πλειονότητα συμφιλιώνεται με τους γονείς τους. Αυτό είναι ενθαρρυντικό και αποτελεί φόρο τιμής στη δύναμη του δεσμού προσκόλλησης γονέα-παιδιού.

2. Τα συναισθήματα και οι εμπειρίες μας είναι απολύτως έγκυρα

Παρά τα όσα καλοπροαίρετα μπορεί να λένε οι φίλοι και η οικογένειά σας, τα συναισθήματα αποτροπιασμού και θυμού που νιώθετε είναι τυπικά για τα ενήλικα παιδιά του γκρίζου διαζυγίου. Αφού οι γονείς τους χωρίσουν αργότερα στη ζωή τους, πολλοί λένε πράγματα όπως: «Ολόκληρη η ζωή μου, το παρελθόν και το παρόν, άλλαξε μέσα σε μια στιγμή», «Ξαφνικά, δεν ήξερα ποια ήμουν» και «Αμφισβήτησα την ικανότητά μου να έχω μια καλή σχέση».

3. Αναγνωρίζουμε ότι πενθούμε για όλες τις απώλειες

Όταν οι γονείς σας χωρίζουν, χάνετε τόσα πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας της άθικτης ευρύτερης οικογένειάς σας – των κοινών συστημάτων υποστήριξης της οικογένειας, των φίλων και της κοινότητας – των ονείρων σας για μελλοντικές οικογενειακές γιορτές, παραδόσεις και έθιμα, όπως γιορτές, αποφοιτήσεις, γάμους και γεννήσεις – του οικογενειακού σας σπιτιού όπου θα μπορούσατε να φέρετε τα παιδιά σας για να μοιραστείτε το μέρος όπου μεγαλώσατε- και των γονιών σας που ενώθηκαν ως παππούδες και γιαγιάδες.

Τονίστε στην οικογένεια και τους φίλους σας ότι πενθείτε για τις απώλειες. Ζητήστε τους να μην σας κρίνουν και να κατανοήσουν ότι χρειάζεστε χρόνο για να θρηνήσετε, να αποδεχτείτε το διαζύγιο και να επουλωθείτε. Το πένθος απαιτεί χρόνο – συχνά πολύ χρόνο.

4. Θέτουμε υγιή όρια

Για να κρατηθείτε έξω από τις γραμμές μάχης που συχνά χαράζουν οι άνθρωποι στο διαζύγιο, πείτε στους γονείς σας, την ευρύτερη οικογένεια και τους φίλους σας ότι δεν είστε πρόθυμοι να συμμετάσχετε σε συζητήσεις περί «καλών και κακών γονέων». Ξεκαθαρίστε ότι αγαπάτε και τους δύο γονείς και θέλετε να έχετε σχέση με τον καθένα από αυτούς.

Ζητήστε από τους γονείς σας να τιμήσουν τη σχέση γονέα-παιδιού. Πείτε τους ότι θέλετε να καταλάβουν ότι εξακολουθούν να είναι οι γονείς σας και ότι εσείς είστε το παιδί τους. Διατηρήστε ένα σταθερό όριο σε αυτή τη σχέση γονέα-παιδιού. Τα ενήλικα παιδιά συχνά αισθάνονται ενοχές και πιστεύουν ότι πρέπει να είναι ο έμπιστος, ο θεραπευτής, ο υποκατάστατος σύζυγος, ο βοηθός, ο φύλακας μυστικών. Και ενώ είναι δελεαστικό να υιοθετήσετε έναν από αυτούς τους ρόλους, επιμείνετε οι γονείς σας να ικανοποιούν αυτές τις ανάγκες τους αλλού. Είναι καλύτερο για όλους τους εμπλεκόμενους αν οι γονείς σας αναπτύξουν το δικό τους σύστημα στήριξης από φίλους και επαγγελματίες.

5. Τους ζητάμε να κρατήσουν τα προσωπικά τους θέματα μακριά από εορταστικές εκδηλώσεις.

Οι διαζευγμένοι γονείς που εξακολουθούν να είναι πληγωμένοι και θυμωμένοι μεταξύ τους μπορεί να καταστρέψουν τις γιορτές για τα ενήλικα παιδιά τους. Αν το διαζύγιο των γονιών σας ήταν άσχημο, θυμίστε τους ότι κάποτε ερωτεύτηκαν και δημιούργησαν μαζί μια οικογένεια. Αυτή η οικογένεια εξακολουθεί να υπάρχει, ακόμη κι αν είναι χωρισμένοι. Πείτε τους ότι, αντί να επιτρέψετε στην ένταση, τη δυσαρέσκεια και το θυμό να γίνουν το μοτίβο της επικοινωνίας σας, θέλετε να παρευρίσκονται φιλικά στις οικογενειακές γιορτές, ώστε να συνεχίζει να υφίσταται η αίσθηση της οικογένειας.

Εάν ο ένας γονέας συνεχίζει να μετατρέπει τις οικογενειακές γιορτές σε τραυματικές εμπειρίες για εσάς εκφράζοντας τις αρνητικές σκέψεις και τα συναισθήματά του προς τον άλλο γονέα, εξηγήστε του ότι ενώ κατανοείτε ότι εξακολουθούν να πονούν, δεν θα συμμετάσχετε σε αυτό. Μπορείτε επίσης να του ζητήσετε να μην παρευρίσκεται αν κάνει αυτές τις συγκεντρώσεις τοξικές.