Είναι οι ίδιοι που ξεχνάνε ότι οι άνθρωποι γύρω τους αλλά και η ζωή τους όπως διαμορφώθηκε είναι η δική τους επιλογή. Παραμένουν στην εξωτερική εικόνα ενός ανθρώπου, βρίσκοντας πάντα κάτι μεμπτό , κάτι λάθος ώστε συγκρίνοντας τον εαυτό τους να νιώσουν ότι υπερέχουν έναντι των άλλων.
Αυτοί οι άνθρωποι ως κοινό χαρακτηριστικό έχουν την αρνητικότητα, την κριτική και την απαξίωση .Δεν συνδέονται επί της ουσίας με κανέναν, φαινομενικά δείχνουν ότι μπορούν να συνδεθούν, είναι όμως επιφανειακό και προσωρινό.
Συνήθως είναι μοναχικοί και απομονωμένοι με βασική πεποίθηση ότι η ζωή είναι άδικη μ αυτούς και δίνει απλόχερα σε κάποιους λιγότερο έξυπνους ή άξιους . Με τον μοναδικό τους τρόπο προκαλούν φόβο με την παρουσία τους , αλλά ουσιαστικά αυτό που προκαλεί τον φόβο στους άλλους ,είναι ο σκοτεινός τρόπος που βλέπουν τα πάντα γύρω τους, όμως τα βλέπουν ακριβώς όπως τον εαυτό τους.
Παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα απ ότι στην ουσία νιώθουν για τον εαυτό τους. Φαίνονται αλλά δεν είναι.
Είναι παρεμβατικοί και ελεγκτικοί στις ζωές των άλλων ,αναλύουν την κάθε σκέψη τους και πάντα βρίσκουν αποδείξεις και τεκμήρια για να πιστοποιήσουν το δίκιο τους.
Στην πραγματικότητα όμως είναι άνθρωποι που δεν αγαπηθήκαν επαρκώς ή τουλάχιστον έτσι όπως θα ήθελαν.
Είναι άνθρωποι που πάγωσαν το συναίσθημα τους γιατί κανείς δεν τους πλησίασε αρκετά για να τους το ζεστάνει. Βαθιά και υποσυνείδητα πιστεύουν ότι είναι ανάξιοι για να αγαπηθούν.
Φοβούνται την οικειότητα με τους άλλους γιατί ουσιαστικά φοβούνται την απόρριψη. Είναι καλύτερο να απαξιώνουν παρά να απαξιωθούν.
Αληθινά αν μπορέσεις να αποφύγεις την πρώτη εντύπωση που σου δίνει ένας τέτοιος άνθρωπος που είναι συνήθως η αρνητικότητα και δεις λίγο πιο βαθιά, θα τον συμπονέσεις γιατί υποφέρει. Θα δεις απλά ότι ο επικριτικός του λόγος κρύβει φόβο και νιώθει έλλειψη αγάπης.
Το σκοτάδι που απλώνεται και το νιώθεις στην αύρα του δεν είναι παρά ο φόβος του για την μοναξιά και την εγκατάλειψη.
Οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε τον φέρει σε επαφή με αυτό τον φόβο μπορεί να τον κάνει να γίνει κακός, πολύ κακός.
Ο αρνητικός άνθρωπος είναι εκείνο το παιδί που δεν αγκαλιάστηκε αρκετά , δεν ακούστηκε και δεν του δόθηκε ίσως η ανάλογη προσοχή. Το στερημένο παιδί που έγινε ένας μίζερος αρνητικός ενήλικας.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κακός άνθρωπος , υπάρχει όμως πληγωμένος άνθρωπος που αντιδρά με κακό τρόπο.
Σε οποιοδήποτε όμως σκοτεινό, αρνητικό και επικριτικό άνθρωπο υπάρχουν και σημεία πολύ φωτεινά που ενδεχόμενος αυτός δεν τα βλέπει καθώς βυθίζεται στα σκοτάδια του.
Η αλχημεία συμβαίνει όταν ένας θετικός άνθρωπος μπορεί να εστιάσει στα θετικά ενός τέτοιου ανθρώπου κι όχι μόνο στα αρνητικά.
Για να κρίνουμε έναν άνθρωπο αντικειμενικά χρειάζεται να συμπεριλάβουμε και να αποδεχτούμε τα αρνητικά και τα θετικά του.
Αυτή την διαδικασία όμως πρέπει πρώτα να την αναπτύξουμε στον εαυτό μας.
Η αποδοχή και η αγάπη προς τον εαυτό μας είναι η πιο σημαντική εργασία μας στην ζωή μας, γιατί πολύ απλά αυτή η εργασία θα καθρεφτιστεί και στο περιβάλλον μας και στην κοινωνία όπου ζούμε.
Με τα μάτια που βλέπουμε τον εαυτό μας, με τα ίδια μάτια θα δούμε και τους άλλους.
Η επιλογή είναι δική μας.
Δεν αρκεί να φαίνεσαι αλλά και να είσαι .Δεν αρκεί να λέγεσαι θετικός αλλά και να είσαι.
Γιατί η συνειδητότητα και η πνευματικότητα ενός ανθρώπου φαίνεται και διακρίνεται στην ζωή από τις ίδιες του τις πράξεις, την ίδια του την στάση στην ζωή.
Όταν μπορεί να είναι παράδειγμα μέσα σε ένα ολόκληρο σύστημα γεμάτο από παλιές πεποιθήσεις που διαιωνίζονται με τον χρόνο και ψεύτικα εγώ που θέλουν να αυτοαποκαλούνται ανώτεροι άνθρωποι.
Ανωτερότητα είναι να μπορείς να είσαι συνδεδεμένος με ότι υπάρχει στην ζωή, με κάθε πλάσμα και μπορείς να νιώθεις αλλά και να βλέπεις την ομορφιά του!
Γιατί οι ψυχές είναι όμορφες, η προσωπικότητα που αναπτύσσουμε κρύβει την ομορφιά της ψυχής.
Γιατί η μονάδα μπορεί να δημιουργήσει μια ομάδα , πολλές ομάδες ένα σύστημα και μια ολόκληρη κοινωνία αλλά και έναν ομορφότερο κόσμο, με περισσότερη συνειδητότητα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου