Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα.
Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο.
Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ’ ένα πολύ γόνιμο παράπονο…
Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως!
Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της.
Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ’ αναστάτωνα των άλλων τη ζωή.
Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου