Μια μέρα ένας σοφός άντρας πέρασε από το χωριό και παρατήρησε το χάος που επικρατούσε, από όλα όσα έκανε το φίδι. Επειδή αυτή είναι μια ιστορία και ο άντρας ήταν σοφός, μπορούσε να μιλήσει στο φίδι και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Οπότε του είπε, «άκου, φίδι. Όχι μόνο κάνεις τους ανθρώπους δυστυχισμένους με την συμπεριφορά και τις πράξεις σου, αλλά και συ γίνεσαι δυστυχισμένο. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η ζωή σου είναι μίζερη. Σταμάτα να δαγκώνεις και άρχισε να εξασκείσαι στην καλοσύνη και στην ευγένεια, για να βελτιώσεις τη ζωή σου αλλά και τη ζωή των υπολοίπων». Αυτά είπε ο σοφός άντρας και έφυγε.
Μετά από χρόνια πέρασε πάλι από το ίδιο χωριό. Προς μεγάλη του έκπληξη είδε ένα αδρανές και παθητικό ζώο το οποίο κλωτσούσαν και κακομεταχειρίζονταν κάποια παιδιά. Συνειδητοποίησε εκείνη την στιγμή ότι πρόκειται για εκείνο το “μια φορά και έναν καιρό” επιθετικό ερπετό, με το οποίο πριν χρόνια είχαν διασταυρωθεί οι δρόμοι τους. Το φίδι προσπάθησε να φύγει από τα μανιασμένα πόδια των βασανιστών του και σύρθηκε προς τον σοφό.
«Η συμβουλή σου ήταν καταστροφική», του είπε. «Εξασκήθηκα στην καλοσύνη και τι έγινε; Τώρα είμαι μια τελείως μίζερη ύπαρξη. Με χρησιμοποιούν σαν παιγνίδι, με κοροϊδεύουν και με θεωρούν δεδομένο. Τελικά ήμουν καλύτερα κάποτε».
Ο σοφός άντρας του απάντησε: «Εφάρμοσες λάθος την συμβουλή που σου έδωσα χωρίς καμία απολύτως σκέψη. Σου είπα να μην δαγκώνεις, αλλά δε σου είπα να μην συρίζεις ποτέ». (συριγμός = ήχος που κάνει το φίδι).
Το φίδι ναι μεν έγινε καλό, το μόνο που κατάφερε όμως, είναι να κάνει τα παιδιά χειρότερους ανθρώπους. Έγιναν βίαια, αυθάδη, αναίσθητα και σκληρά. Το να είσαι τελικά πάντα “το καλό παιδί” στερεί από τους άλλους τη δυνατότητα να συμπεριφέρονται όμορφα και με σεβασμό.
Όταν περιγράφουμε κάποιον ως το “καλό παιδί” συνήθως εννοούμε:
• Είναι πάντα πρόθυμος να μας δώσει αυτά που θέλουμε
• Είναι προβλέψιμος
• Δεν είναι απόλυτος
• Σπανίως φέρνει αντίρρηση
• Θέλει πάντα να ευχαριστεί τους άλλους
• Βάζει τον εαυτό του τελευταίο στην λίστα των προτεραιοτήτων του
και πολλά άλλα ….
Όταν κάτι είναι συνεχώς διαθέσιμο, τότε η αξία του πέφτει. Εθιζόμαστε στο τζόγο επειδή το κέρδος από αυτήν τη δραστηριότητα είναι απρόβλεπτο και μη δεδομένο. Αν οι τζογαδόροι κέρδιζαν κάθε φορά, ο τζόγος – είτε το πιστεύουμε είτε όχι- θα τους φαινόταν λιγότερο συναρπαστικός. (Μη κατηγορείς εμένα για αυτό. Δεν είμαι εγώ εκείνη που δημιούργησα την περίπλοκη ανθρώπινη φύση). Με τον ίδιο τρόπο όταν κάποιος είναι συνεχώς καλός, η καλοσύνη του χάνει την αξία της. Αν όμως κάποιος είναι κάποιες φορές καλός και κάποιες όχι, τότε εκτιμάμε την καλοσύνη του και της δίνουμε περισσότερη αξία.
Ποιο είναι λοιπόν το αντίδοτο για το σύνδρομο του “καλού παιδιού”; Να γίνουμε πικρόχολα στραβόξυλα; Όχι βέβαια!
• Να είμαστε καλοί, αλλά να θυμόμαστε να συρίζουμε όταν πρέπει και να μην αφήνουμε τους άλλους να μας κακομεταχειρίζονται και να εκμεταλλεύονται την καλοσύνη μας. Αυτό στην αρχή μπορεί να συγχύσει και να αναστατώσει κάποιους που τους είχαμε κακομάθει. Δεν πειράζει, θα τους περάσει.
• Να ξεκινήσουμε να βάζουμε τον εαυτό μας πάνω-πάνω στην λίστα των προτεραιοτήτων μας και αργά ή γρήγορα θα βρεθούν άνθρωποι που θα βάζουν κι εμάς πάνω-πάνω στη δική τους. Αν δείχνουμε ότι σεβόμαστε τον εαυτό μας, τότε θα μας σέβονται και οι άλλοι. Κανόνας.
• Να θυμόμαστε πως όπως και να συμπεριφερόμαστε, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα έχουν να πουν κάτι αρνητικό για εμάς.
• Να μην λέμε αμέσως “ΝΑΙ”. Αν είναι κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε ή δε μας αρέσει να κάνουμε, τότε να λέμε “OXI”. Δεν είμαστε το τζίνι κανενός.
• Είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, αν μέχρι σήμερα υποφέρουμε και πληγωνόμαστε επειδή είμαστε τα καλά παιδιά, αυτό δε θα αλλάξει στο μέλλον. Κάποιοι θα συνεχίζουν να μην το εκτιμούν.
Είναι καλό να μην είσαι συνέχεια εσύ το “καλό παιδί” στην παρέα, στην οικογένεια, στο εργασιακό σου περιβάλλον. Έχεις σκεφτεί ποτέ μήπως με αυτόν τον τρόπο στερείς από κάποιον άλλον τη δυνατότητα, να γίνει το “καλό παιδί”; Πού ξέρεις, μπορεί να πληροί όλες τις προϋποθέσεις. Δώσε μια ευκαιρία και στους άλλους!…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου