Πράξεις μίσους και χάους οδηγούν την πλειοψηφία της ανθρωπότητας σε τέλμα και αυτό είναι παραπάνω από προφανές. Η κακή νοημοσύνη σε συνδυασμό με τις άσχημες ανθρώπινες ρίζες και τα δυνατά ένστικτα, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα το οποίο οδηγεί σε αλυσιδωτή αντίδραση. Είτε σε μικρές κοινωνικές ομάδες, είτε σε μεγαλύτερες. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι πως η κακία τείνει να γίνει μόδα. Το “σωστό” παράδειγμα που “πρέπει” να δίνεται στους νεότερους και μη. Δηλαδή από το κακό στο χειρότερο. Αλήθεια όμως, η καλοσύνη υπάρχει. Και μπορεί να βρίσκεται και μέσα μας αλλά και γύρω μας. Το μόνο που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως δεν ζούμε για πάντα για να είμαστε μοχθηροί. Δεν ζούμε για πάντα για να θέλουμε το κακό του συνανθρώπου μας. Και πάνω απ’ όλα δεν μας ανήκει τίποτα σε αυτή την ζωή, παρά μόνο οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Αυτά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο όλο, αν και για αρχή καλύτερα να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας. Η καλοσύνη είναι μια υπέροχη “ασθένεια”, τόσο ποιητική και όμορφη που μεταδίδεται με το παράδειγμα και τις πράξεις. Βέβαια, ακόμα και μια καλή κουβέντα μπορεί να μην αλλάξει τον κόσμο όλο, αλλά μπορεί να αλλάξει τον κόσμο ενός συνανθρώπου μας. Σε ποιούς πυλώνες πρέπει να στηρίζεται όμως η καλοσύνη για να ευοδώσει;
ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ
Ο πρώτος και κυριότερος πυλώνας της καλοσύνης. Αν δείξουμε καλοσύνη σε κάποιον ή σε κάποιους με απώτερους σκοπούς, τότε παύει να υφίσταται η καλοσύνη. Εδώ μιλάμε για επένδυση. Εξανεμίζεται η καλοσύνη και υπάρχει το κίνητρο για κάτι άλλο, ίσως κερδοφόρο για αυτόν που φόρεσε την μάσκα του καλοσυνάτου ανθρώπου. Σίγουρα θα έρθει κάποια στιγμή να ζητήσει την “χάρη” που του “οφείλεται”. Είναι συνετό λοιπόν οι πράξεις καλοσύνης να συνοδεύονται με ανιδιοτέλεια. Άλλωστε ο βαθιά καλός άνθρωπος θα δει την ψυχή του να φωτίζει την στιγμή της πράξης του και αυτό θα είναι το βραβείο του. Δεν χρειάζεται να ζητήσει κάτι γιατί πολύ απλά το έδωσε μόνος του στον εαυτό του. Εν κατακλείδι, η ανιδιοτέλεια είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρόθεση.
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Δύσκολο πράγμα και η εμπιστοσύνη στις μέρες μας. Αλλά το βλέπουμε λάθος κατά κάποιο τρόπο. Κάθε άνθρωπος θέλει να δείχνει και να του δείχνουν εμπιστοσύνη. Από κει και πέρα είναι καθαρά δικό του θέμα πως θα την διαχειριστεί. Αν ένας άνθρωπος πετάξει στα σκουπίδια την εμπιστοσύνη που του έδειξε ένας συνάνθρωπός του, τότε δίνεται ένα όμορφο μάθημα και στους δύο. Στον πρώτο για να καταλάβει τι πρέπει να διορθώσει και στον δεύτερο για να αναλογιστεί τα κριτήρια που πρέπει να θέσει για τον επόμενο. Κερδισμένοι και οι δύο σε κάθε περίπτωση. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Πως όμως συνδέεται η καλοσύνη με την εμπιστοσύνη; Είναι πολύ απλό. Εφόσον η καλοσύνη “μεταδίδεται” με τα παραδείγματα, ώστε κάποιος να τα μιμηθεί, θα είναι δύσκολο να μην συνοδεύεται με το αίσθημα της εμπιστοσύνης που πρέπει να διαχέεται σε κάθε αλληλεπίδραση μεταξύ των. Δεν νομίζω να έχει ακούσει ποτέ κανείς την φράση “Είναι καλός άνθρωπος αλλά δεν τον εμπιστεύομαι”. Εκτός αν είναι καλός άνθρωπος αλλά δεν τον εμπιστεύεται να του φυλάξει τον σκύλο όταν θα λείπει. Κάτι το οποίο είναι αστείο και δεν έχει να κάνει με την μεγάλη εικόνα της σχέσης μεταξύ εμπιστοσύνης και καλοσύνης. Συνεπώς, δεν πρέπει να διστάζουμε να δείχνουμε εμπιστοσύνη ακόμα και αν έχουμε έχουμε πληγωθεί στο παρελθόν. Αν πήραμε το μάθημά μας, τότε δείχνοντας εμπιστοσύνη εκεί που μας “βγαίνει” μόνο κέρδος θα έχουμε. Και αν εκτιμηθεί αυτή η εμπιστοσύνη, τότε το κέρδος θα είναι διπλό.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ
Μετά την ανιδιοτέλεια και την εμπιστοσύνη, αφήνουμε τελευταία την μεγάλη εικόνα της καλοσύνης. Ίσως είναι και ο σημαντικότερος πυλώνας της, γιατί ως αυτοσκοπός δεν περιορίζεται μόνο σε μια απλή καλή πράξη, αλλά στο φύτεμα του σπόρου της καλοσύνης στους ανθρώπους γύρω μας. Φανταστείτε για λίγο μια όμορφη εικόνα στο μυαλό σας. Βοηθάτε έναν συνάνθρωπό σας σε μια κατάσταση μεγάλης ανάγκης. Σας λέει ευχαριστώ και σας χαμογελάει. Μετά από κάποιο διάστημα, μαθαίνετε ότι ο ίδιος άνθρωπος βοήθησε έναν άλλο συνάνθρωπό του. Πως θα αισθανθείτε; Εδώ φυσικά υπάρχουν πολλά σενάρια που μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Ότι απλά μπορεί να είχε ήδη την καλοσύνη μέσα του και δεν χρειάστηκε κάποιο “παράδειγμα” για να κάνει παρόμοια πράξη. Δεν θα το μάθουμε ποτέ όμως, γιατί εσείς κάνατε αυτό που έπρεπε και κατα συνέπεια η πράξη σας συνεχίστηκε. Δεν έχει σημασία πως, αλλά σημασία έχει μόνο το αποτέλεσμα. Μια καλή πράξη δεν δίνει εφήμερη βοήθεια σε μερικούς ανθρώπους μόνο, αλλά μπορεί να δώσει όραμα και ελπίδα. Ελπίδα πως η καλοσύνη υπάρχει και μεταδίδεται. Ελπίδα πως η κακία στον κόσμο αυτό, είναι απλά μια αρρώστεια προς εξάλειψη.
Μην σταματάτε να δείχνετε καλοσύνη και τα συναφή συναισθήματα αυτής. Δεν ζούμε για πάντα, δεν μας ανήκει τίποτα. Ας αφήσουμε ένα όμορφο περιβάλλον για τους επόμενους που θα έρθουν με παραδείγματα. Με σημειώσεις. Κάποιος θα τις διαβάσει και θα τις εφαρμόσει. Που θα πάει;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου