Ποτέ μην επιτρέπεις στους άλλους να καταλάβουν τους χειρισμούς σου. Άφηνέ τους ωστόσο να νομίζουν πως τους αντιλαμβάνονται

Ο Ταλεϋράνδος ήταν ο τέλειος αυλικός, ιδιαίτερα την εποχή που υπηρετούσε τον Ναπολέοντα. Όταν οι δύο άντρες άρχισαν να πρωτογνωρίζουν ο ένας τον άλλο, ο Ναπολέων κάποια στιγμή είπε: «Θα έρθω για μεσημεριανό στο σπίτι σου μία από αυτές τις μέρες». Ο Ταλεϋράνδος είχε ένα σπίτι στην Ωτέιγ, στα προάστια του Παρισιού. «Θα χαρώ πολύ, στρατηγέ μου», απάντησε ο υπουργός, «και μια και το σπίτι μου είναι κοντά στο Δάσος της Βουλώνης, θα μπορέσετε να διασκεδάσετε κάνοντας και σκοποβολή το απόγευμα». «Δεν μου αρέσει η σκοποβολή», είπε ο Ναπολέων, «Αλλά μου αρέσει το κυνήγι. Υπάρχουν αγριογούρουνα στο Δάσος της Βουλώνης;» Ο Ναπολέων καταγόταν από την Κορσική όπου το κυνήγι του αγριογούρουνου ήταν σπουδαίο άθλημα. Με την ερώτησή του αυτή, αν υπάρχουν αγριογούρουνα στο Παρίσι, φανέρωσε ότι εξακολουθούσε να είναι ένας σχεδόν άξεστος επαρχιώτης. Ο Ταλεϋράνδος δεν γέλασε, ωστόσο δεν άντεξε να μην κάνει μια φάρσα στον άνθρωπο που τώρα ήταν ο κύριος του στην πολιτική, αν και δεν ήταν ανώτερός του σε καταγωγή και σε αριστοκρατικότητα, εφόσον ο Ταλεϋράνδος προερχόταν από οικογένεια ευγενών. Στην ερώτηση του Ναπολέοντα απλά απάντησε: «Πολύ λίγα, στρατηγέ μου, αλλά τολμώ να πω θα τα καταφέρετε να βρείτε ένα».

Κανονίστηκε την επομένη στις επτά το πρωί να επισκεφτεί ο Ναπολέων τον Ταλεϋράνδο και να περάσει εκεί το πρωινό του. Το απόγευμα θα πήγαιναν για το κυνήγι του αγριογούρουνου”. Όλο το πρωί ο ενθουσιασμένος στρατηγός δεν μιλούσε για τίποτα άλλο παρά για το κυνήγι. Στο μεταξύ ο Ταλεϋράνδος έβαλε τους υπηρέτες του να πάνε στην αγορά, μυστικά, να αγοράσουν δύο τεράστια μαύρα γουρούνια και να τα μεταφέρουν στο μεγάλο πάρκο.

Μετά το μεσημεριανό, οι κυνηγοί και τα λαγωνικά τους ξεκίνησαν για το Δάσος της Βουλώνης. Ο Ταλεϋράνδος έδωσε το μυστικό σύνθημα στους υπηρέτες και αυτοί άφησαν τα γουρούνια ελεύθερα. «Βλέπω ένα αγριογούρουνο», φώναξε χαρούμενα ο Ναπολέων, πηδώντας στο άλογό του για να το κυνηγήσει. Ο Ταλεϋράνδος έμεινε πίσω. Μετά από μισή ώρα καλπασμού στο πάρκο το “αγριογούρουνο” τελικά αιχμαλωτίστηκε. Τη στιγμή του θριάμβου, ωστόσο, ένας από τους υπασπιστές που γνώριζε ότι το πλάσμα δεν μπορούσε να είναι αγριογούρουνο πλησίασε τον Ναπολέοντα και του είπε πως φοβόταν ότι θα γελοιοποιόταν αν μαθευόταν η ιστορία: « Κύριε», είπε στον Ναπολέοντα, «φυσικά συνειδητοποιείτε ότι αυτό δεν είναι αγριογούρουνο, αλλά γουρούνι».

Ο Ναπολέων, εξοργισμένος, αμέσως κάλπασε στο σπίτι του Ταλεύρανδου. Καθ’ οδόν συνειδητοποίησε πως θα γινόταν αντικείμενο αστείων και ότι αν ξεσπούσε στον Ταλεϋράνδο το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να γελοιοποιηθεί παραπάνω. Θα ήταν καλύτερα να δείξει ότι έχει αίσθηση του χιούμορ, αλλά όπως ήταν φυσικό δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του.

Ο Ταλεϋράνδος αποφάσισε να καταπραύνει το μωλωπισμένο εγώ του στρατηγού. Είπε στον Ναπολέοντα να μην επιστρέψει στο Παρίσι ακόμη και ότι έπρεπε να ξανακυνηγήσει στο πάρκο. Υπήρχαν πολλοί λαγοί εκεί και το κυνήγι τους ήταν ένα από τα αγαπημένα χόμπι του Λουδοβίκου του 16ου. Ο Ταλεϋράνδος ακόμη προσφέρθηκε να δώσει στον Ναπολέοντα ένα σετ όπλων που κάποτε ανήκε στον Λουδοβίκο. Με τέτοια κολακεία και καλόπιασμα, ξαναέπεισε τον Ναπολέοντα να πάει για κυνήγι. Η συντροφιά έφυγε για το πάρκο αργά το απόγευμα. Καθ’ οδόν ο Ναπολέων είπε στον Ταλεϋράνδο: «Δεν είμαι ο Λουδοβίκος ο 16ος, σίγουρα δεν θα σκοτώσω ούτε ένα λαγό». Ωστόσο, εκείνο το απόγευμα, από μια περίεργη σύμπτωση, το πάρκο ήταν γεμάτο λαγούς. Ο Ναπολέων σκότωσε τουλάχιστον 50 απ’ αυτούς και η διάθεσή του άλλαξε από θυμό σε ικανοποίηση. Στο τέλος αυτού του τρελού κυνηγετικού ξεφαντώματος ο ίδιος υπασπιστής του τον πλησίασε και του ψιθύρισε στο αυτί: «Μα την αλήθεια, κύριε, αρχίζω να πιστεύω πως αυτοί δεν είναι άγριοι λαγοί. Υποψιάζομαι πως αυτός ο κατεργάρης ο Ταλεϋράνδος μας κάνει και άλλο αστείο – (ο υπασπιστής είχε δίκιο: ο Ταλεϋράνδος, όντως, είχε στείλει τους υπηρέτες του πίσω στην αγορά, όπου αγόρασαν δεκάδες λαγούς τους οποίους άφησαν ελεύθερους στο δάσος). Ο Ναπολέων αμέσως καβάλησε το άλογό του και κάλπασε αυτή τη φορά προς το Παρίσι. Αργότερα απείλησε τον Ταλεϋράνδο και τον προειδοποίησε να μην πει σε κανένα τι είχε συμβεί. Αν γινόταν ο περίγελως του Παρισιού, θα είχε να κάνει μαζί του.

Ερμηνεία

Οι αυλικοί είναι σαν τους μάγους: παίζουν απατηλά παιχνίδια εντυπώσεων και αφήνουν τους γύρω τους να δουν μόνο ό,τι αυτοί θέλουν να δουν. Όταν εξαπατάς και χειρίζεσαι τους γύρω σου σε τόσο μεγάλο βαθμό, είναι βασικό να φροντίζεις ώστε να μην καταλαβαίνουν τα κόλπα σου.

Ο Ταλεϋράνδος κανονικά ήταν ο Μεγάλος Μάγος της Τέχνης του Αυλικού και αν δεν είχε καταλάβει ο υπασπιστής του Ναπολέοντα τι συνέβαινε, δεν θα είχε πιαστεί. Θα τον είχε ταυτόχρονα ευχαριστήσει και θα είχε κάνει κατά πλάκα σε βάρος του. Αλλά η τέχνη του αυλικού είναι μια πολύ έμμεση τέχνη και αν παραβλέψεις κάποιες παγίδες ή κάνεις κάποια ακούσια λάθη, τότε μπορεί να καταστρέψεις τα καλύτερα κόλπα Ποτέ μην διακινδυνεύεις να γίνουν οι χειρισμοί σου αντιληπτοί. Ποτέ μην επιτρέπεις στους άλλους να δουν τα τεχνάσματά σου.