Τα πτεροπέδιλα του Ερμή, και ο Περσέας

Πτεροπέδῑλα, ονομάζονταν στα αρχαία Ελληνικά τα πτερωτά σανδάλια του θεού Ερμή τα οποία έφεραν φτερά, καθώς ο Θεός, ως ο αγγελιοφόρος Θεών και ανθρώπων, διέσχιζε τα όρια ανάμεσα Άρρητο και το ρητό, το άπειρο και το περιορισμένο, το πνεύμα και την ύλη, στο ορατό και το αόρατο, την ζωή και τον θάνατο (ως ψυχοπομπός, για αυτό τον λόγο και σύμβολο του είναι το κηρύκειο). Τα πτερόεντα σανδάλια του Ερμή ή talaria όπως ονομάζονταν στα Λατινικά για τον αντίστοιχο αγγελιοφόρο-θεό των Ρωμαίων «Mercury», τον συνοδεύουν πάντα ως χαρακτηριστικά υποδήματα στα πόδια του.

Τα πτερωτά του σανδάλια, τα δάνεισε ο Ερμής στον Περσέα, ώστε να καταφέρει ο ήρωας να φονεύσει την φοβερή Μέδουσα. Άλλα Θεϊκά δώρα προς τον ημίθεο ήρωα Περσέα, ήταν η αστραφτερή ασπίδα της Αθηνάς, το κοφτερό σπαθί και η περικεφαλαία του Άδη, και ο μαγικός σάκος για να μπει το κεφάλι της Γοργόνας Μέδουσας. Όλα τα εφοδιάστηκε ο Περσέας από τις Νύμφες Ναϊάδες που κατοικούσαν σε μία σπηλιά στη Σέριφο, ύστερα από προτροπή των θεών.

Στην Εσωτερική Παράδοση, ο Ερμής συμβολίζει τον Λόγο, δηλαδή, το σύνολο όλων των διανοιών στο Σύμπαν ή σε κάποιο από τα υποσυστήματα του. Ο Ερμής δανείζει τα πτερωτά του σανδάλια στον ήρωα Περσέα, διότι ο «λόγος», είναι το κλειδί για να φονευθεί (νικηθεί) συμβολικά, ο ερπετικός-reptilican εγκέφαλος , ο οποίος είναι η βάση του υποσυνείδητου και σχετίζεται με τα ένστικτα και τη θέλησή μας για επιβίωση. Προσλαμβάνει πληροφορίες από τους δύο άλλους εγκεφάλους και παίζει βασικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων όταν δεν μπορεί ο νεοφλοιός να ανταπεξέλθει με τη λογική.

Η Αθηνά δανείζει την ασπίδα της (της νόησης δηλαδή) ως όπλο στον ημίθεο ήρωα Περσέα. Η Αθηνά ολοκληρώνεται ως Θεότητα με την αφομοίωση της Μέδουσας και την τοποθέτηση της στον θώρακα και την ασπίδα της, μετά τον φόνο της από τον Περσέα. Το ξίφος του Άδη είναι σύμβολο του πνεύματος, το οποίο σχίζει την πλάνη της αμάθειας και της δεισιδαιμονίας. Η περικεφαλαία του Αδη (εκ του αΐδιου του αόρατου δηλαδή ), καθιστά τον Περσέα αόρατο, καθώς το πνεύμα και η νόηση ανήκουν στην αόρατη Θεϊκή, και πνευματική διάσταση.

Ο Πλωτίνος αναφέρει πως ο αγωνιστής φιλόσοφος χρειάζεται «ἄλλον τρόπον τοῦ ἰδεῖν», στρέφεται προς το Φως, στρέφεται προς τον Ουρανό.

«Μη ζητάς, αναφέρει χαρακτηριστικά, να ιδείς με θνητά μάτια την δύναμη των πάντων.. Κλείσε τα μάτια σου και ξύπνα σε άλλο τρόπο θέασης, που τον έχει ο καθένας αλλά λίγοι τον χρησιμοποιούν… Ποτέ η ψυχή δεν θα αντικρίσει το ωραίο αν δεν γίνει πρώτα ωραία η ίδια. Γίνε λοιπόν πρώτα όλος θεϊκός και όλος ωραίος, αν θέλεις να φτάσεις στη θέαση του Θεού και του ωραίου».
Ἑννεάδες, I.6. [1] 8. 17-27.

Ο σάκος συμβολίζει το υλικό μας σώμα, το οποίο κρύβει εντός του, τον ιερό ναΐσκο της Θεϊκής μας ψυχής , η οποία εξαγνισμένη από τα ένστικτα, τις φοβίες, και όλα αυτά που μας δεσμεύουν την ύλη (μύηση των μυστηρίων), αποκτάει πτερά ώστε να ατενίσει τα Ουράνια, και το Θεϊκό της λίκνο.

Ο Πλάτων (Φαίδρος 246) αναφέρει πως , τα φτερά της ψυχής συμμετέχουν στο θείο, καθώς συνιστούν μέσον ανόδου (Πέφυκεν ἡ πτεροῦ δύναμις τὸ ἐμβριθὲς ἄγειν ἄνω μετεωρίζουσα ᾗτὸ τῶν θεῶν γένος οἰκεῖ), ενώ τρέφονται και μεγαλώνουν με το καλόν, σοφόν και ἀγαθόν· η ψυχή, λοιπόν, όταν είναι τέλεια και φτερωτή μετεωροπορεῖτε καὶ πάντα τὸν κόσμον διοικεῖ.

Μέσω αυτού του καθαρμού της ψυχής επιτυγχάνεται και η προσέγγιση της θεότητας: «Με το νου της μονάχα η ψυχή βλέπει την αλήθεια»!