Ορατίου οι Ωδές

Τι ζητεί ο ποιητής από τον Απόλλωνα στον εγκαινιασμένο
ναό του; Τι παρακαλεί χύνοντας καινούργιο νάμα
από το αγγείο; Όχι τους εύφορους αγρούς
της πλούσιας Σαρδηνίας,

ούτε τις ευτραφείς αγέλες της ζεστής Καλαβρίας
ούτε το Ινδικό χρυσάφι και το ελεφαντόδοντο
ούτε τους αγρούς που κατατρώγει με τα ήσυχα
νερά του ο σιωπηλός ποταμός Λείρις.

Ας κλαδεύουν με καληνό κλαδευτήρι το αμπέλι
όσοι τους το έδωσε η Τύχη και ο πλούσιος έμπορος
ας πίνει με χρυσά ποτήρια το κρασί που αντάλλαξε
με συριακό εμπόρευμα.

Προσφιλής είναι στους ίδιους τους θεούς, αφού
τρεις και τέσσερις φορές τον χρόνο επισκέπτεται
ατιμωρητί το Ατλαντικό πέλαγος. Εμένα τρέφουν
οι ελιές, τα ραδίκια και οι ευτελείς μολόχες.

Ω Λητώε, χάρισέ μου να απολαμβάνω
τα ευπόριστα υγιής και, σε ικετεύω, με ακέραιο
νου να μη διάγω άθλιο γήρας
ούτε να στερηθώ τη μουσική.