ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Ὄρνιθες (1531-1564)

ΠΡ. μάλιστα πάντων. ἓν δέ σοι λέγω σαφές·
ἥξουσι πρέσβεις δεῦρο περὶ διαλλαγῶν
παρὰ τοῦ Διὸς καὶ τῶν Τριβαλλῶν τῶν ἄνω·
ὑμεῖς δὲ μὴ σπένδεσθ᾽, ἐὰν μὴ παραδιδῷ
1535 τὸ σκῆπτρον ὁ Ζεὺς τοῖσιν ὄρνισιν πάλιν,
καὶ τὴν Βασιλείαν σοὶ γυναῖκ᾽ ἔχειν διδῷ.
ΠΙ. τίς ἐστιν ἡ Βασίλεια; ΠΡ. καλλίστη κόρη,
ἥπερ ταμιεύει τὸν κεραυνὸν τοῦ Διὸς
καὶ τἄλλ᾽ ἁπαξάπαντα, τὴν εὐβουλίαν,
1540 τὴν εὐνομίαν, τὴν σωφροσύνην, τὰ νεώρια,
τὴν λοιδορίαν, τὸν κωλακρέτην, τὰ τριώβολα.
ΠΙ. ἅπαντα τἄρ᾽ αὐτῷ ταμιεύει; ΠΡ. φήμ᾽ ἐγώ.
ἥν γ᾽ ἢν σὺ παρ᾽ ἐκείνου παραλάβῃς, πάντ᾽ ἔχεις.
τούτων ἕνεκα δεῦρ᾽ ἦλθον, ἵνα φράσαιμί σοι·
1545 ἀεί ποτ᾽ ἀνθρώποις γὰρ εὔνους εἴμ᾽ ἐγώ.
ΠΙ. μόνον θεῶν γὰρ διὰ σ᾽ ἀπανθρακίζομεν.
ΠΡ. μισῶ δ᾽ ἅπαντας τοὺς θεούς, ὡς οἶσθα σύ—
ΠΙ. νὴ τὸν Δί᾽ ἀεὶ δῆτα θεομισὴς ἔφυς.
ΠΡ. Τίμων καθαρός. ἀλλ᾽ ὡς ἂν ἀποτρέχω πάλιν
1550 φέρε τὸ σκιάδειον, ἵνα με κἂν ὁ Ζεὺς ἴδη
ἄνωθεν, ἀκολουθεῖν δοκῶ κανηφόρῳ.
ΠΙ. καὶ τὸν δίφρον γε διφροφόρει τονδὶ λαβών.

ΧΟ. πρὸς δὲ τοῖς Σκιάποσιν λί- [στρ.]
μνη τις ἔστ᾽, ἄλουτος οὗ
1555 ψυχαγωγεῖ Σωκράτης.
ἔνθα καὶ Πείσανδρος ἦλθε
δεόμενος ψυχὴν ἰδεῖν ἣ
ζῶντ᾽ ἐκεῖνον προὔλιπε,
σφάγι᾽ ἔχων κάμηλον ἀ-
1560 μνόν τιν᾽, ἧς λαιμοὺς τεμὼν
ὥσπερ Οὑδυσσεὺς ἀπῆλθε,
κᾆτ᾽ ἀνῆλθ᾽ αὐτῷ κάτωθεν
πρὸς τὸ λαιμᾶν τῆς καμήλου
Χαιρεφῶν ἡ νυκτερίς.

***
ΠΡΟ. Πολύ σωστά· μόνο άκου την ουσία:
Φιλίας αποκρισάριους θα σας στείλουν
ο Δίας κι οι Τριβαλλοί· σε λίγο φτάνουν·
μα εσείς μη συμφωνήσετε, αν ο Δίας
δε δώσει πίσω στα πουλιά το σκήπτρο
κι αν δε σου δώσει εσένα για γυναίκα
τη Βασιλεία. ΠΙΣ. Και ποιά ειναι η Βασιλεία;
ΠΡΟ. Μια πανώρια κοπέλα που επιβλέπει
τον κεραυνό του Δία, μα κι όλα τ᾽ άλλα·
πολιτική κι εφαρμογή των νόμων,
1540 πολεμική και σωφροσύνη, στόλο,
δημόσιο θησαυρό, μισθοδοσία.
ΠΙΣ. Την έχει για οικονόμα σε όλα; ΠΡΟ. Σε όλα.
Όλα δικά σου, εσύ αν την παραλάβεις.
Γι᾽ αυτό ήρθα δω, να σ᾽ ορμηνέψω· φίλος
πάντα είμαι των ανθρώπων. ΠΙΣ. Σου χρωστούμε
τη φωτιά που μας ψήνει τα σουβλάκια.
ΠΡΟ. Ναι, κι όλους τους θεούς μισώ, όπως ξέρεις.
ΠΙΣ. Ναι, των θεών το μίσος βέβαια το ᾽χεις.
ΠΡΟ. Είμαι ένας γνήσιος Τίμωνας. Μα δώσ᾽ μου
το σκιάδι, για να τρέξω πάλι πίσω,
1550 ώστε, αν με δει από πάνω ο Δίας, να μοιάζω
με συνοδό κανιστροφόρας. ΠΙΣ. Πάρε
κι ένα σκαμνί και γίνε σκαμνοφόρος.
Ο Προμηθέας φεύγει, έπειτα και ο Πισθέταιρος.
ΧΟΡ. Κοντά στους Ισκιοπόδηδες
είναι μια λίμνη· ανακαλεί
εκεί ο Σωκράτης τις ψυχές,
πάντ᾽ άλουστος και βρόμικος.
Πήγε κι ο Πείσαντρος εκεί,
για νά ᾽βρει την ψυχούλα του,
που πριν πεθάνει του ᾽φυγε.
Τί αρνί; Καμήλα για σφαχτό
1560 είχε· της κόβει το λαιμό
και στέκεται παράμερα
σαν Οδυσσέας· και τότε, νά,
καμήλας αίμα για να πιει
μια νυχτερίδα πρόβαλε·
ο Χαιρεφώντας δηλαδή.