Ο κατάλογος με τις αμαρτίες - Τι θεωρεί κολάσιμο η Εκκλησία κι αυτοί που την «υπηρετούν»;

Ξεφυλλίζοντας πρόσφατα ένα εκκλησιαστικό έντυπο, καθώς δεν είχα τίποτε άλλο για να «σκοτώσω» την ώρα μου, το μάτι μου έπεσε πάνω σ' έναν κατάλογο λέξεων και φράσεων που υπήρχε σε μια σελίδα του βιβλίου. Γρήγορα συνειδητοποιώ, ότι είναι ο περίφημος κατάλογος των αμαρτημάτων για τον οποίο είχα ακούσει, αλλά δεν είχα την «τύχη» να τον διαβάσω.

Πέραν από τον μεγάλο αριθμό (156) αυτών που η Εκκλησία (;) θεωρεί αμαρτήματα (;), υπάρχουν και μερικά τα οποία αν μη τι άλλο, προκαλούν τον γέλωτα. Θέλω να πιστεύω (δεν το γνωρίζω) ότι ο κατάλογος αυτός δεν τελεί υπό την συναίνεση της επίσημης Εκκλησίας κι ότι αποτελεί απλώς ένα πόνημα κάποιων «Ταλιμπάν» της ορθοδοξίας. Όπως και να έχει πάντως και μόνο που υπάρχουν τέτοιες σκοταδιστικές φωνές μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, λέει κάτι.

Τώρα αν κάποιος αναρωτηθεί, αν είναι δυνατόν κανείς να τηρήσει όλον αυτόν τον κατάλογο για να μείνει ευσεβής και αναμάρτητος, η απάντηση είναι, ότι φυσικά και είναι δυνατόν... Αρκεί να γίνει... άγαλμα, ή φυτό!

Καθήστε λοιπόν αναπαυτικά και ξεκινήστε την αποστήθιση. Όσοι δεν τα καταφέρουν, κινδυνεύουν με 10 μέρες νηστεία κι 100 μετάνοιες.

1. Απιστία
2. Αθεΐα
3. Ολιγοπιστία
4. Πνευματική αδιαφορία
5. Πνευματική αμέλεια
6. Πνευματική άγνοια
7. Αίρεση
8. Αποδοχή αίρεσης
9. Σχίσμα
10. Συμπροσευχή με αιρετικούς
11. Οικουμενισμός
12. Μασωνία
13. Ρόταρυ
14. Προκλητική ενδυμασία
15. Σατανισμός
16. Μαγεία
17. Αστρολογία
18. Συμμετοχή σε μαγεία
19. Συμμετοχή σε σατανισμό
20. Επίκληση δαιμόνων
21. Μέντιουμ
22. Βλασφημία νοερή
23. Βλασφημία εκούσια
24. Βλασφημία ακούσια
25. Θεωρία Δαρβίνου
26. Καφεμαντεία
27. Χαρτομαντεία
28. Χειρομαντεία
29. Χαρτοπαιξία
30. Ζάρια
31. Πορνεία
32. Πορνεία παρά φύση
33. Αρσενοκειτία
34. Ζωοφιλία
35. Μοιχεία
36. Μοιχεία παρά φύση
37. Αιμομειξία
38. Αιμομειξία παρά φύση
39. Ομοφυλόφιλη αιμομειξία
40. Βιασμός
41. Απόπειρα βιασμού
42. Φόνος εκούσιος
43. Φόνος ακούσιος
44. Παρότρυνση για φόνο
45. Αυτοκτονία
46. Απόπειρα αυτοκτονίας
47. Κτηνοβασία
48. Νεκροφιλία
49. Λεσβιακός έρωτας
50. Διαφθορά παρθένας
51. Συγκυλισμός
52. Παιδεραστία
53. Μη σαρκική εγκράτεια στις εορτές
54. Οφθαλμοπορνεία
55. Οφθαλμοπορνεία στην τηλεόραση
56. Ηδονισμός
57. Πολιτικός γάμος
58. Συμμετοχή σε πολιτικό γάμο
59. Αυνανισμός
60. Αισχροί λογισμοί
61. Αισχρές επιθυμίες
62. Κακή μουσική
63. Έξαλλη μουσική
64. Χειρονομίες κακές
65. Αστεία πονηρά
66. Αισχρολογία
67. Πονηροί λογισμοί
68. Σκανδάλισμα άλλων
69. Γυμνισμός
70. Άσεμνα ρούχα
71. Προκλητική στάση
72. Έκτρωση
73. Συμμετοχή σε έκτρωση
74. Παρότρυνση σε έκτρωση
75. Ευθανασία
76. Εμπόριο ναρκωτικών
77. Χρήση ναρκωτικών
78. Νοθεία τροφών
79. Ξυλοδαρμός
80. Ξυλοδαρμός γονέων
81. Υπαίτιος ατυχήματος
82. Ζωοκλοπή
83. Βασανισμός ζώων
84. Συμβουλές κακές
85. Μετάδοση ασθένειας
86. Κάπνισμα
87. Υπερηφάνεια
88. Εγωισμός
89. Ισχυρογνωμοσύνη
90. Ανυπακοή
91. Υποκρισία
92. Αλαζονεία
93. Επίδειξη
94. Επιπολαιότητα
95. Καινοδοξία
96. Πείσμα
97. Φιλοδοξία
98. Αργολογία
99. Μίσος
100. Φθόνος
101. Θυμός
102. Οργή
103. Ζήλεια
104. Περιφρόνηση
105. Ειρωνεία
106. Εκδίκηση
107. Ψευδοπροφήτης
108. Χαιρεκακία
109. Κακία
110. Αχαριστία
111. Εμπάθεια
112. Γογγισμός
113. Περιέργεια
114. Υπουλότητα
115. Καχυποψία
116. Δικαιολογίες ψευδείς
117. Κρυφάκουσμα
118. Ανυπομονησία
119. Κατάχρηση καλοσύνης
120. Ψέμματα
121. Συκοφαντία
122. Προδοσία
123. Ψευδορκία
124. Κατάκριση
125. Ιεροκατάκριση
126. Καταλαλία
127. Κουτσομπολιό
128. Κολακεία
129. Προσωπολατρεία
130. Φιλαργυρία
131. Ασπλαχνία
132. Κερδοσκοπία
133. Τοκογλυφία
134. Πλαστογραφία
135. Εκμετάλλευση
136. Δωροδοκία
137. Απληστία
138. Εξαγορά συνείδησης
139. Σιμμωνία
140. Αρχαιοκαπηλεία
141. Κλεπταποδοχή
142. Απάτη
143. Εμπρησμός
144. Κομματικός φανατισμός
145. Εγκατάλειψη γονέων
146. Διάλυση οικογενείας
147. Διάλυση οικογενειών
148. Καταστροφή ξένης περιουσίας
149. Ασέβεια
150. Άπιστος ανάδοχος
151. Αποχή εκκλησιασμού
152. Αποχή εξομολόγησης
153. Φτύσιμο μετά την Θεία Κοινωνία
154. Θεία Κοινωνία χωρίς εξομολόγηση
155. Λαθροφαγία
156. Ειδωλολατρεία

Ο πιστός πρέπει διαρκώς να σκέπτεται την φοβερή ημέρα της Κρίσεως, όπου θα εμφανιστεί ο τρομερός Θεός με οργή για να επιβάλλει την τελική καταδίκη των αμαρτωλών. Επειδή δε, όλοι οι άνθρωποι έχουν πρωτίστως κηρυχθεί αμαρτωλοί από την ποιμαντορία, απομένουν δύο πράγματα: Συνεχής μετάνοια και συνεχής υπαγωγή στα μυστήρια, εφ' όσον βρίσκεται κανείς στην επίγεια ζωή. Όταν πεθάνει κάποιος, πρέπει οι επιζώντες να παρακαλούν τον Θεό για να συγχωρέσει την ψυχή του κεκοιμημένου δούλου του και να την κατατάξει στους δροσερούς κόλπους του Αβραάμ, σε τόπο χλοερό ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται. Οι επιζώντες πρέπει να προσφεύγουν στον χρισμένο ποιμένα να μεσολαβήσει στον Κύριο, αφού ο ίδιος ο πιστός δεν έχει το νήμα επαφής, δηλαδή το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος. Για την εκδούλευση των τρισάγιων, ο ποιμένας αμείβεται αναλόγως προς την οικονομική ευρωστία του ζώντος. Διότι έχει περάσει η αντίληψη ότι οι άνθρωποι πρέπει να προσφέρουν στην Εκκλησία αναλόγως προς τα υπάρχοντά τους.

Μ' αυτό το επιχειρησιακό σκεπτικό, οι νεκροί των πολυπληθών πόλεων έχουν σήμερα καταστεί μία από τις πολύ προσοδοφόρες επιχειρήσεις των ρασοφόρων, ώστε να αλληλοσκοτώνονται, πάντοτε στο όνομα του Χριστού βέβαια, για το ποιος θα είναι ιερέας «κοιμητηρίου» και το ποιος θα πάρει καλή περιοχή ή καλό μέρος του «κοιμητηρίου». Για να αποφεύγονται μάλιστα οι «ιεροί» καβγάδες, έχει καθιερωθεί να περνούν όλοι και με σειρά, για ένα διάστημα, να υπηρετούν το άγιο και προσοδοφόρο βασίλειο των κοιμουμένων. Επειδή δε, το ποίμνιο έχει πειστεί ότι ο πεθαμένος πάντοτε έχει την ανάγκη των τρισάγιων για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του μέχρι την τελική κρίση, φροντίζει απερισκέπτως και αιωνίως να αναπαράγει την νεκροκαπηλεία των ποιμεναρχών. Ίσως, από τα πολλά τρισάγια να υποκύψει τελικώς ο Κύριος και θα συγχωρέσει την αμαρτωλή ψυχή του θανόντος συγγενούς, γιατί στο πολύ «Κύριε ελέησον», κουράζεται και ο Θεός των χριστιανών. Βλέπετε, πόσο καλοστημένος είναι αυτός ο εμπαιγμός των ανθρώπων; Όταν είναι στην επίγεια ζωή, ανακηρύσσονται εξ αρχής και καθ' όλον τον βίο αμαρτωλοί, ώστε διαρκώς να βρίσκονται υπό μετάνοια, να εξομολογούνται, να κοινωνούν και να συγχωρούνται οι αμαρτίες μέσω του χρισμένου ποιμενάρχη. Όταν πεθαίνουν είναι και πάλι αμαρτωλοί, επειδή δεν πρόλαβαν φαίνεται να ζητήσουν άφεση όλων των αμαρτιών πριν από τον θάνατό τους και κληροδοτούν στους απογόνους την υποχρέωση να ζητούν την περίφημη άφεση μέσω των τρισάγιων, μνημόσυνων και όλων των νεκροτελετών, από κόλλυβα μέχρι ειδικές λειτουργίες. Έτσι, κάθε ζωντανός, είναι ποίμνιο προς ποιμνιακή εκμετάλλευση δύο φορές. Είναι ποίμνιο για τον εαυτό του και ποίμνιο για τους πεθαμένους συγγενείς του. Δεν γνωρίζουμε αν έχουν κατορθώσει να εισπράττουν, κατά κάποιο τρόπο, και από τις ψυχές των πεθαμένων αμαρτωλών, προκειμένου οι ίδιοι να εξαγοράζουν την ποινή τους. Όλα είναι πιθανά από την εφευρετικότατη ποιμαντορία.

Το εύρημα της Εσχάτης Κρίσεως και της Δευτέρας Παρουσίας έχει την ιστορική του διάσταση επίσης στην εβραϊκή δεοντολογία. Οι Εβραίοι περιμένουν επί χιλιάδες χρόνια τον Μεσσία που θα εμφανιστεί για να κάνει το πραγματικό Ισραήλ, δηλαδή την κυριαρχία τους με την παρουσία του Θεού. Αυτός ο Μεσσίας ήταν όντως ένα φανταστικό εύρημα, αφού διαρκώς δίνει ελπίδα και νόημα στον λαό των Εβραίων να περιμένουν τον Θεό, αλλά και την κυριαρχία τους επί όλων των λαών.

Έτσι, ο Εβραίος βρίσκεται σε μια διαρκή αναμονή της ελεύσεως του Κυρίου. Οι χριστιανοί, αντιθέτως, έφεραν την Πρώτη Παρουσία του Μεσσία, πράγμα που τους αφόπλιζε από την μελλοντική προσδοκία και φόβο. Όταν κατάλαβαν την ανοησία στην οποία περιέπεσαν, έφτιαξαν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Πιο νοήμονες και πανούργοι από τους αδελφούς τους Φαρισαίους, έκαναν την Δευτέρα Παρουσία να είναι δεινή και τρομερή, ώστε και φόβο, να σπέρνει και ελπίδα αιώνιας κυριαρχίας του «ιερού Ευαγγελίου» να δίνει.

Έτσι, διόρθωσαν το αρχικό λάθος τους με ένα ισχυρότερο όπλο: Την τρομερή και φοβερή Δευτέρα Παρουσία. Εκεί ολοκληρώνεται ο κύκλος του χριστιανικού σαδισμού. Ξεκίνησε από την νευρωτική αγάπη προς τον Θεό και του Θεού προς το ποίμνιο, πέρασε στην ενοχοποίηση και αιώνια αμαρτία, κατόπιν στην οργή και στην τιμωρία, με αποκορύφωμα την τρομερή ημέρα της Κρίσεως, όπου θα κριθούν ζωντανοί και πεθαμένοι. Ποιό νομίζετε, είναι τώρα το είδος της χριστιανικής αγάπης; Είναι πράγματι αγάπη, ή είναι ένα σαδιστικό εργαλείο για την πλήρη ποιμνίωση των ανθρώπων;

Σε κάθε εποχή, οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν σε λανθασμένα πράγματα και σαχλαμάρες και πεθαίνουν γι’ αυτά. Πίστεις σε θρησκείες και μωρίες έχουν οδηγήσει ολόκληρα έθνη και πολιτισμούς στην αφάνεια μέχρι την ανυπαρξία. Παρά ταύτα λόγω των ανθρωπίνων αδυναμιών, βλακείας και φόβου δεν εννοούν να σταματήσουν. Κυριαρχούν στην ψυχολογία και στις φοβίες των ανθρώπων και έτσι διαιωνίζονται με όλα τα μοιραία αποτελέσματα για την ανθρωπότητα. Ειδικά σε εποχές κρίσεως επανέρχονται δριμύτερα παρ’ όλον ότι κάνουν την κρίση έτι εντονότερη. Άβυσσος η ψυχολογία και η ανωμαλία των απελεκήτων ξύλων, μοιραία και η μοίρα που δημιουργούν στον άνθρωπο μέσα στον φαύλο κύκλο που ο ίδιος δημιουργεί!