ΧΟ. οἷον τὸ πραγμάτων ἐρᾶν φλαύρων· ὁ γὰρ [στρ.]γέρων ὅδ᾽ ἐρασθεὶς
1305 ἀποστερῆσαι βούλεται
τὰ χρήμαθ᾽ ἁδανείσατο·
κοὐκ ἔσθ᾽ ὅπως οὐ τήμερον
λήψεταί τι πρᾶγμ᾽, ὃ τοῦ-
τον ποήσει τὸν σοφι-
στήν, ὧν πανουργεῖν ἤρξατ᾽, ἐξ-
1310 αίφνης λαβεῖν κακόν τι.
οἶμαι γὰρ αὐτὸν αὐτίχ᾽ εὑρήσειν ὅπερ [ἀντ.]
πάλαι ποτ᾽ ἐπῄει,
εἶναι τὸν υἱὸν δεινόν οἱ
γνώμας ἐναντίας λέγειν
1315 τοῖσιν δικαίοις, ὥστε νι-
κᾶν ἅπαντας οἷσπερ ἂν
ξυγγένηται, κἂν λέγῃ
παμπόνηρ᾽. ἴσως δ᾽ ἴσως
βουλήσεται
1320 κἄφωνον αὐτὸν εἶναι.
***
ΧΟΡ. Τί θα πει να κυνηγάς βρομοδουλειές!
Τέτοια ο γέρος πόθησε,
κι όσα πήρε δανεικά
τώρα να τα φάει ζητά·
κάτι κιόλας σήμερα
θα του λάχει —δεν μπορεί—
που θα φέρει ξαφνικιά
συμφορά στο σοφιστή
1310 για τις άτιμες αυτές κατεργαριές.
Δε θ᾽ αργήσει νά ᾽βρει αυτά που από καιρό
λαχταρούσε· να ᾽χει γιο
στον αντίλογο γερό,
που, ό,τι δίκιο, να μπορεί
πάντα να το πολεμά,
κι αντιπάλους να νικά,
κι ας μιλεί με προστυχιές.
Μα ίσως τώρα ο γέροντας
1320 να φωνάξει: Κάλλιο να ᾽χα γιο μουγκό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου