Πώς να αλλάξουμε το παραμύθι μας

Αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι ότι μπορούμε να είμαστε οτιδήποτε θέλουμε να είμαστε, μια και ο καλλιτέχνης είμαστε εμείς και η ζωή μας είναι η δημιουργία μας. Το παραμύθι είναι δικό μας. Είναι η κωμωδία ή το δράμα μας και, αν τελικά το παραμύθι αλλάζει συνεχώς, τότε γιατί να μην κατευθύνουμε αυτή την αλλαγή με επίγνωση;

Τώρα που είμαστε καλλιτέχνες με επίγνωση, μπορούμε να δούμε αν μας αρέσει η τέχνη μας και μπορούμε να εξασκηθούμε ώστε να την κάνουμε καλύτερη. Η εξάσκηση φέρνει την επίτευξη. Όμως η δράση κάνει τη διαφορά. ‘Όταν το ανακάλυψα, αυτό που έκανα ήταν να αναλάβω την ευθύνη για την τέχνη μου και να εξαγνίσω το πρόγραμμά μου. Ως καλλιτέχνης, άρχισα να εξερευνώ τις δυνατότητες – κάθε δράση και κάθε αντίδραση. Μιας και το έφερε η συζήτηση, αυτή είναι η πραγματική μας φύση, να εξερευνούμε.

Τι να εξερευνήσουμε; Τη ζωή! Τι άλλο μπορούμε να εξερευνήσουμε;
Το να αλλάξουμε το παραμύθι της ζωής μας είναι αυτό που οι Τολτέκοι ονομάζουν επίτευξη της μεταμόρφωσης. Έχει να κάνει με τη μεταμόρφωση του εαυτού μας, του παραμυθά, αυτού που ονειρεύεται. Η ζωή αλλάζει τόσο γρήγορα και μπορούμε να δούμε ότι μεταμορφωνόμαστε διαρκώς, αλλά οδηγούμαστε στην επίτευξη αυτής της μεταμόρφωσης μόνο όταν πάψουμε να αντιστεκόμαστε στην αλλαγή. Αντιθέτως, μπορούμε να εκμεταλλευόμαστε και να απολαμβάνουμε την αλλαγή. Η επίτευξη της μεταμόρφωσης σημαίνει να ζούμε διαρκώς στην παρούσα στιγμή, στο εδώ και τώρα. Η ζωή είναι ένα αιώνιο παρόν, επειδή η δύναμη της ζωής δημιουργεί τώρα το κάθε τι και μεταμορφώνει τα πάντα επίσης τώρα.

Πώς να αλλάξουμε το παραμύθι μας;
Γνωρίζουμε πια ότι δημιουργούμε το παραμύθι μας σύμφωνα με αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας. Για να μεταμορφώσουμε αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας, πρέπει να ξεμάθουμε αυτά που ήδη έχουμε μάθει. Όταν τα ξεμάθουμε, η πίστη μας επιστρέφει σε εμάς. Η προσωπική μας δύναμη αυξάνεται και μπορούμε να την επενδύσουμε σε νέα πιστεύω.

Αν θέλουμε να γνωρίζουμε την αλήθεια, εάν είμαστε έτοιμοι να αποσύρουμε την πίστη μας από τα ψέματα, τότε πρέπει να θυμόμαστε τους δύο κανόνες: Μην πιστεύετε τον εαυτό σας και μην πιστεύετε κανέναν άλλο. Αυτό σας δίνει διαύγεια γύρω από πολλά πράγματα, αλλά μπορεί να χρειαστούμε λίγη υποστήριξη ώστε να σταματήσουμε να πιστεύουμε στα ψέματα και να αρχίσουμε να σπάμε όλες τις συμφωνίες που στρέφονται ενάντια σε εμάς τους ίδιους.

Αυτή την υποστήριξη την προσφέρουν οι Τέσσερις Συμφωνίες. Υπάρχουν μόνο για εμάς, για τον πρωταγωνιστή του παραμυθιού μας. Αυτές οι τέσσερις απλές συμφωνίες μπορούν να μας οδηγήσουν στην ατομικότητά μας:

Να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας.
Να μην παίρνουμε τίποτε προσωπικά.
Να μην κάνουμε υποθέσεις.
Να κάνουμε πάντα το καλύτερο που μπορούμε.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αλλάξουμε το παραμύθι μας, αλλά οι Τέσσερις Συμφωνίες είναι τα αγαπημένα μου εργαλεία για τη μεταμόρφωση. Γιατί; Επειδή έχουν τη δύναμη να μας βοηθήσουν να ξεμάθουμε όλους εκείνους τους τρόπους που έχουμε μάθει ώστε να χρησιμοποιούμε τον λόγο μας ενάντια στον εαυτό μας. Απλώς ακολουθώντας αυτές τις συμφωνίες, αμφισβητούμε όλες εκείνες τις απόψεις που δεν είναι τίποτε παραπάνω από δεισιδαιμονίες και ψέματα.

*Να είμαστε άμεμπτοι με τον λόγο μας επειδή τον χρησιμοποιούμε για να δημιουργούμε το παραμύθι μας.
*Να μην παίρνουμε τίποτε προσωπικά, επειδή ζούμε στο δικό μας παραμύθι και οι άλλοι άνθρωποι ζουν στο δικό τους.
*Να μην κάνουμε υποθέσεις, επειδή οι περισσότερες δεν είναι αληθινές είναι φανταστικές, και όταν ο παραμυθάς φτιάχνει παραμύθια -ειδικά για τους άλλους παραμυθάδες- τότε δημιουργεί μεγάλα δράματα.
*Να κάνουμε πάντα το καλύτερο που μπορούμε, επειδή αυτό εμποδίζει τη φωνή της γνώσης να μας δικάσει και όταν αναλαμβάνουμε δράση, εμποδίζουμε τη φωνή να μας μιλάει.

Ο παραμυθάς, ο ψεύτης μέσα στο κεφάλι μας, μας επιβάλλει να χρησιμοποιούμε τον λόγο μας ενάντια στον εαυτό μας. Μας επιβάλλει να παίρνουμε προσωπικά τα πάντα, κάνει πολλές υποθέσεις και μας επιβάλλει να αποτύχουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γαληνέψουμε τον νου, αρκεί μόνο να τους χρησιμοποιήσουμε. Ωστόσο, κατά την άποψή μου ο καλύτερος τρόπος είναι να ασκούμε τις Τέσσερις Συμφωνίες. Αυτές οι συμφωνίες έχουν τη δύναμη να σπάσουν χιλιάδες από τις μικρές συμφωνίες που καταφέρονται ενάντια στον εαυτό μας, αλλά δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Πολλοί άνθρωποι λένε: «Καταλαβαίνω τις Τέσσερις Συμφωνίες και αλλάζουν τη ζωή μου, αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω από ένα συγκεκριμένο σημείο και μετά». Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε επειδή εκείνη τη στιγμή αντιμετωπίζουμε μια ισχυρή πεποίθηση. Η πίστη (θέληση) που επενδύσαμε σε αυτήν την πεποίθηση είναι πιο ισχυρή από την πίστη που διαθέτουμε για να την αλλάξουμε. Γι’ αυτόν το λόγο είναι σημαντικό να εξασκηθούμε πρώτα στην ανάκτηση της πίστης από τις μικρές πεποιθήσεις.

Κάθε φορά που εξασκούμε τις Τέσσερις Συμφωνίες, η έννοιά τους πηγαίνει όλο και πιο βαθιά

Μοιάζει αλλιώτικο, επειδή έχουμε σπάσει κιόλας ορισμένες μικρές συμφωνίες. Τώρα, μπορούμε να πάμε λίγο πιο βαθιά, και πάμε όλο και πιο βαθιά μέχρι που θα έρθει η στιγμή που θα ανοίξουμε τα πνευματικά μας μάτια. Οταν τελικά καταφέρουμε να μεταμορφωθούμε, η ζωή μας γίνεται ένα όνειρο που είναι έργο τέχνης, μια έκφραση του συναισθηματικού μας σώματος, όπως ήταν πριν τη γνώση.